do mam - bicie pasem i szarpanie dziecka

Ja dostawałam klapsy i jestem normalna, nie twierdzę też że moja mama mnie nie kocha. A wy wychowujcie swoje dzieci bezstresowo, nie będą czuły że to wy rządzicie tylko będą was miec w poszanowaniu. Ale powodzenia.

co za bzdura- to jak bijesz swoje dziecko to ono ma do Ciebie szacunek? Nie ma zadnego, tylko sie Ciebie boi. Ja nie wiem co za ludzie maja dzieci oO a potem lataja po ulicach psychopaci

Nikt nie mówi o biciu. Wy to od razu myślicie że leje się krew...

A psa jak wychowujesz? Musi czasem dostac klapsa, czasami nagrodę. Wtedy jest posluszne swemu Panu. Dzieci działają tak samo.

no psychopaci to lataja raczej po ulicach właśnie z powodu braku rodzicielskiej odpowiedzialności i wychowania . Oczywiście ,ze kara ma boleć - bo jaki inaczej byłby jej sens ? Ale demonizowanie kar cielesnych ma za zadanie ukryć tylko rodzicielska nieporadność i brak głębszej refleksji nad wychowaniem dziecka .

zapytaj KAŻDEGO tresera psów. Tresura bazowana jest na stadnej psychologii psów, pies psa nie bije przecież, nie tak się psa tresuje, bicie wywołuje stres u psa. U dzieci tym bardziej. Szacunek do rodziców nabiera się wtedy, kiedy są stanowczy ale łagodni, u dziecka wychowywaneo tak od zawsze wystarczy wtedy łagodna zmiana tonu głosu i jest efekt. Przy biciu jak dziecko rośnie, to w którymś momencie może już oddać i wtedy żadne rozmowy nie pomogą.

a w życiu psa nie uderzyłam :D

do allium Kobieto zastanów się nad sobą.Bicie w dzieciństwie wcale nie pomaga w dorosłym życiu,utrudnia je skutecznie,wiem po sobie. Mam nadzieję,ze któregos dnia wykonasz"strzał "na ulicy i ktoś normalny zwróci ci uwagę,ciekawe jak się będziesz czuła. Ja zwracam ,nie przejmuję się,ze inni patrzą,mamusie bijace są cale w pąsach,ciekawe dlaczego,przeciez według ciebie i pewnie ich tez/ale w domu/bicie jest dopuszczalne.

u dzieci stres i rozdrażnienie wywołują rodzice , k orzy sami nie wiedzą czego chcą i brak jasno określonych granic .

Nie jestem treserem psów, ale potrafię je wychowac tak, żeby były posłuszne. Czy wy potraficie zrozumiec ze jest cos pomiędzy katowaniem a bezstresowym wychowaniem?

do wiesz do czego przykro mi ,zę zaznałaś w dzieciństwie koszmarów i traumy nieodpowiedzialnych rodziców ich błedów wychowawczych . Ale to ,ze twoi rodzice lali cie kompletnie bezrefleksyjnie to nie nzaczy , że wszyscy rodzice śa tacy sami . Co zaś do zwracania uwagi rodzicom szarpiącym swoje dizeci - jestem jak najbardziej za :)

do amanitis One nie potrafią zrozumieć,nie ma co tłumaczyć-dla nich brak bicia to bezstresowe wychowanie.

większość tego nie rozumie - albo nie che rozumieć . Bo musiałoby zadać sobie troche trudu i pomyśleć czym sie rózni jedno od drugiego a to wysiłek jest . Dlatego łatwiej wszystko wrzucić do jednego worka i już ego rośnie :D

Idziecie ze swoim 3/4 letnim dzieckiem na spacer. Nagle wybiega wam na ulicę. Co robicie? a) "Antosiu, kochanie nie rób tak więcej, autka mogły jechac" b) Dajecie klapsa i później tłumaczycie dlaczego tak się stalo. Większość dzieci w tym wieku nie zrozumie waszego tłumaczenia. Jeśli taką sytuację zapamięta, bo kojarzy się z bólem, bo mama była zła, jest większe prawdopodobieństwo że coś takiego się nie powtórzy.

