czy osoba niepełnosprawna naprawde nie ma szansy na miłosc?

?

napewno mamy[ja tez jestem osoba niepelnosprawna]mniejsze szanse na zwiazek i milosc.ale mysle ze nie jest to niemozliwe.

skąd takie straszne przypuszczenia?

no wiec gdzie go poznac?:)

to nie przypuszczenia to realizm kochana.

z długich lat bezowocnych poszukiwan ? :o

może trochę mniejsze ale MA(zależy też jak wielka jest ta niepełnosprawność).W życiu różnie bywa,najważniejsze to trafić na osobę z którą człowiek się uzupełnia.Znam dwie pary gdzie kobieta jest niepełnosprawna, a faceci całkowicie zdrowi i do tego bardzo przystojni:)

ja powiem tak.nie sadze ze mezczyzna zdrowy zechcialby opiekowac sie przez cale zycie kobieta ktora sama nie przesiadzie sie z lozka na wozek i z powrotem.dlatego tez mamy mniejsze szanse niz zdrowe kobiety.

Ja mam kochanego mężczyznę przy sobie :) I jest mi z nim dobrze. Ale za to moja rodzina odwraca się ode mnie. Nie wierzy w uczucie z jego strony. A także nie może pogodzić się z tym że mam wlasne życie i nie jestem już na każde ich zawolanie :O

Dodam tylko , że moja niepelnosprawność to bardzo duże skrzywienie kręgoslupa. Chodzę , tyle że mam pewne ograniczenia :)

z lat bezpowocnych poszukiwan? :o

poruszasz sie na wozku czy o kulach?ja jestem chora od urodzenia,poruszam sie na wozku.do tej pory nie znalazlam nikogo kto by zechcial ze mna byc.faceci sie nas boja.

a ja znalazłam-no i super:)A twoja rodzina to jakaś walnięta musi być,zamiast się cieszyć z tego że jesteś szczęśliwa to oni na siłę próbują ci udowodnić że jest inaczej:O

aaa no to w porownaniu z osobami na wozku jestes sprawna...przepraszam ze to tak zabrzmialo ale taka prawda.

do;ma szansę a moze mysla ze on jest z nia z litosci?

Poruszam się o wlasnych silach. Ale to nie ma znaczenia. Też przeżywalam chwile zalamania. Swojego partnera spotkalam w wieku 40 lat. Mlodsi ludzie najczęściej większą wagę przykladają do wyglądu. Więc nie pozostaje nic innego tylko być cierpliwym . Poznalam go przez internet.:)

ja za miesiac skoncze 41 lat...i nic nie mam z zycia.

znam niepełnosprawną kobietę ok 30, która ma normalnego faceta, ona jeździ na wózku, jak mówi to musisz się przyzwyczaić do głosu, bo nie wiesz na początku co mówi. poznała faceta na gg.... i są ze sobą już 5 lat, a kiedy ich widzę to po prostu zazdroszczę

faceci i litość haha,oni trochę inaczej pojmują rzeczywistość...Zresztą nawet osoba zdrowa nigdy nie ma pewności dlaczego ktoś z nią jest,bo może dla lansu,pieniędzy,itp..,za takim tokiem myślenia nic się nie wskura

ma szansę - dokladnie tak. Dziwne jest to że najblizsi nie wierzą że można mnie kochać , podczas gdy sami twierdzą że moje dobro jest dla nich najważniejsze :)

ona jest jeszcze mloda...a ja?hmm!

-Villemka- powiedz szczerze gdzie szukalas?

Villemka - ty też jesteś mloda. Trzeba wierzyć , ale też trzeba sobie pomóc. Próbowalaś zawierać jakieś znajomości?

do;ma szansę ale ludzie tak mysla a rodzice niby boja sie o wlasne dzieci ze zostana one zdradzone oszukane...tak juz jest.i do;a ja znalazlam oni nie widza w tobie kochanie kobiety.we mnie moja matula tez nie widzi kobiety.jak zreszta cala rodzina.dla nich jestem bezplciowa.

a ja znalazłam-,nie obraź się ale oni uważają pewnie że nikt(obcy) nie jest w stanie cię pokochać i stąd ich zachowanie-są troszkę ograniczeni w swoim mysleniu(nie obraź się za to).

nie szukalam tyle co na forach roznych gadamz ludzmi ale nikt tak szczeze,mna jako kobieta sie nie interesuje.chyba...zreszta nie wiem.

ma szansę a ja znalazłam-,nie obraź się ale oni uważają pewnie że nikt(obcy)nie jest w stanie cię pokochać i stąd ich zachowanie-są troszkę ograniczeni w swoim mysleniu(nie obraź się za to).tysiac procent racji!tez mi sie tak zdaje!

ja też jestem niepełnosprawna,ale moja rodzina widzi we mnie kobietę,moi znajomi też i nigdy przenigdy nie przyszło by nikomu z mojego otoczenia wmawiać mi że jakiś facet jest ze mną z litości.W dziwnym środowisku chyba żyjecie.

a ja nie mam jąder i żadna dziewczyna mnie nie chce

Macie rację obie :) Przykre ale prawdziwe i nie ma co się obrażć. Ja z moim partnerem o tym dużo rozmawialam. On jest świadomy nastawienia mojej rodziny i jakoś razem stawiamy temu czolo :) Ale muszę Wam się przyznać że to cholernie trudne :P