pytania do kobiet w ostatniej fazie ciazy lub juz po porodzie

1.Jak odroznic rozpychanie sie dziecka od skurczy? 2.Od kiedy brzuch powinien zaczac sie opuszczac i jesli juz zacznie to mniej wiecej ile czasu zostalo do porodu? 3.Czy ktoras miala przeczucie (nie uczucie) ze niedlugo urodzi? 4.Czy dziecko w ostatnich tygodniach mniej sie rusza?Jak to bylo u Was? 5.Czy ktoras wpadla w panike tylko myslac o nieuniknionym wydarzeniu i czy taki stres go nie przyspieszy? Z gory dziekuje za kazda odpowiedz

jestem po porodzie....więc odpowiadam: 1. nie da sie pomylic skurczy porodowych z niczym innym! te przedporodowe są lekko bolesnymi kłuciami, które zapierają dech w piesiach.... brzuch sie wtedy napina ( dziecko jak sie rozpycha, to je czujesz w konkretnym punkcie, miejscu- a skurcz- w całym brzuchu). T eporodowe- to tak jak baardzo silny ból miesiączkowy! tak ja pisałam- nie mozna go pomylic !!! 2. brzuch moze, albo nie musi sie opuszczac.... tzn mozna tego nie zauwazyc... u jednych nastepuje to szybciej, u innych później. Ja zauważyłam u siebie opuszczenie brzucha na dwa dni przed porodem. ale nie jakos drastycznie,... 3.ja nie miałam zadnego przeczucia, czy uczucia! najpierw chciałam jak najszybciej, poźniej chciałam, zeby sie opóźniło... nie panikowałam....ale gadałam tylko o zblizaj,ącym sie porodzie. Do ostatniej chwili czułam sie swietnie. Nie było mi ciezko, nie stekałam, ani zdane takie.... czekałam :) 4.dziecko mniej sie rusza, bo nie ma juz miejsca... chyba u mnie tak właśnie było..... 5.powtarzam! nie panikowac i nie myslec o tym w negatywnych kategoriach! wysypiac sie, bo później nie bedzie czasu;) u mnie najważniejsze było pozytywne nastawienie! dzieki pozytywnemu mysleniu- ja mam fantastyczne wspomnienia z ciąży i porodu;) 3mam kciuki i pozdrawiam;)

Bardzo dziekuje Ci za wyczerpujaca odpowiedz.Ja jestem dopiero w 37+1 a jakas panika mnie dopadla tym bardziej ze od tygodnia zauwazylam bardzo opadajacy brzuch i malo/mniejsze ruchy dziecka. Wczesniej nic nie myslalam o porodzie a teraz nagle nachodza mnie dziwne mysli...