Zazdośnik... gdzie jest granica?

Hej dziewczyny, mam taki problem z moim chłopakiem. Jest ogólnie kochany itd. Ale od zawsze mam problem z jego zazdrością... Najczęściej idzie o moje wyjścia z domu bz niego. Np kiedy wybieram się z dziewczynami gdzieś obraża sie ptorfornie, insynuuje, że coś może sie stać, że alkohol plus masa napalonych gości mogą sprowokować mnie do....zdrady albo czegoś głupiego;/ Wcześniej obrażał sie też o wszytskich moim kolegów - teraz już nie ma o co, bo po prostu zerwałam wszytskie konktakty z męskim gronem znajomych... po części jestem go w stanie zrozumieć, bo te damsko męskie przyjaźnie różnie się konczą... Choć z drugiej strony chyba powinien mi do chloery ufać? Przecież jeśli nie chciałabym być z nim i spotykać sie z innymi nie tylko na koleżeńskiej płaszczyźnie, to bym z nim nie była...dość logiczne. A najgorsze jest to, że nigdy nie powie mi wprost o co mu chodzi, boczy się, nie odzywa, jest nie do zniesienia... Aż w koncu stwierdza, że sama powinnam wiedzieć o co mu chodzi a skoro nie wiem to jest mu przykro że nie rozumiem gdzie popełniam błąd;/ Sama nie wiem, może to ja juz wydziwiam? Coo tym sądzić?

a zostal kiedys zdradzony? mam na mysli jego poprzednie zwiazki? albo sam zdradzal? po takich przezyciach faceci maja jakas paranoje

nie zostal nigdy zdradzony. Jedyne co moge powiedziec to to, ze mielismy dosc dluga przerwe w zwiazku - poltora roku - i ja w tym czasie spotykalam sie z kims i o tym wie... Jednak to nie byla zdrada, nie rozstalismy sie ze wgledu na tego goscia - poznalam go pare miesiecy po naszym rozstaniu, co tu durzo mowic, taka zapchaj-dziura to byla, bo ja myslalam wciazo tamtym...

no coz w takim razie on ciagle ma uraz o tamtego. I chyba mu tak zostanie.