Najstraszniejsze słowo SAMOTNOŚĆ

tak ... z tymi antybiotykami to raczej prawda , coraz słabiej na nas działają i tu jest zagrożenie, o czym pisze się tam i jeszcze tam wracajcie do zdrowia na wiosnę :) ja , jak na razie dalej raczej opiekuję się chorymi i zakuwam dalej

Wyssany a czego obecnie się uczysz?

niemieckiego się uczę panno akurat miałem zawsze w szkole rosyjski i francuski -przedmioty traktowane osobiście nieco po macoszemu z racji zupełnej nieprzydatności wtedy ( no chyba ze ktoś decydował się na studia w tym kierunku ), a angielski i niemiecki niestety we własnym zakresie ...ale powiem ci , że lubię to , zwłaszcza że są większe możliwości teraz samodzielnego poznania - tzn. CD plus podręczniki - akurat w tych językach ważne jest zrozumienie tego co oni mówią , bo cóż z tego ze znasz tekst i znaczenie na piśmie , jak nie łapiesz dokładnie znaczenia wypowiadanego zdania , z racji braku osłuchania i innej wymowy niż w słowiańskich lub romańskich językach w każdym razie , teraz po przerwie i po ponad miesięcznej intensywnej nauce zaczynam łapać to dużo lepiej , tę wymowę , łączenia , znaczenia . dobra metoda na samotność - intensywna nauka języka , zwłaszcza w zimie , czyli zajęcie się czymś :) :(

Wyssany jestem pełna podziwu że Ci się chce uczyć języka samodzielnie, bez kursów, korepetycji czy innych wspomagaczy motywujących jednak. Ambicji Ci nie brakuje. Co tam u Was? Ja żyję z dnia na dzień, szarpią mną rożne emocje, w zależności od sytuacji, szkoda że tych pozytywnych jest bardzo mało. I emocji i sytuacji. Zgorzkniałam? Pytanie retoryczne...

też nieco zgorzkniałem - coś pisałem kiedyś Komuś licząc na choćby pewien sporadyczny kontakt na jakiejś zasadzie znajomości , czyli pogadania o tym , czy o tamtym , ewentualnie dostarczenie 'oficjalnego kosza ' , czyli daj już spokój właściwie rozumiem - strata czasu na takie ...zresztą nie chcę oceniać ale szkoda prawdziwych uczuć , może powstałych w dziwnych okolicznościach , ale szkoda ... nie lubię marnotrawstwa rzeczy i uczuć prawdziwych ...ale wracając do nauki języka - to nie jest żadna sztuka obecnie samemu się uczyć języka mając CD i znając podstawy wymowy danego języka ...zresztą zawsze można zaliczyć jakiś kurs płacąc za pierwszy stopień , a pożniej kontynuując samemu

aha czyli uważasz, że wystarczy chcieć (co do nauki języka) a ja myślę, że nie wystarczy chcieć, trzeba ciężko pracować.

chyba się domyślam o czym piszesz (mogę się domyślać?) pisząc o uczuciach. Porażka uczuciowa boli, ale można zachować w pamięci te dobre emocje i co najtrudniejsze nie rozpamiętywać, nie analizować. Hehe to mówię ja, ta od udręczania się porażkami:) sama się z siebie teraz ponabijam;)

chcieć , a nie móc ...to wiadomo co :O ale jakoś się wkręcając w naukę oczywiście - można w sobie coś takiego wyrobić ( mając czas oczywiście ) , że to toś staje się po jakimś czasie pewnym nałogiem , czyli czymś do czego się nieco przyzwyczajamy , traktujemy to coraz częściej , a póżniej coraz bardziej 'uczuciowo' .

