Znowu to samo. Nic mnie już dobrego nie spotka.

waka waka rozumiem cię doskonale. Mam ochotę się upić obecnie.

Dziewczyny, z jakich miast pochodzicie?

Ja nie mieszkam w mieście, w małej miejscowości kilkanaście km od miasta. To też utrudnienie.

Aha, bo w mieście to tak wcześnie nie idzie się za mąż. Ja mam koleżanki 20-25 i żadna za mąż nie szła jeszcze, a wiele z nich to single.

Chcę wyjść za mąż, ale nie chodzi o to, że już, natychmiast, pierwszy lepszy. Ja tylko chcę mieć kogoś, spędzać z nim czas, byc potrzebna.

Jak chcesz być potrzebna to może jakiś wolontariat?

A jakie masz oczekiwania co do związku? jak ma wyglądać związek według ciebie?

Mi też się do bycia żoną nie spieszy... to nie o to chodzi Raczej o to, żeby tak jak beznadziejna czuć się kochana, akceptowana, komuś potrzebna, słyszeć miłe słowa...

dziecinne... zwiazek=mile slowa:D:D

Nie czuje się dziecinna...raczej zraniona przez kogoś i bardzo samotna na świecie. Wiem na czym polega związek.. ale każdy ma swoje zdanie :)

Jakie dziecinne? waka waka- taką mamy naturę, chcemy być potrzebne, kochane, być dla kogoś szczęściem. A związek wg mnie to spędzanie czasu z drugą osobą, bliskość, zrozumienie, szacunek, wierność, chęci, wspólne plany... Chciałabym mieć kumpli, dużo znajomych, czy porandkować trochę, poszaleć, odżyć, wyszumieć się. A tu nie ma jak, nie ma możliwości poznania kogoś. Bo ja nie wkręcam się od pierwszego spotkania, nie planuje z nowo poznanym facetem przyszłości, nie. Ale miło by było tak oderwać się i chodzić na randki. Dlatego zdaję sobie sprawę, że możliwości są małe i jest mi źle. Nie mam dużych wymagań, naprawdę.

Ja tez tak mialam, Ale teraz juz mam meza i jestem szczesliwa. Powiem wam, ze ja szukalam 5 lat temu na portalu randkowym, bo juz nie mialam nadzieji, ze kogos poznam normalnie:O No i zalogowalam sie i chodzilam na spotkania. Bylo roznie:O Az na ktoryms poznalam mojego Misia i jestesmy juz malzenstwem. Tak wiec, ja polecam wam portale randkowe, zwlaszcza jak pochodzicie z mniejszych miast i nie ma gdzie wyjsc.

Tu nawet nie chodzi o to, że z małej miejscowości bo ta w której ja mieszkam nie jest taka mała. Chodzi o ludzi... nie mam z kim tak poważnie pogadać, po prostu się wyżalić i wyrzucić swoje pretensje do świata.. Koleżanki wiecznie zajęte swoim zyciem i problemami albo wychodzą gdzieś z facetami. A ja zostaje sama... Portale randkowe nie przerabiałam, ale kilka spotkań przezyłam z chata;/ odważyłam się, poszłam na te spotkania...ale nie wyszło. Nie wymagam dużo od faceta, ale bawienie się moimi uczuciami to jest okropne:( nie życzę nikomu... Potrzebuje chyba psychiatry..najlpeiej od zaraz!

Waka waka ....i inne kobietki tutaj, ciesze sie tutaj trafilam, mam identyczna sytuacje ..... facet mnie w perfidny sposob wykorzystal i porzucil... przy czy zrobilam z siebie idiotke i prosilam o powrot..... czuje sie okropnie, nie cierpie byc sama ze soba, nie moge usiedziec w jesnym miejscu, jestem klebkiem nerwow :-/....ciesze sie znalazlam osoby ktore sie czuja dokladnie tak samo jak ja w tym momencie. Musimy sie wspierac....licze na Was

Jak tu piszę, czytam te wszystkie posty, trochę lepiej mi. Właśnie, wszystkie znajome zajęte, biegną na każde spotkanie z facetem, ciągle opowiadają: byliśmy tu, tam, było tak. Takie opowieści szczęśliwych związków sprawiają mi ból. Jak ja im cholera zazdroszczę! Czuję się od nich gorsza, jak jakaś sierota, fajtłapa życiowa. Nie chodzi o to, że jestem jakaś wredna, po prostu zastanawiam się, dlaczego mi się nigdy nie udaje, dlaczego one od razu trafiły na dobrych facetów, a mi los daje kopa w tyłek? Nie mogę spać, nie mogę jeść, połykam łzy. Obecnie jestem w stanie: wszystko jedno. Gdyby dało się tak przespać kilka dni, przespać te najtrudniejsze dni... Nie warto przez tych gnojków tak cierpieć, ale samotność po prostu przerasta. I nic nie jest w stanie jej zagłuszyć, żadne zainteresowania, nic.

