Jak tu nie wierzyc w przeznaczenie?

Charakter tez? No fajnie, ja czasami widze, ze zachowuje sie i postepuje podobnie jak ktores z rodzicow...

Ja wierzę, że przynajmniej w przypadku niektórych tak jest. Mi jednak los tego poskąpił. A pewni ludzie mają niesamowity fart w życiu.

Długi czas się nad tym zastanawiałam, nie wiem czy wierzyć... Poznałam faceta widząc go teoretycznie pierwszy raz patrząc mu w oczy widziałam coś jakby więcej miałam ochotę go poznać mając przy tym wrażenie że wiem jaki jest...obserwacja trwała ok pół roku później się spotkaliśmy... Rozczarował  mnie... 4 miesiące po tym widywalam go bez emocji.... W końcu znowu się umówiliśmy czysto kolezensku po raz pierwszy też byliśmy przy sobie swobodnie sobą... Wtedy zobaczyłam to w jego oczach... Własne odbicie... Facet niechcący związków wszedł w niego jak to ujmowal jesteś pierwszą kobieta w moim życiu z którą się nie nudzę.... Rozstalismy się po 5 miesiącach stwierdził że nie potrafi kochać i nie jest dobrym facetem a ja zasługuje na więcej... Próbował później być przyjacielem... Ale moja miłość do niego nie pozwoliła nie chciałam cierpaialam chciałam go tylko dla siebie nie znioslabym myśli że inna go dotyka.... Próbowałam włączyłam i się podałam zabrakło mi argumentów bojąc się użyć słowa przeznaczenie i być kolejny raz odrzucona  Teraz jest tylko jednym z wielu klientów przychodzący do salonu w którym pracuje jako fryzjerka. On odszedł.... A razem z nim coś jeszcze.... Tylko nie wiem jeszcze co..... Wiara? Chyba wiara.... 

Gość goscinnie... jakbym czytała o sobie