Miało byc 3,4 letnim.

zwłaszcza matka. niestety, gówno pomagało. :P raczej wyzwalało niechęć i stawiało w opozycji do rodzica. w dziedzinach, w których stawiali na tłumaczenie szło im trochę lepiej. wartości przekazywane werbalnie i przykładem własnym dotarły, ale groźby i przemoc ni chu chu. to ich sprowadzało w moim nieletnim pojęciu do poziomu debili, z którymi nie da się porozumieć. w związku z powyższym nie zamierzam wdrażać tej "metody wychowawczej" w kształtowanie swojego potomstwa. nie jestem przeciwniczką przemocy w ogóle, ale nie widzę sensu w budowaniu strachu przede mną we własnym dziecku.

Mój mąż był bity kablem , pasem, musiał klęczeć 2 godziny ze słoikami z ogórkami w górze a jak rece opuszczał to dostawał w plecy paskiem lub czym co tam było pod reką. albo z gołej ręki... Ma wielko zal do ojca o to wszystko, wogole moj tesc to kawał chama i skurwysyna, kiedyś M mi opowiadał jak na wfie bał sie koszulke zdjąć i spodenki i udawał ze stroju nie ma. Tacy ludzie powinni być katowani 10 razy bardziej jak dzieciaki dorosną i sie odwdzięczą.

te smutne i tragiczne historie dowodzą tylko tego ,ze wielu ludzi po prostu nigdy nie powinno być rodzicami . współczuję serdecznie .

Ja dostawałam klapy. Kilka razy ale nie bolące-tylko raczej upakazające. Tata nas sie pytał (mnie i brata) co złego zrobilismy, wytłumaczcie sie itp. Potem kazał nam przy nim stac z 10 minut-pytał juz sie zastanowiliście? Jak mu wyjasnilismy to kazał sie odkecic, kapcia zdejmował i nas leko walnął po tyłkach.To było upakarzające ale zapamietalismy ze zle zrobilismy. Nigdy mocno lub po tarzy czy plecach nikt mnie nie uderzyl. Najgorsza kara jaką miałam to w 4 klasie napisac 500 razy :będę się ładnie odzywała do mamy:O:O Kara od taty(jest nauczycielem) Albo za kare nie oglądałam serialu albo komputera.

Nawet nie wiecie w ilu domach do dzisiaj katuje się dzieci,to nie tylko historia.Wszystko się dzieje za zamkniętymi drzwiami,sąsiedzi często nie słyszą,bo płakać można,ale po cichu,inaczej należy się kolejne lanie. U mnie w szkole nikt nie wiedział,koleżanki też nie,ze jesteśmy bite,wstyd nam się było przyznać.

Najgorsze ze tesc narobił 6 dzieciaków. Kazde tak samo traktowa(moze bił z róznym natezeniem), a najgorzej córke ktora kilka razy po buzi uderzył(dla mnie nie ma nic gorszego dla corki niz dostac od ojca w taki sposob)

Mała czarna kawka 22 - i to rozumiem. Ale bicie kablem?

