Do samodzielnych, bezkompromisowych... singielki, boicie się samotności?

Właśnie wykańczam mój kolejny związek. Może i jestem uparta jak osioł, ale nad pewnymi rzeczami do porządku dziennego przejść się nie da. Lubię spojrzeć w lustro bez wyrzutów i kwasów - do samej siebie. Po raz kolejny pozostaje mi pozostać w pojedynkę. W sobotę idę na ślub, nie nastraja to optymistycznie. Nie jestem specjalistką od stałych związków. Może jeszcze kosa nIe trafiła na kiamień, kto to wie. Jak myślicie? Czy lepiej przymrużyć oko na to i owo, czy jednak trwać przy swoim, pocieszając się, że pół światu... i takie tam?

Oczywiscie, ze nie isc na kompromis z samym soba i czekac. Przynajmniej do zalozenia za kilka lat kolejnego topiku pt. "Samotne po 40-tce - dobrze Wam samym?"

Doświadczenie mówi że trzeba trwać przy swoich zasadach, byle nie były jakieś chore.

oj bez przesadyzmu, do 40-stki mam jakieś 16 lat... ponad 190 miesięcy kapryszenia i szukania dziur

ja uważam, że lepiej trwać przy swoim - może dlatego, że kiedyś przymrużyłam oko i wcale mi to na dobre nie wyszło... teraz jestem "singlem z odzysku" ;) i o niebo mi lepiej:) ale każdy powinien znaleźć własną drogę...

No właśnie... droga... dziarsko mknąć w pojedynkę, czy utykać we dwoje, żeby było raźniej... nie żebym życiową drogę tak demonizowała... wierzę w uczucia, ich moc... nigdy nie jest idealnie - albo zbliżamy się do ideału albo udajemy, że idealnie radzimy sobie z tym, że perfecto nie jest i nigdy nie będzie :)

"do 40-stki mam jakieś 16 lat." to temat Ci sie lekko pomylil:) Prawidlowy to: Mam dopiero 24 lata, chce korzystac z zycia! Przyjdz z tym swoim tematem duuuuuuzo pozniej:)

Przychodzę prewencyjnie - należytej staranności nigdy nie za wiele ;) poza tym niefajnie od koleżanki, której mężczyzna doprawił dłuuugaśne rogi, usłyszeć: "ooo, jeszcze z nim jesteś?"

Ati Ati - ja jestem trochę starsza i dlatego Ci powiem: dziarsko mknij w pojedynkę. Bo ani się nie obejrzysz, a dołączy do Ciebie ktoś inny dziarsko mknący. A kulawo we dwójkę wcale nie raźniej, bo obydwoje zazwyczaj narzekają:)

Kalambaka, ku pokrzepieniu serca mi piszesz :). Bo teraz nastanie parę dni dziwnej pustki, gdy samiec idzie w odstawkę i niebyt, a potem to już nic tylko mknąć... z wiatrem we włosach, ba, nawet z kwiatami... wiosnę w końcu mamy, można szaleć ;)

o, właśnie :) Gdybym w Twoim wieku była taka mądra, to nie byłabym teraz z odzysku :D

Odzysk nastąpił w poprzednim pokoleniu w mojej rodzinie - może i dlatego wolę na zapas łapać dystans; na własne oczy widziałam, że pochopne wybory komplikują życie

ja byłam w mojej rodzinie pionierką :) I to głównie przez rodzinę zrezygnowałam na moment z własnych przekonań... teraz wiem, że nie powinnam była tego robić... Na szczęście wszystko jest do odkręcenia :D Ale Tobie powiem tak, jak wyżej - poczekaj aż się trafi ktoś maszerujący w tym samym tempie i kierunku :D

Cóż mogę powiedzieć...ja też obrałam taką drogę. Mknę przez życie w pojedynkę. Jeżeli chcę się przytulić do mężczyzny to mam od tego przyjaciół. Czasami jest ciężko, ale nie załamuję się i cięszę się każdym dniem. Nie można robić niczego na siłę i wbrew sobie :) Może kiedyś pojawi się jakiś Mężczyzna w moim życiu, taki z którym będę chciała być :)

Właśnie... bo to nie tak, że każdy samczor zły, podły itd. A smutno bez niego, ale z nim czasem bardziej. NIc na siłę w tym zakresie

a ja nie mówię, że każdy zły i podły :) Tylko nie warto przymykać oczu na coś, co mimo wszystko jest dla nas ważne, po to tylko, żeby nie być samej...

NICZEGO się nie boję - jako singielka w życiu w ogóle - tylko chorób...

Ati Ati --------> to zależy, czy chodzi o zasady dla zasady ;) (ach, bo nie ma motylków w brzuchu, wkradł się marazm, blablabla) czy naprawdę - źle się dzieje; jak źle się dzieje - to nie ma co się zastanawiać; takie reanimowanie związku w stanie agonalnym może się na lata rozciągnąć, i po co? syficznie trochę być samemu, to się nie ma co oszukiwać, że takie fajne to singielstwo; ale, skoro tego sobie znalazłaś, to czemu następnego ma nie być?;)

W kobiece usposobienie od wieków wpisane były - pokora i cierpliwość. Tylko po kiego diabła mają być czasem aż tak potężne? Czasem sobie myślę, że przesadny kozak ze mnie, ale... może jednak lepiej pokozaczyć i być wobec siebie fair. I nie bać się.

... i szukać ... bądź być znalezioną ;)

Pokora i cierpliwość nie zawsze wychodzą na dobre. Nadmierne kozactwo zresztą też nie. Wszystko ma swoje rozsądne granice.

Tak jak zastrzegłam na początku... upór niekiedy ośli; ale raczej "ma być tak... bo tak"... , oj warto i trzeba szukać tego złotego środka w życiu