Witam :) Wyssany ,to dobrze, że masz zajęcie w postaci nauki języka. Mając co robić nie rozmyśla się zbytnio o swoim "stanie". I faktycznie po pewnym czasie "systematyczności" wpadamy w pewien rytm i "nałóg". Zaczyna nam brakować tych zajęć, czynności, gdy ich nie ma. Czujna, masz rację, że nie powinno się analizować i przypominać złych emocji, tylko, że to jest czasami niezależne od nas i te emocje same wracają, bo trudno się ich pozbyć na zawsze.A porażka zawsze jest bolesna zwłaszcza u osób wrażliwych, bo po niektórych "spływa jak po kaczce", albo tylko udają, że tak jest.I nikt nie lubi "marnotrawstwa uczuć", jak to nazwał Wyssany, bo dajemy z siebie bardzo dużo, często nawet wszystko co mamy, a ktoś to "depcze" i ma "gdzieś". Wtedy pozostaje ogromny żal i poczucie niesprawiedliwości. Gdy takich porażek jest kilka, to potem jest ogromna obawa przed kolejną i stajemy się bardzo ostrożni, czasami aż za bardzo. Brakuje nam "odwagi", żeby zrobić "coś" więcej, chociaż "mały kroczek" do przodu.I pojawia się "blokada", a ona w niczym nie pomaga. I koło się zamyka. Zmieniając temat, u mnie zrobiło się wiosennie, śnieg stopniał i dni są coraz dłuższe.:) Pozdrawiam:)

Zosiu nie możemy nikogo zmusić by nam te uczucia odwzajemnił, więc jak ktoś ma nas gdzieś to trudno, trzeba się z tym pogodzić. Nie jego wina, że nas nie chce. Serce nie sługa. Jedni mają serce z dobrą intuicją i wybierają obiekt uczuć z wzajemnością, a innym serce ciągle rwie się w nietrafione obiekty.

Wczoraj miałam piękną pogodę (jakby tak mocno się postarać to można było poczuć wiosnę;) ale dziś ponuro i mokro. Ale wiosna bliżej niż dalej i to mnie bardzo cieszy:)

troszkę podeszłaś Czujna do tematu w końcówce , jak pilot bombowca mający trafić w obiekt obiekt choć ' nietrafiony ' jest ciekawy i w pewnym sensie trafiony :)

Czujna ja wiem,że nikogo nie można zmusić do miłości. Nigdy nikogo nie "prosiłam" o jakiekolwiek uczucia do mnie, nie jestem żebraczką i mam swoją godność.Trzeba to przyjąć do wiadomości i żyć dalej, niezależnie od tego, jak to życie będzie wyglądało. Chodzi mi o to ,że są ludzie, którzy bawią się uczuciami drugiej osoby, "namieszają w głowie", a potem "baj, baj..." Potem u tych osób jest strach, czasami tak silny, że blokuje i człowiek zamyka się na uczucia," zamyka" swoje serce na klucz i nikogo tam nie chce" wpuścić ". I to jest dopiero "dramat". U mnie też wiosennie, po śniegu praktycznie nie ma śladu.

częściej ofiarami takich zabaw oczywiście są kobiety , gdyż kobiety są oczywiście bardziej normalne , tzn. posiadające świadomość uczuć własnych i innych , czyli tzw. naukowo określaną teraz - empatię , a dawniej - wyczucie , takt , zrozumienie , coś trwalszego niż zwykłe zabawy czy korzystanie z kogoś na zasadzie zaspokajania z racji choćby naturalnego macierzyństwa i instynktownego zapewnienia przetrwania wszystkim , czyli dzieciom i rodzinie . świat się nieco zmienia , tzn. przechodzi coraz bardziej na stronę tych, korzystających z innych , czyli traktujących ludzi podmiotowo , czyli nie 'kogoś ' , tylko 'coś " .

a że są tacy ludzie o których wspomina Zosia , to prawda nieco różne typy i nieco różne motywacje wynikające z chęci zaspokojenia : albo swoich leków albo swoich wrodzonych skłonności do zabaw innymi , co sprawia im nieco zwierzęcą radość i jest najczęściej motorem pobudzającym do życia problem w tym , ze współczesny świat i wszelkie możliwe środki przekazu nie napiętnują takich postaw ( jak kiedyś ) , a raczej budują nowy świat 'nowego wyzwolonego człowieka ' , który promuje skrajny indywidualizm , egoizm , egotyzm , narcyzm , jako coś zupełnie naturalnego i coś co głównie decyduje o wyborach . najważniejsza w tej nowej wizji jest wylącznie 'własna' osobowość oraz 'własny ' rozwój .

a ktoś Cię zwodził Zośka ostatnio ?

