Potrzeba miłości czasem przeszkadza mi funkcjonować

W zasadzie to mój pierwszy post na tym forum ale muszę się tym podzielić bo prawdę mówiąc nie wiem jak sobie radzić. Jestem takim człowiek, że moja praca polega na tworzeniu. Nie chce zagłębiać się w szczegóły, co i dlaczego tworze ale jest to taki typ działalności, że wymaga od mnie 100% sprawności umysłowej oraz kreatywnego myślenia. Pracuje często jako tzw "wolny strzelec" na zlecenie pewnych osób. Siedzę w studio po 8 godzin sam i było ok do momentu rozstania się z dziewczyną 2 miesiące temu. Taka sytuacja jakich tysiące jedna strona wychodzi z założenia, że wszystko się jej należy a sama nic nie daje. W końcu kończy sprawę w sposób jaki robią to nastolatki a nie 24-letni ludzie. Nie przejąłem się bo mam, co robić i prawdę mówiąc spadł mi kamień z serca bo byłem bardzo źle traktowany przez tą kobiętę. Jednak jak to wraźliwy i głupi człowiek liczyłem, że będzie lepiej. Ale ok to nie jest przedmiotem tego wątku. Po prostu ostatnio odczuwa bardzo mocną potrzebę miłości a nie chodzmi mi o seks ale potrzebę posiadania kogoś z kimś będzie łączyła mnie symbioza dusz. Kogoś o kim będe mógł myśleć. Wszystko fajnie i pięknie bo nie miewam jakiś napadów smutku albo złego nastroju. Wręcz przeciwnie. Ale... Siedzę w pracy. Jestem w trakcie finalizowania nowego zamówienia. I nagle boom. Zaczynam myśleć o miłości, o kobietach które pojawiły się w moim życiu. Zobaczę jakąś dziewczynę która odpowiada mojemu typowi i od razu zaczynam sobie wizualizować jaki to jestem szczęśliwy z nią. gromadka dzieci i taki tam. Tak sobie myśl, że to jest trochę niedorzeczne a ja jestem jakimś marzycielem. Wydaje mi sie jednak, że to potrzeba miłości wywołuje u mnie takie akcje. Cały problem w tym, że odgania to wszystko. Pracuje i funkcjonuje normalnie. Żyje sobie. Lubię siebie takiego jakim jestem. Ze wszystkimi wadami i zaletami jakie posiadam. Jednak ta potrzeba miłości nie pozwala mi od czasu do czasu wykonywać moich obowiązków zawodowych i powoduje koszmarne rozkojarzenie. Jak tego się pozbyć? Chyba nie da :D Zajmuje się wieloma rzeczami ale to uczucie dopada mnie znienacka. Szkoda, że serca i uczuć nie można wyłączyć. Szczególnie u takich ludzi jak ja. Przełącznik on/off by się przydał. ;-)

Idź na dziwki.

To tak nie działa. Prostytutki zaspokajają tylko potrzeby fizyczne. Sorry chłopaki to nie dla mnie.

niuniek ale o co ci chodzi?

Raczej potrzeba bliskości, zaspokojenia poczucia bezpieczeństwa. O to Ci chodzi?

Dotarłam do końca :) Miło się czyta, my kobiety też tak mamy :)

@Słoneczne ciepło Tak właśnie. Lepiej to wyraziłaś.

proponuje ci zastrzyk z testosteronu, codziennie, przez miesiac, powinno pomoc

niuniek, masz potrzebe poczucia bezpieczenstwa? moze kup sobie sejf i tam zamieszkaj?

Przytulam cieplutko :)

Hmmm... Myślę, że gdy trafisz na tę swoją kobietę, nie będzie potrzebny Ci żaden wyłącznik on/off :) Miałam podobnie, teraz jest już ok :)

@zawsze szczery Testosteron? Myślisz, że takie rzeczy da się w ten sposób załatwić? Ja nie sądzę. Znam ludzi bardzo mocno koksujących. Ich wahania nastroju są czasem jeszcze większe.

Nie przejmuj się, mam podobnie. To chyba przypadłość samotnych :(

chlopie, nabijam sie przeciez

@zawsze szczery Spoko :D Nie skumałem. hehe.

ale sam fakt, ze sie nie zjezyles przemawia na twoja korzysc :-)

Ale w czym problem Autorze? Tzn. jak możemy Ci pomóc?

Autor definitywnie potrzebuje przytulenia :)

musisz cierpliwie poczekac na jackaj on ci wskaze droge do szczescia :-)

z czasem zobojętniejesz, tez tak miałam, szalałam za każdymi portkami jakie pokazały się na horyzoncie... rozrywało mnie od środka, czułam się jakbym miała za dużo miłosci w sobie, ze wylewa mi się juz uszami, ale muszę sie z kimś nią podzielić... i wtedy...

Ok, to jakiej Kobiety potrzebujesz i na jaką czekasz?

myslisz, ze autor szaleje za kazdymi portkami na horyzoncie, fuck

zawsze szczery - szacun :D

zawsze szczery... nie pozbędziesz się uczuć od tak.. człowiek jest postacią społeczną a uczucia są jedną z najważniejszych rzeczy w naszym życiu. dobrze jest się realizować ale fajnie mieć kogoś, kto doceni nasze starania, złapie za rękę gdy jest źle i pochwali gdy dobrze... takie to już zagmatwane jest to życie..

Problem jest w tym, że czasem nie potrafię tego opanować. Przeszkadza mi to bo moim zdaniem rozmyślanie nic nie daje a ja tylko tracę cenny czas. Uważam też, że potrzebuję rozumnej kobiety. Która będzie zdawać sobie sprawę, że stabilność emocjonalna jest mi bardzo potrzebna do pracy i funkcjonowania.

oj tam, trafisz na taką nawet się nie obejrzysz kiedy :)

"Która będzie zdawać sobie sprawę, że stabilność emocjonalna jest mi bardzo potrzebna do pracy i funkcjonowania." z takim podejściem życze miłej starości i rozproszenia w pracy ;)

Fiku miku, są takie kobiety :) Nie każda jest rozedrgana, skupiona na sobie, szmatkach, mazidłach i pieskach Yorkach :) Fakt, te zazwyczaj szybciej rzucają się w oczy z racji fonicznych - ok, rzucają się w uszy, dlatego czasem warto spojrzeć na drugi plan ;)

Racjonalny, chyba nijak nie możemy Ci pomóc. Musisz sam postarać się aby się tym nie zadręczać. Nie mam dla Ciebie rady, pomimo, iż odnoszę wrażenie, że mamy dosyć podobne sytuacje (ten topik) i podejście do otaczającej rzeczywistości (wnioskuję z Twoim poprzednich postów na tym forum). Ja strzelam, że powinieneś poczekać aż samo Ci minie. fiku miku, A co jest nie tak w jego podejściu?

@fikuu Nie źle to ująłem. Dlatego takie masz przekonanie. Ja wiem jakie są kobiet i ich emocjonalny stosunek. Czy jest coś złego w kobiecie która rozumie swojego faceta? To chyba nie jest duże wymaganie.