Jak sobie z tym poradzić?

połączenie myśli tworzy niepowstrzymaną siłę prawa przyciągania

Np. myślę ciekawe co on teraz robi, albo coś odnośnie zainteresowań, bo wiem jakie miał, że coś by mu się spodobało...

A ja się zastanawiam czemu skoro twoj mąż jest taki cudowny to ty wciąż o tamtym myślisz? Coś mi się to kupy nie trzyma:) Może mąż i cudowny tylko chemii zabrakło w waszym związku? Choć po roku..dziwna sytuacja.

Blekota---> Możesz rozszerzyć swoja wypowiedź? Bo wydaje mi się ciekawa.

Wiesz, szczerze , to wydaje mi się w Twoim obecnym zwiazku cos nie gra do konca i dlatego tak myslisz o innym. W moim przypadku tez tak bylo. Bo jak sie kocha , to inni nie istnieja, bynajmniej w dojrzalej, szczerej milosci. Nie uwazasz?

Powiem tak moje małżeństwo jest bardzo przyjacielskie, na początku brakowało nam chemii, oboje to stwierdziliśmy, ale było i jest dużo szacunku, wzajemnego zrozumienia i czułości w naszym związku. Uznaliśmy że chemia nie jest najważniejsza, mamy taki sam światopogląd, dogadujemy się.

Rozi---> Nie mogę zaprzeczyć, ale też nie mogę w pełni się z Tobą zgodzić, ja nie zmuszałam się do tego małżeństwa. Nie mogłabym być z tamtym drugim po tym jak okazał się takim tchórzem, tylko że nic to nie zmienia i tak myślę o nim...

No i sama sobie odpowiedzialas. Pewnie miedzy Toba a tamtym byla.

Obawiam się, ze była i to bardzo silna...

Czyli jesteście przyjaciołmi..jak dla mnie jasna sprawa. Tamtego kochasz i tyle, a tu się sama oszukujesz. Nie radzę ci żebyś zostawiła męża ale pogadaj z tamtym i wyjaśnij to, bo chyba zależy ci bardzo..

Wiec widzisz, tam mialas cos, czego teraz nie masz... sprawa jasna...

Tylko jak mam rozmawiać z facetem, którego prawdopodobnie kocham, a on mnie?

ale czemu zakladasz, ze jego oczy mogly by byc zakochane? Toz to absurd , ubzduralas sobie dalszy ciag historii, ktora sie nigdy tak naprawde nie wydarzyla.Nie wazne czy on Cie kochal wtedy.Wazne ,ze odpuscil.I dobrze.Bo albo nie kochal Cie az tak ,by walczyc albo byl facetem z zasadami i nie chcial Ci burzyc zycia i twego wyboru.Dalej bym pomyslala, ze jest w porzadku, bo nie zawraca Ci glowy, nie wchodzi z butami w twoje ulozone zycie. Po co chcesz sie spotykac, po co facetowi swoja osoba zawracac glowe.Uszanuj ta sytuacje i decyzje ktore wtedy zapadly.Zyjesz myslami jak w powiesciach Radziwiczowny.Docen to co masz i jak i najda takie mysli o tamtym , wez sie za prace albo poswiec czas swemu partnerowi.:) Takie jest moje zdanie.

Ja uwazam, ze takie spotkanie to nie jest dobry pomysl, chyba ze planujesz rozwod , albo cierpienie (bo co, jak on jednak szybko o Tobie zapomnial i dzis wcale Cie nie wspomina? )

elena---> ja absolutnie nie chcę spotykać się z tamtym, tylko dziewczyny mi tu radzą się z nim spotkać, to jakaś alternatywa...Wiesz bywały dni, że ja miałam multum spraw na głowie, a i tak pojawiały się o nim myśli, nie widuje go, choć mogłabym go widywać, nie szukam kontaktu, choć mogłabym, więc nie jest tak, że celowo coś robię.

Jak chcesz być nieszczęśliwa do końca życia to oczywiście nic nie rob.. Przecież nie wiesz jak on zareaguje. Moim zdaniem jak by nie było rozmowa podziała oczyszczająco. Wiesz co się z nim dzieje? macie kontakt?

spotkaj sie z nim a pewnie czr prysnie?Co innego wyobraznia a co innego rzeczywistosc po latach

Rozi---> Jeśli by już o mnie zapomniał, a ja bym się na żywo o tym przekonała, to by było dużo lepiej dla mnie niż na odwrót.

Tego "nowego" nie znasz dobrze, nie znasz jego wad. Co Cie twoj maz zawiedzie wydaje Ci sie ze tamten bylby lepszy i tak to dziala. A mogo byc odwrotnie.

a skad wiesz? moze wtedy by sie dopiero zaczelo bagno, placze i lamenty, bo widac, ze nie jest Ci obojetny.

Nie mam z nim kontaktu, ale wiem, co się z nim dzieje, tak mniej więcej. Nie mam sił na spotkanie z nim.

No właśnie nie jest mi obojętny skoro o nim myślę...a chcę żeby w końcu zaczął być obojętny!

Spotkaj się z nim, ja się nie spotkałam, teraz mam jak ty.. Tylko u mnie już za poźno na spotkania..

a tak z---> napisz coś więcej o Twojej sytuacji?

wiec walcz z tym, rob cos , rozgrzebywanie tego niewiele da, lepiej po prostu to zamknac i zyc dalej. Radzilabym Ci psychoterapię, jesli sama nie czujesz sie na silach. I pomysl o mezu wiecej. Bo jakos mi go szkoda , chlopiny...

Rozi---> Ja nie zaniedbuję męża, naprawdę jak byś nas zobaczyła, to wzorowe małżeństwo i ja wcale nie udaję, mamy wspólne zainteresowania, dużo się śmiejemy, niedługo wyjeżdżamy na 2 tygodnie i na pewno będzie cudownie :). Tylko te myśli, to dzieje się wewnątrz mnie i wiecie co, ja o tym drugim myślę w takich przyjacielskim kategoriach...takie mam przynajmniej wrażenie.

Moj mąż jest moim przyjacielem..ale go nie kocham. Mamy dziecko. Z tamtym była ogromna chemia ale poznałam go zbyt poźno.. Mam małe dziecko. Teraz on też ma żonę, a od paru dni dziecko. Jak dla mnie bariera nie do pokonania.

Tylko psychoterapii pewnie przed mężem mi się nie uda ukryć, bo to trochę trwa, a przecież mu nie powiem, ze chodzę tam, bo inny facet siedzi mi w głowie...

Ja Ci radze psychologa, jesli faktycznie tak to Ci przeszkadza i nie dajesz sobie sama z tym rady. Zycze milego wypoczynku , pozdrawiam

Dzięki wszystkim za dotychczasowe rady i czekam na następne. Ech piszę tu o tym, bo teraz to myślenie jakby sie nasiliło, czuje jakby i on dużo mnie myślał, wiem głupio sobie wmawiam...