Jakie to uczucie mieć dziecko??

Dlaczego kiedy narodzi się kobiecie dziecko to staje się ono dla niej CAŁYM ŚWIATEM??? można skasować męża, wszystko inne ,a dziecko najważniejsze?

czasami kobieta zostawia dziecko i idzie w diably, wiec nie generalizuj... bycie matka to ogromna ilosc etapow... poprzez ciaze, porod, pierwsze godziny z dzieckiem, jego niemowlectwo itd... uczucia sie zmieniaja... na poczatku matka niekoniecznie kocha swoje dziecko... dziala przy nim bardziej z obowiazku, automatycznie... milosc moze pojawic sie pozniej... dziecko rosnie, staje sie bardziej kumate, taki kumpel, wrasta w rodzine... staje sie najblizsza osoba... milosc do dziecka plus odpowiedzialnosc za nie, za slabsza istote powoduja, ze dla matki (normalnej kobiety) jest ono najwazniejsze...

a tak jak opisujesz mają baby bez pracy albo bez ambicji

Mam wspaniałego synka, ma 2 latka:) Jakie to uczucie? Dla mnie to jest normalne, że kocham swoje dziecko nad życie. Przyznaję na początku nie chciałam urodzić ( to była wpadka) i do tego miałam 18 lat, ale teraz nie wyobrażam sobie życia bez mojego skarbka:) jestem bardzo dumna z mojego synka, kiedy zaczął chodzić czy mówić to wspaniałe uczucie:) a najwspanialsze jest wtedy gdy się do mnie przytula i tak słodko mówi do mnie " mamusia":) Gdy masz dziecko to wtedy wszystko się zmienia, ale nie na gorsze tylko na lepsze. Twoje życie nabiera sensu, masz dla kogo żyć, owszem nie ma czasu na imprezy, ale dziecko to wszystko wynagradza a najważniejsze jest to żeby było zdrowe, potem jest z górki:) a jeśli chodzi o instynkt macierzyński to przychodzi z czasem. Pozdrawiam.

ja też nie potrafię sobie tego wyobrazić, a mam 28 lat

Rany ja też nie potrafiłam, totalnie nie wyobrażałam sobie siebie w roli matki. Dla mnie to była czarna magia, a jak sobie wyobraziłam to karmienie, przebieranie, poród to normalnie palpitacji dostawałam:) potem gdy urodziłam małego i przynieśli mi małego to nie wiedziałam co mam robić, pierwszą moją myślą to było wiać gdzie pieprz rośnie i to nawet jakbym miała przez okno z drugiego piętra skakać:p ale oczywiście nie mogłam tego zrobić, powoli się wszystkiego nauczyłam i jest ok:)

Spoko.

a dla mnie to takie uczucie, że gdyby jej się coś stało, ja bym tego nie przeżyła, mój mąż oglądając "Johna Q"( taki film, gdzie facet chce się zabić, żeby jego serce przeszczepili jego choremu dziecku) powiedział, że to jest normalne i naturalne dla każdego kochającego ojca-i żeby nie było, że jesteśmy jacyś nawiedzeni, nasze dziecko jest normalne, nie jesteśmy nadopiekuńczy, no i mamy "swoje życie" i sprawy poza dzieckiem

bez instynktu...-> a czy Ty byłaś dla swojej matki, ojca całym światem i nie mieli życia poza opieką nad Tobą? Więc podobnie będzie z Tobą i Twoimi potencjalnymi dziećmi :). Pozdro.

a ja mam wrażenie ,że żonie byłem potrzebny tylko do zrobienia dziecka..

facet z dzieckiem - hmmm...No cóż, pewnie masz teraz takie odczucia, ale może spróbuj zaangażować i opiekuj się dzieckiem razem z żoną, pomagaj jej, pytaj jak się ma mały/a, jak ona się czuję i w ogóle...Może coś to pomoże:)