przegralam juz, prawda? :(

Nie mam komu, wiec pozale sie wam :( - mam prawie 28 lat - nie mam faceta, nigdy nie mialam faceta na dluzej, nie wiem, co to powazny zwiazek - nie mam znajomych, takich wiecie, zgranej paczki. mam tylko kilka kolezanek, z ktorymi sie widze pare razy do roku - nie wiem, jak poznac faceta, nie mam z kim "wychodzic do tych ludzi" - sylwestra spedzilam przed monitorem - mam totalnego dola od swiat, mysle, ze w moim zyciu sie juz nic nie zmieni, widze ze tylko ja stoje w miejscu, reszta mojego rocznika, a nawet mlodsi maja juz dzieci, zareczyny, plany slubu, chyba wszyscy sa super szczesliwi w zyciu - rzadko sie zakochuje, nawet nie wiem, czy umialabym byc z kims w zwiazku przegralam juz, prawda? :(

e tam bywa gorzej

Wiem, ze moglabym byc ciezko chora i bez pracy i to by bylo jeszcze gorsze, ale zycie ucieka przez palce. Potrafie sie nakrecic, ze zycie innych z tymi facetami to wieczne randki i imprezy, wakacje, dlugie rozmowy do rana i pelne porozumienie, a ja nie pasuje do nikogo i nikt do mnie.

Ja mam prawie 22 lata i jeden glupi romans 3 lata temu. Tez lipa jednak coz nie nie poradze

A żalisz się, bo chciałaby żyć inaczej, czy po prostu czujesz, że nie pasujesz do większości 28-latków?

Eh wiesz co ja bym dala za to , zeby miec znowu 22 lata? ;) teraz bym wiedziala, co robic, zeby nie zmarnowac zycia.

co niby zrobilabys? to tylko plus 6l

Mr Gaweł, dobre pytanie. Powiem tak: nie chcialabym teraz stac w kuchni i czekac na meza z pracy albo dzieci z przedszkola (no dobrze, teraz jest 19, zalozmy, ze pisze to o 16 ;p ). Ale mysle, ze zycie we dwoje jest ciekawsze, mozna gdzies pojsc, zwlaszcza, jesli ma sie o zym rozmawiac, pojechac na wakacje. Z jeszcze innej strony nie musialabym sie wstydzic np. w pracy, ze jestem sama. No bo nie oszukuje sie, ze nie jestem juz mloda. Juz nie bede dodawac oklepanego, ze podobno wygladam na mniej ;p Po prostu wydaje mi sie, ze trace cos fajnego. A jak bede miec te 35-40 lat to ktoremu facetowi bedzie w glowie romantyzm i bedzie sie za mna ogladal? Zaden. Dlaczego, ale to dlaczego nie moglam poznac milosci zycia w wieku 17 lat jak wiekszosc moich kolegow?

Skąd jesteś?

w wieku 17 lat milosc zycia? nikogo takiego nie znam

Co bym zrobila? chodzila wszedzie gdzie sie da, kluby nie kluby, kursy, w tym wieku wszyscy sa jeszcze wolni.

w kazdym wieku ludzie sa wolni

No moze 18... ale tak, sa takie pary, niektorzy 7 lat i sie szykuja do slubu, inni 10 i jeszcze bezslubu... a ja na starcie.

Dolku totalnyyyy, ja tez szukam kolezanki, mimo, ze je mam (ale tak jakby ich nei bylo)wiec napisz skad jestes:)

Czy to ma jakies znaczenie? Lepiej powiedzcie co robic. Jak pomysle, ze bede zyc do ok. 60 i zostalo mi jeszcze 32 lata nudy i siedzenia w domu w samotnoci... to nawet mi sie nie chce isc do pracy jutro.

przynajmniej nie świrujesz i nie jesteś chora psychicznie, jak niektóre laski na kafe, które rzucają czary aby im się życie polepszyło. Wyobrażacie to sobie? To dopiero świry, biedne, chore dziewczyny... Ty przynajmniej zdrowa jesteś i wiesz, że życie zależy tylko od Ciebie :) Nie kieruj się amerykańskimi filmami o zgranych paczkach,bo to tylko dołuje. Wyjdź do ludzi :) jak? bądź otwarta. Spotkaj się ze starymi znajomymi. Pracujesz?

pracujesz z ludźmi? Może czas zmienić pracę?