Nikt mnie nie zwodził ostatnio.

a przedostatnio ? no może uchyl rąbka jakiejś tajemnicy ...ja np. nie mam pretensji , żalu , czy urazy do kogoś tutaj poznanego no może ...mogłoby być nieco inaczej , gdyby się miało bardziej osobisty i bezpośredni dłuższy kontakt czyli coś , gdzie rodzą się bardziej normalne związki ....

Przedostatnio też nie. To co napisałam wynika z moich obserwacji i z rozmów z innymi osobami. Nie pisałam tego o sobie.

No ja bardzo często spotkałam takich mężczyzn w swoim życiu, bawiącymi się moimi uczuciami, ale w życiu nie myślałam, że takie zabawy ich kręcą i napędzają do życia, zawsze szukałam winy w sobie jak coś się kończyło zanim się zaczęło. Niestety moja naiwność jest wrodzona i nie do przezwyciężenia...

no dobrze - nie będę z Ciebie wyciskał zeznań ... ani też soków , jak z cytryny , ale to prawda , o czym piszesz przed wojną za defraudację , oszustwo , zdradę ... strzelano sobie w łeb , gdy wyszło , albo wyzywano na pojedynek z racji pomówienia a teraz - szkoda mówić .... honorowy i jest ten , którego nie skażą za przekręty kulturę , wierzenia i zwyczaje Słowian , wypiera i praktycznie wyparła 'kultura ' żydopostkomusza że tak nawiążę do realnej rzeczywistości współczesnej i prawdziwej ' Polski '

niestety Czujna , tacy ludzie , których motorem nakręcania się kosztem wykorzystywania innych - są , byli , i będę ...i wbrew pozorom , nie są to jakieś wyjątki

cześć:) Niedługo Walentynki, najbardziej znienawidzone święto przez wszystkich singli. Kurcze, fajnie by było dostać jakąś miłą niespodziankę. Kwiatka, czekoladki, albo serce z piernika,ale nie od piernika:D Fajnie by było, ale znając życie będzie nie fajnie. Mimo tego, że zajmę się swoimi sprawami, pracą, cały czas będę myśleć czy jest ktoś komu choć odrobinę na mnie zależy:( Ot takie przemyślenia mnie dziś naszły. Dobrze, że mam ten topik mogę tu swoje myśli uwolnić, bo w realu zgrywam twardą sztukę niewzruszoną takimi świętami i samotnością.

Cześć ...:) Czujna, a ja nigdy nie odbierałam tak tego dnia. Był mi obojętny, chociaż czasami czekałam na ten dzień, bo liczyłam na fajny film w tv. :) Dla mnie to jest zwykły dzień i niczego nigdy nie oczekiwałam od nikogo. Myślę też ,że ten dzień nie jest tylko dniem zakochanych, ale wszystkich innych, którzy mają pozytywne uczucia wobec danych osób/osoby i niekoniecznie musi być to uczucie miłości.:) Ja tego dnia zawsze dostawałam jakąś słodką drobnostkę od mojej mamy. :) Pozdrawiam:)

Cześć Zosiu. Mamy jak widać zupełnie inne podejście do tego dnia. Fajny film w tv? nigdy nie zwracałam na to uwagi. Oczywiście że cieszą miłe gesty sympatii od zaprzyjaźnionych osób, ale moim zdaniem to święto zakochanych, miłości damsko-męskiej, miłości ukrywanej a w tym dniu okazanej. Pozdrawiam:)

w pewnej czytance opowiada ojciec synowi , jak to w św. Walentego mamie się oświadczył - zaprosil do mieszkania udekorowanego setką świec i serduszek , które musiala zapalić ..po czym uklęknał i zapytał , czy zostanie nim na zawsze syn wysłuchal , pomyślał ...o po chwili odpowiedzial że widocznie musiała być mocno zaszokowana i oślepiona tym światłem oraz sytuacją ( gesockt ) skoro odpowiedziala - Tak !!! niespeszony ojciec odpowiedział że być może , ale jednak potem nie powiedziała nigdy - ' Nie'

cześć Wyysany:) Fajna czytanka.

idę spać- jutro prześlę wymagania niemieckich mężczyzn i kobiet ...z nastepnej czytanki

aha, to z niemieckich podręczników to nam tu przytaczasz? Spoko, już myślałam, że czytasz jakieś harlekiny czy coś w tym stylu;)

no pewnie że z niemieckich Niemcy są wyjatkowo romantyczni hohoho hoho