Uderzyć jest łatwo,bo ot tak wykonasz zdecydowany ruch ręką. Wyznaczyć granice tłumacząc i rozmawiając z dzieckiem, pokazując mu konsekwencje jego czynów, uczenie myślenia że każde zachowanie wywoła reakcję-to jest dużo trudniejsze. Gdybym kiedyś uderzyła swojego syna,to chyba bym sobie rękę odgryzła,bo dla mnie by to oznaczało,że to ja jako rodzic poniosłam porażkę. Mój syn ma niespełna 2.5 roku i chodzi po ulicy za rękę, jak widzi samochód to odsuwa się jak najdalej od krawędzi jezdni i mnie ciągnie za sobą. W sklepie nie zrzucił (specjalnie)nigdy nic z polki,a odkąd skończył 8 miesięcy to do sklepu chodzimy za rękę, I to nie dlatego,że jest takim grzecznym dzieckiem. Wcale by nie był grzeczny,najchętniej by wszędzie biegał i skakał,ale tłumaczenie i pokazywanie konsekwencji jego czynów przyniosło efekty. Dziecku należy się szacunek jak każdemu człowiekowi. Koleżankę w pracy też uderzysz,bo ma inne zdanie? A porównanie dziecka do psa-nie jesteś panem swojego dziecka tylko rodzicem,a strach to nie szacunek.

Nooo dokładnie od zelazka....

Monika hm... - to masz wybitne dziecko. Oczywiście że w pewnym sensie jestem Panią swojego dziecka - jestem opiekunem, ja podejmuje decyzje, ja za dziecko odpowiadam.

Monika hm... - nie pracujesz, prawda?

allium to gowno nie rodzic i spokojem i robieniem usmiechnietych minek chce pokazac ze wie lepiej i jest ponad wypowiedzi osob ktore sa przeciwko biciu dzieci.nie wiem czy to prowo i czy ta osoba w ogole ma dzieci czy tez to naprawde typowa katoliczka uwazajaca ze bicie to jej swiete prawo,w kazdym razie bicie dzieci na szczescie stalo sie karalne i zaraz zgłosze ten topic na policje,moze ci od praw dziecka lepiej ci wyjasnia co jest w porządku co nie,a najlepiej jak ci ograniczą władze rodzicielska i dzieci pojda do rodziny zastepczej gdzie ty juz ich lac nie bedziesz,juz cie zgłaszam:):):)

pozwolę sobie zauważyć, że to nie m nic do rzeczy. moja koleżanka pracuje a jej dziecko jest doskonale wychowane.

sama bym ten topic zglosila jakbym wuedziala gdzie

Monika hm... u mnie i u wielu znajomych DOKŁADNIE tak samo. Jak ucieka to chodzi za rękę i już. Lanie nic nie da. Trzeba dziecku ograniczać za karę to czego chce najbardziej, wtedy rozumie konsekwencje. Lanie za wszystkie przewinienia zamydla przekaz. A jakby się tak zdarzyło, że mała chciałaby się wyrwać i pobiec na ulicę, to oczywiście bym ją złapała, podniosłabym głos żeby ją zaalarmować, że to nie jest normalna sytuacja. I wtedy bym jej wytłumaczyła. Zresztą to już zrobiłam i od tamtego czasu stoi grzecznie i nie próbuje nawet się wyrwać. Trzeba dziecku tłumaczyć ze szczegółami i obrazowo, wtedy nawet małe dziecko zrozumie. I do Allium - tak, masz rację, zdaję sobie sprawę że jestem omylna, jestem tylko człowiekiem. Wiem, że chociaż teraz faktycznie mam rację i dziecko ma mnie bezwzględnie słuchać, w przyszłości chcę, żeby umiała myśleć sama, poza oczywiście potencjalnie niebezpiecznymi sytuacjami. Ale jeśli na przykład miałaby chodzić na wagary, to wolę żeby przyszła do mnie i powiedziała: mamo, nie chcę iść dzisiaj do szkoły, bo mam sprawdzian i się ne nauczyłam. Wtedy można problem rozwiązać zanim urośnie, można ukarać za nienauczenie, albo jeśli ma problem z przedmiotem to zorganizować korepetycje, albo zależnie od sytuacji ją rozwiązac po prostu. Jeśli nie będzie mieć ze mną takiego kontaktu, żeby przyjść i powiedzieć, to będzie notorycznie chodzić na wagary. Gdybym ją za to zlała, to bałaby się jedynie tego że się dowiem, a problem że się nie uczy/ma problemy w szkole by pozostał.