Tak, pracuje. Firma liczy ok. 200 osob i niespodzianka? Wszyscy sa zajeci ;) No tak, ja proponuje spotkania, bo przeciez trzeba gdzies wychodzik, kawa, pub, zakupy, kino, teatr, oczywiscie z kolezankami, bo meskich przyjaciol nie mam. No ale z tych spotkan nigdy nic nie wynika, nigdy na nikogo nie wpadam (jak to w filmie, nigdy nikt mnie nie zaczepia, po prostu wychodzimy, spedzimy troche czasu, pogadamy i do domu. A zycie leci.

co ty ja mam 38 lat rozwodka z dzieckiem, i juz nowy facetw drodze, zyl z poozytywna energia,i zadbaj o siebie by w koncu sie spodobasz jakiemus facetowi

kasacja, to gdzie Ty ich poznajesz? bo dla mnie to jest tajemnica i cos nieosiagalnego, tak po prostu wyjsc z domu i kogos poznac na wiecej niz jedno przypadkowe spotkanie. no i inny problem - wybredna jestem, co tu ukrywac...

sytuacje i tak jakbym czytała o sobie - moje tzw wyjścia do ludzi kończą się tak samo, rozmowa, kawa, piwo i do domu. Gdzie nie wyjde, próbując zmienić swoją sytuacje to spotykam tylko zrezygnowane kobiety w podobnej sytuacji ( szczególnie dotyczy to polecanych dla samotnych kursów językowych). W poprzedniej pracy też wszyscy faceci zajęci ( w wieku 23 nawet )

W mojej pracy nawet 22letni faceci sa pozareczani. Aha czyli kursy jezykowe tez przegrana sprawa? Super... No to zostalo mi zaadoptowac kota. Eh nigdy nie myslalam, ze tak skoncze, naprawde. A jak patrze po miescie, to tacy przystojniacy chodza... ale nawet nie mysle o takich, bo od razu nasuwa mi sie mysl, ze zona pewnie w domu czeka.

u mnie też właśnie 23 latek był zaręczony i spodziewał się dziecka. a na tych kursach tak niestety wygląda - jak w grupie kilkunastu osób jest 2 facetów to już jest dobrze. jak ja widzę jakiegos w miarę dobrze wyglądajacego faceta to też od razu myśle że ma pewnie dziewczyne/żonę którą poznał w szkole średniej ewentualnie na studiach

Znam to. Mam 28 lat i nigdy nie miałam chłopaka. Ale wiesz, da się o tym nie myśleć, trzeba sobie tylko znaleźć odpowiednio dużo innych zajęć. To moja jedyna rada, bo gdybym miała się tym dołować ciągle, to już dawno bym zwariowała. Moja rada: dzisiejszy dzień się niedługo kończy. Ten dołek przejdzie. Trzeba tylko dotrwać do końca tego dnia, a potem następnego. I robić swoje. Nic na siłę. Jest więcej kobiet niż mężczyzn, na którąś musi paść, żeby została starą panną. Więc padło na mnie i na Ciebie. Nic nie poradzimy. Trzeba z tego dobre strony wyciągnąć i żyć dalej. po prostu.

mam niestety podobną, no wlasnie... takie zwiazki wieloletnie wszedzie. Ja nie wiem, jak mam zyc ;/ kurcze, chyba nikt mi tego nie powie. Zyje dla siebie, pieniadze mam dla siebie, ale co tego jak nawet na glupie wakacje nie mam z kim wyjechac ;/ Nie wiem, ile tak wytrzymam. Masz jakies patenty na to? Dzis mnie tak dopadlo wszystko ;(

ivo7er, ale wiesz jak mnie skreca z zazdrosci, jak wszyscy maja z kim przyjsc na wigilie w firmie a ja nie? Albo na sylwestra. Albo jak widze ladna pare na ulicy. No ja niedlugo pewnie juz zbrzydne w ogole i bede stara baba bez celu.

Na razie sobie ide, bede pewnie za godzine, jesli ktos chcialby cos jeszcze napisac, to prosze, przeczytam.

patenty miałam chyba kiedyś, z wiekiem jest coraz wiecej złych dni i nocy, z sylwestra wróciłam w fatalnym stanie np, mimo że nie spędziłam go sama, ale to uświadomiło mi jeszcze bardziej moją sytuacje. mozna mieć swoje zajecia, zaiinteresowania, ale czasem chce się z kimś o nich porozmawiać, podzielić się a okazuje się że nikt nie chce Cie wysłuchać

A znasz to? : kino, wszędzie pary, grupki, znajomi, a Ty sama, gdzieś w środkowym rzędzie, przychodząca w ostatnim momencie z paczką chrupek, byle tylko nie musieć słuchać jak wszyscy szczebioczą wokół i patrzą na to jedno dziwadło, co przylazło same? --- a więc jaki patent na przeżycie? ano przeżyć te chwile strasznego doła, który Ciebie dopadł dzisiaj. A potem dalej się zaciska zęby i robi to co codziennie.

Ja to zazwyczaj staram się wynajdywać dobre strony mojej sytuacji: nie mam dzieci, nie jestem kurą domową, nie jestem zawiedzioną żoną, która zazdrości singielkom. To właśnie ja jestem tą, której zazdroszczą moje koleżanki: zazdroszczą mi mojej wolności i niefrasobliwego trybu życia, braku zobowiązań, i moich możliwości. O tym, że nie mamy z kim pogadać ani do kogo się przytulić, zapominają - i niech tak zostanie.... niech nadal myślą, że mamy super życie.