Nie chce jej...

Jestem w szóstym miesiacu ciąży i mam już serdecznie dosyc. Co sie ze mna dzieje? Praca przestała dawać mi przyjemność wręcz czuje sie zbedna bo szefostwo znazło sobie zastepstwo na moje miejsce i ta osoba sie juz przyucza i pozbawia mnie obowiązków. Osiem godzin w biurze to dla mnie meczarnia ale nie moge mysleć o L4 bo obiecałam, że będę w firmie jak najdłużej i wrócę jak najszybciej. Wszystko mnie dołuje, z niczego nie czerpie radości. Nie wysypiam się... Troche radosci miałam z zakupów dla malej ale wszyscy w koło krzycza zebym przestała bo po co mi tego tyle. (pare body z długim, pare zz krótkim, spiochy jakas bluza...nie kupilam tego wcale duzo, wrecz z niezbednych rzeczy trzeba jeszcze sporo dokupic a miesieczny budzet mnie ogranicza) Nie umiem się odnaleźć a czuje, że będzie jeszcze gorzej...

partner gdzie ? Nie wspiera ?

ważne jest wsparcie Twoich bliskich ;) w pracy powinni odciążyć cię polową obowiazków....

ojj bedzie gorzej - zwłaszcza jak chcesz szybko wrócić - tyle że dziecko masz na całe życie a szef w każdej chwili może cię kopnąc w du** bez wyrzutów sumienia - usłyszysz że jesteś nie dyspozycyjna albo że dziecko za często chore i nikt nie będzie pamiętał że pracowałaś umęczona do końca a nie poszłaś na l4 - ja poszłam na l4 bardzo szybko i bardzo się z tego powodu ciesze - odpoczełam i naładowałam akumulatory bo po porodzie i przez pierwsze dwa lata niema chwili wytchnienia i rzadko ma się chwile dla siebie.. praca nie jest naważniejsza - nie ta to inna - jak cię zwolnią po urozdeniu płacić ci będą w ciąży, na macierzyńskim i bezrobociu więc masz rok żeby poszukać czegoś nowego

Zgadzam się z Mama 27. Nikt Ci medalu za to nie da, a widać,że jesteś już zmęczona i potrzebujesz odpoczynku.. U mnie dodatkowo dochodzą mdlości i wymioty... Całodzienne..

Marzy mi sie juz zwolnienie ale jakos nie mam odwagi...poza tym czuje, ze po dwoch tygodniach w domu polecialabym do pracy. Parner jest i sie stara a mimo to jakos tak mi go brakuje a moze ja za duzo sobie poprostu wyobrazam. Poprostu nie wiem co mam robic eh...

nie rozumem tytułu - czego nie chcesz? pracy czy ciazy

oj po 2 tygodniach to właśnie ostatnią rzeczą jakiej byś chciała to wracać tam - rozleniwisz się, w końcu będziesz mogła spać, jeść i sikać kiedy będziesz chciała! ja też miałam opory czy wyrzuty sumienia przez pierwszy tydzień - dwa od pójścia na l4 - a potem mi całkowicie przeszło i w końcu mogłam nacieszyć się ciążą - to jest cudowny stan dla kobiety i powinna go przeżywać w spokoju a nie ganiać do roboty bo szef tak chce - no ale może po porodzie ci się autorko zmienią priorytety..

To może umów się, że jak się obrobisz ze wszystkim, będziesz wychodziła z pracy wcześniej?

Haha:) Dziewczyno rozmawiasz z osobą, która idąc na urlop płakała z bezsilności, bo co ja na urlopie będę robić. Jak poszłam w końcu na urlop to podjęliśmy decyzję o dziecku. Szybko zaszłam w ciążę i znowu się bałam na l4 iść bo co ja będę robić. Poszłam, świat się nie zawalił. Dziś jestem z 1,5 roczną córką nadal na wychowawczym i śmiać mi się chce z mojej wcześniejszej bezbrzeżnej głupoty. Praca jest niczym kochana. Rodzina, własne zainteresowania, życie to są wartości. Praca dziś ta jutro inna. Idź na zwolnienie i się na nic nie oglądaj. Z perspektywy nabierzesz właściwych priorytetów.

Doskonale wiem jak to jest bo w listopadzie urodzilam synka.Ale jak byłam w ciązy,też miałam wrażenie że to wręcz depresja//Ciągle płakałam,mogłam całymi dniami spać, i nic mnie nie cieszyło,po porodzie bylo już dobrze ale nie długo bo mały zaczął nam chorować ,od kieedy skończył 2 tyg.ciągle leżymy w szpitalu z małymi przerwami ,ciągle ma zap.oskrzeli lub płuc.Jestem bardzo zmęczona,teraz jesteśmy w domu ,i jutro go ochrzcimy mam nadzieje że to coś pomoże .Ale u Ciebie napewno będzie lepiej ,ciąża to piękny okres ,ale zarazem bardzo trudny.POWODZENIA:))