szukam przyjaciela

Nieźle... U mnie słońce :O Chyba cierpię na depresję sezonową plus wypalenie zawodowe ;) Od rana szukam pracy, co zakrawa na walkę z wiatrakami, obawiam się.

Pomaluśku.

tu nie ma czasu na pomaluśku... i siły przede wszystkim

Zagryzanie się i stresowanie na siłę też nie jest metodą.

Witajcie. Niech ktoś zabierze stąd tę pogodę..

Przejaśnia się trochę. Witaj Basiu.

Przemokłam straszliwie rano więc oby..

Ooo. Wychodziłaś na dwór? To dobrze.

Nie zagryzam się i nie stresuję na siłę, Piter. Mam mały nóż na gardle no i... nie mam odpowiednich znajomości. Cześć Basiu Chętnie wyślę do Ciebie swoje słońce :)

Cześć, Olu. Wyślij, bo lało wściekle. A życzę jak najmniej stresów, niech Cię omijają

Zachmurzyło się, więc może słońce wędruje właśnie do Ciebie :) Niestety, stres jest w dzisiejszych czasach chlebem powszednim. Trochę desperacko potrzebuję nowej pracy, ale głową muru nie przebiją, jak to mawiają...

W tym Ci nie pomogę..niestety. Mogę tylko wspierać duchowo..

I właśnie dlatego nawet szczątkowa desperacja jest niewskazana. Ale to moje subiektywne zdanie. Dla mnie ogólnie może padać cały czas. Pasuje mi do nastroju od piątkowej nocy.

Wiesz, szukając pracy od roku, bezskutecznie, mając w perspektywie końcówkę oszczędności... a kij, nieważne zresztą. Co się stało w piątkową noc?

:)

Olu, rozumiem. Na pewno się odmieni, już niedługo. Wspieram, jak umiem.

Cóż. Można powiedzieć nieprzewidywalny splot okoliczności. Piwo w ponadnormatywnej ilości, zmęczenie szkoleniem, senność i nagle rozmowa z... Kimś. Po miesiącu ciszy. Na dzień dobry pretensje i inwektywy wręcz, starałem się odpowiadać w sposób wyważony i pacyfikować bojowy nastrój, będąc w gruncie rzeczy niewinnym jego zaistnienia... Ale wskutek wyżej podanych czynników musiałem koniec końców trzasnąć coś słownie. Nawet nie wiem do końca co. A już się zacząłem przyzwyczajać do ciszy.

Piotrze, współczuję. I niech się już nie powtórzy..

Widzę ,że znacie się z imion,i tworzycie zgrana paczkę,cieżko chyba było by mi sie wdrożyć w ten temat :) Wiec nie przeszkadzam :)

C'est la vie. No nic. Ja się zawijam do mojej samotni. Do miłego Wam.

Piotrze, smutno zabrzmiało, a Ty taki zawsze pogodny. Można jakoś polepszyć Ci nastrój?

Cześć, Viens.

Współczuję Piter, wiem jak demony przeszłości potrafią zagłuszyć ciszę... Zamilkną znowu. Dzięki Basiu za słowa wsparcia. Nie panikuję, mam pracę, więc póki co pod most nie pójdę ;) Zobaczymy, jakoś się ułoży...

Również witam Viens :)

Też tak myślę..

A Mariusz pewnie znowu śpi ;)

Przepraszam, praca... A Mariusz? Albo nadrabia zaległości po piątku, albo śpi :D

Jasne, że praca. Ale fajnie, że jeszcze jesteś.

Muszę uciekać. Do następnego i niech Cię niepozytywne myśli opuszczą.

Najbardziej się cieszę z tego, że ten tydzień taki krótki :D