rodzice jedynaków - czy Waszym dzieciom czegoś brakuje?

Mojemu synowi brakuje.....brata :) ma 3 lata, jak z nim rozmawiam mówi, że jakby miał braciszka to by mu "cytał" i woził w wózku i kupilibyśmy łóżko piętrowe i on by spał na górze a braciszek na dole... Widzę jak fajnie bawi się z dziećmi z rodziny, czasami pyta czy kupię mu braciszka. :) Nie to żeby chodził całe dnie i płakał, że chce brata, po prostu tak czasem coś wspomina. Ja sama mam rodzeństwo dużo starsze od siebie ale mamy bardzo dobry kontakt, możemy na siebie liczyć. Chciałabym mieć 2 lub 3 dzieci ale czekam, aż mały pójdzie do przedszkola (a to już od września) i wtedy będziemy myśleć :)

A ja powiem ze mi dobrze bylo w zyciu jako jedynaczce :) Nigdy nie odczuwalam potrzeby posiadania rodzenstwa. Mialam duzo kolegow, kolezanek i kuzynostwa zawsze bylo nam wesolo :). Problemów typu brak samodzielnosci czy nadmierne przywiązanie nie bylo bo moi rodzice duzo pracowali i od zawsze wracalam z kluczem na szyi. Egoistką tez nie jestem...naprawde nie wiem skąd ten stereotyp bo jedynacy tez kształtują relacje miedzyludzkie w spoleczenstwie...no chyba ze mają rąbniete nadopiekuncze matki ale z taką to i dziecko z dziesięciorgiem rodzenstwa normalne nie bedzie. Czy dostrzegam jakies wady? Tak. Bylam jedyną jedynaczką w rodzinie wiec ciotki mnie "uswiadamialy" ze jestem nie dającą niczego w zamian egoistką i do niczego w zyciu nie dojde. Mialam z tego powodu ogromne problemy (brak pewnosci siebie). Jak cos to pisze z telefonu

Jak by zapytac mojego meza, czy byl rodzicom wdzieczny za brata, to by zawsze odpowiedzial, ze nie. Odkad pojawil sie brat, jego zycie zamienilo sie w pieklo. Mlodszy sila rzeczy skupial uwage rodzicow- najpierw dlatego, bo byl mlodszy, a potem dlatego, bo byl cwaniakiem. Juz jako dziecko kradl pieniadze rodzicom i psul i kradl zabawki mojego meza, klamal i wiekszosc rzeczy uchodzilo mu na sucho, bo rzadko kiedy ktos potrafil mu cos udowodnic, a jak udowodnil, to byl placz i odstawianie teatru... Moj maz bardzo by sie cieszyl, gdyby pozostal jedynakiem i nie musial przez swojego brata zamykac swoich rzeczy na klucz i przebywac u dziadkow, zeby zaznac troche spokoju. Mimo roznicy 3 lat malo co sie ze soba bawili. Jego mlodszy brat okrada go do tej pory.... Tak wiec rodzenstwo to zawsze ruletka i niekoniecznie uszczesliwi ono starsze dziecko. Moja siostra zawsze otwarcie mowila, ze chcialaby byc jedynaczka, zeby wystarczylo dla niej wszystkiego i nie trzeba byla dzielic kazdej zlotowki na 3... Moja corka czesto pyta, kiedy bedzie miec siostre, ale ja nie czuje sie na silach wychowac jeszcze jedno dziecko, bo i tak juz jest trudno. Nie finansowo, lecz psychicznie, czasowo. Jak tu pracowac na pelny etat i jednoczesnie poswiecic sie dwojce/trojce dzieci, ktore bez odpowiedniej opieki tylko sie ze soba kloca i bija? Zatrudnic nianie? A moze zrezygnowac z pracy lub pracowac tylko na godziny?

Ja mam rodzenstwo i choc czesto bylo trudno, bo mieszkalam z siostra o zupelnie innym temperamencie i przekonaniach w jednym pokoju, to pod kreska ciesze sie, ze ja mam. Odkad nie mieszkamy razem nasze relacje sie znaczenie poprawily, a wizyty raz na tydzien sa nawet przyjemne. Za to ze strony mojej mamy wiem, ze jak bylysmy male, to miala doslownie dzieciowstret- tak dawalysmy jej popalic. Jak doroslysmy, oczywiscie sie cieszy, ze nas ma :D

ja jestem jedynaczka:( i wiem ze mojemu synkowi takiej krzywdy nie zrobie (choc to nie wina moich rodzicow ze nie mam rodzenstwa bo sie starali, jednak nie wyszlo, pozniej choroba mamy, operacja i dzieci miec juz nie mogla) moj synek ma rok, jak bedzie mial 3 to postaramy sie o rodzenstwo dla niego:)

a ja mam rodzeństwo i nie mam czasu na spotkania z nimi, ja nie wiem, czy wy siedzicie w domu i z nudów marzycie o spotkaniach, praca, dom, dziecko jedno i nie chce mieć więcej, bo nie mam czasu na drugie i tyle pieniędzy, bo mąż nie umie na nas zarobić, jeszcze rozumiem te rodziny co mają kupę forsy ay te dzieci utrzymać, ale bieda i mają po kilkoro dzieci, takich rodziców to już całkowicie nie rozumiem, nie sztuka napłodzić, sztuka dać im godne życie, tak jak moją znajoma, bieda, ma 3 dzieci a teraz chodzi i narzeka jak jej ciężko, jaka to ona zapracowana, nie ma czasu na nic, dobrze jej, jak głupia.

no właśnie ja się obawiam tej kwestii finansowej. bo teraz może i radzimy sobie dobrze, pieniędzy nie brakuje, ale skąd wiem, czy za 5 lat coś się nie zmieni? a nie chciałabym, by moje dzieci wychowywały się w biedzie. moja dwie kuzynki mają jedna troje dzieci, druga czworo, a bieda wyłazi oknami. ciuchy dla dzieci jakieś szmaty, na obiad suche ziemniaki, nie raz chodzą spać głodne, a lizaka jak widzą to masakra... nie chciałabym takiego życia dla moich dzieci.

mamy rodzeńctwo. Chciałam bardzo mieć dwoje. Też jestem obłędnie zapracowana. Piszecie - mąż nie umie na nas zarobić.... Mój też nie umie, ale ja umiem. To mnie więcej nie ma w domu i to ja zarabiam duzo lepiej, ale... ale ogólnie mamy fajny dom. Mieszkamy po sąsiedzku z moimi rodzicami i mamy taki rodzinny ciepły klimat fajnej 6-osobowej rodziny. Mnie to bardzo odpowiada i dzieciaki szczęśliwe.

no właśnie, gadacie że wasi męzowie "nie umieją na was zarobić" a wy umiałybyście? pewnie nawet połowy tej pensji byście nie zarobiły, tylko narzekać potraficie :o