Beznadziejna...przytulam mocno.... :-(

Faceci boją się takich kobiet jak Wy. Ot cały szkopuł.

Smak lez.... również przytulam :( A czego mają się bać? Jak poznaję faceta, nie robię z siebie sieroty, nie opowiadam mu o tym, jak mnie ex zranili, nie narzucam się, więc czego mają się bać?

bez sensu... :(

Chciałabym nie mieć czasu na miłość... Ale mam ten czas, zdecydowanie za dużo go mam. A odpowiedniego partnera brak...

Dziewczyny co dziś fajnego dla siebie zrobiłyście?

dosłownie nic. Chodzę z kąta w kąt i ta cholerna złość, dlaczego ten dzień jest taki długi? Marzenie o nocy i o śnie, budzę się po to, by jakoś przeżyć i w końcu zasnąć.

A dlaczego nic? Czy dzięki takim dniom jak ten dzisiejszy stajesz się ciekawszą osobą dla siebie i innych ludzi? Nawet o kondycję nie zadbałaś. I gdzie chcesz poznać tego faceta, skoro siedzisz w domu z nosem w kompie ?

a gdzie mam wyjść? i z kim? Pojechać autobusem do miasta, pospacerować samotnie nad Wisłą? Nie mam niestety wiele możliwości. Kąpiel, peeling, maseczka. To moje plany na wieczór.

chęci są, a możliwości niewiele.

No więc jedź tym autobusem, może tam kogoś spotkasz. Spaceruj nad Wisłą, może tam kogoś spotkasz. Rozumiem, że na rower np, nie możesz wyjść, bo i tak nikogo nie poznasz po drodze? :D Jesteś strasznie pasywna, a oczekiwania masz wielkie. jeśli sądzisz, że ten facet stanie w drzwiach twego domu ot tak po prostu, to boleśnie rozczarujesz się. Może zapisz się na jakiś kurs? A może koleżanki, które mają facetów zapoznają Cię z którymś z ich kolegów? Nie możesz być taka zamknięta w sobie i śnięta ryba.

Sytuacja z dzisiaj mnie jeszcze bardziej dobiła... więc rady niektórych są bezużyteczne moim zdaniem. Umówiłam się z koleżankami na spotkanie, one mnie wyciągnęły. Przez pól godziny było zabawnie, śmiechy i plotki, a potem... "bo ja ze swoim Grzesiem to..." a mój Kamil to już mi kupuje kwiaty codziennie, taki zakochany" Po takich tekstach i ignorowaniu mojej osoby ma się dość kontaktów z ludźmi... p.s. witam nowe koleżanki, które czują się samotnie beznadziejne :)

siostraMierzwa- no jeżdżąc rowerem po swojej miejscowości nie mam szans na poznanie fajnego faceta- bo wszystkich tu znam. Aczkolwiek jutro wybieram się na przejażdżkę, żeby tylko nie siedzieć ciągle w domu. Nie oczekuję, że facet stanie w drzwiach i od razu będzie wielka miłość. Jestem marzycielką, ale nie do tego stopnia. waka waka- no właśnie, niektórzy nie mają wyczucia. Ja cieszę się ze szczęścia moich koleżanek, nie życzę im broń Boże źle, wręcz przeciwnie. Ale kurde, najpierw cię wyciągnęły, niby chciały dobrze, a potem cię zignorowały, zajęły się wspólnym tematem- coś tu jest nie halo.

Ok, będę się starać w miarę możliwości bywać wszędzie, chociażby samotnie spacerować. Ale o- wspominałam o niskim poczuciu własnej wartości, stąd obawy, że nikogo nie przyciągnę. Ale zazwyczaj na takich spacerach można spotkać jedynie zakochanych. Komu w tych czasach chce się wyjść i po prostu zaczerpnąć świeżego powietrza samotnie...

beznadzieja_totalnaa. chyba wezmę przykład z Ciebie i jutro wybiorę się na rower, albo na dłuższy spacer, bo ryczenie w domu i zadręczanie się "czego ja?" mnie coraz bardziej przeraża... gdyby tak tylko mieć koleżanki, których interesuje coś więcej niż ich "Grzesie i Kamile". Rozumiem i cieszę się ich szczęściem, pewnie gdybym była z kimś wspólnie by nam się lepiej rozmawiało.. ale tak poczułam się odrzucona... Coraz bardziej się zadręczam swoją sytuacją, ogólnym szczęściem innych podczas gdy ja siedzę w domu, oglądam filmy, seriale itp :(