Pomocy! Jestem w ciąży. Ugotowałam się!

szmira ma 100% racji! musisz wszystko dokaldnie przemyslec zebys nie załowała i koniecznie powiedziec o tym chlopakowi!

W sumie patrząc na to tylko ze swojej strony to nie chciałabym usunąć tego dziecka.. Bo to jest żywa istotka i ogólnie wiem, że miałabym do końca życia wyrzuty sumienia. Z drugiej strony, nie wiem jak on na to zareaguje, boję się, że zostanę sama z dzieckiem, że nigdy nie będę miała męża. Boję się co moja mama sobie pomyśli jeśli się dowie, że ja z nim tak.. spotykałam się na seks.. Boję się rozmowy z nim.. Boję się, że mnie odepchnie i zostawi samą. Z mamą mi się nieukłada od dłuższego czasu.. Ale sobie narobiłam. Nie wiem co ja sobie myślałam sypiając z nim.

Odezwę się do Ciebie później na email i dziękuję za wsparcie. :)

A więc mamy już najważniejsze. Nie chcesz usunąć. Wiesz, że miałabyś po tym wyrzuty sumienia. I to jest najważniejsze. Pamiętaj, że nie możesz robić nic wbrew sobie. Choćby chłopak czy mama nie wiem jak naciskali. To jest Twoja decyzja, i głównie Ty będziesz ponosić jej konsekwencje przez całe życie. A jak zareagują? Aby to wiedzieć, koniecznie musisz z nimi porozmawiać. Wiadomo, że jest ten strach o swoją przyszłość. Ale nie zdziwiłabym się, gdyby to dziecko zbliżyło Was z mamą. Teraz to się wydaje taką abstrakcją, ale może ona odnajdzie się w roli babci? ;) A chłopak... sama już widzisz, że uprawianie z nim seksu nie było dojrzałą decyzją. Teraz ta ciąża, na którą nie byłaś gotowa, z którą nie wiesz co zrobić. I uświadomiłaś sobie, że mu nie ufasz... bo nie jesteś pewna, jak zareaguje... bo boisz się że Cię odepchnie i zostawi. Więc czy to był dobry partner? Nie dziwię się, że odczuwasz wstyd przed powiedzeniem o tym mamie, ja też bym się bała. No cóż... ja bym proponowała, abyście powiedzieli jej o tym razem. Nie jesteście parą, wiem, ale to go nie zwalnia z odpowiedzialności. Mamie nie musisz mówić "mamo, spotykaliśmy się tylko na seks". Powiedz jej po prostu, że uprawiałaś z nim seks, tyle wystarczy. Ale najpierw rozmowa z chłopakiem, żeby dowiedzieć się, jak on to widzi. Znacie się od dawna, wasze mamy się znają - czyli tak czy inaczej, jest ten plus, że on Ci nie "ucieknie". Nie będziesz musiała szukać wiatru w polu. Zresztą uczciwie będzie porozmawiać najpierw z chłopakiem chociażby dlatego, żeby on również mógł przygotować się do rozmowy z jego mamą. Może i jest już dorosłym facetem, ale mimo wszystko, ja jako jego mama bym tego raczej nie olała... No cóż. POROZMAWIAJ Z NIM! Jutro. I napisz do mnie, co zrobiłaś, jak on zareagował, czekam na Twój mail. Wiedz, że masz moje wsparcie i trzymam za Ciebie kciuki! PS Mam 18 lat, jestem Twoją rówieśnicą.

hej kochana. Sama nie wiem od czego zacząć. Moje życie jest bardzo skomplikowane. Jestem już prawie w 8 miesiącu ciąży i chłopak z którym byłam dwa lata nie chce już ze mną być. Nigdy nie możesz patrzec na chłopaka. Bo Widzisz mój niby bardzo mnie kochał i twierdził , że nigdy nie zostawi. Mieliśmy się pobrać i dziecko też chciał mieć. I mimo tego zostałam sama. Nie do końca sama. Bo mam kochającą rodzine która mnie bardzo wspiera Ale wiadomo, że każda kobieta chciałaby cieszyć się szczęściem ze swoim partnerem. Powiem ci szczerze, że na początku równierz chciałam usunąć ciążę! Ale teraz jak o tym Myśle , patrzę na zdjęcia USG mojego maleństwa to bardzo mi wstyd jak mogłam tak wogóle pomyśleć! Byłam zalamana ! Nie wiedziałam co robić. Rodzice zawsze byli zdania, że nie chcą w domu żadnego dziecka! Mają bardzo konserwatywne podejśćie do życia. Bałam się że mnie wywalą z domu! Tak nawet mówili! Wiedziałam , że chłopakowi może w każdej chwili odbić bo ma dopiero 22 lata a ja zostanę z tym sama. Pamiętaj , że to zawsze ty będziesz ponosić odpowiedzialność za swoje dziecko. Ja byłam zalamana na myśl o tym że już sobie nie poimprezuje i będę musiała dorosnąć. Nie wyobrażałam sobie rozmów z mamą na temat ciąży! A teraz? Wszystko się zmieniło! Rozmawiam z mamą o wszystkim jak gdyby nigdy nic! Wszyscy się cieszą na przyjście dziecka na świat. I ja sama nie mogę się już doczekać:) początek zawsze jest szokiem zwłaszcza w tak młodym wieku. Ale zobaczysz wszystko się zmieni:) ja Jestem sama. Ale wiem że ojciec mojego dziecka pożałuje jeszcze tej decyzji bo tak cudownej małej istotki nie da się po prostu nie kochać! Powiedz co zdecydowałaś. Będzie Dobrze :)

hej kochana. Sama nie wiem od czego zacząć. Moje życie jest bardzo skomplikowane. Jestem już prawie w 8 miesiącu ciąży i chłopak z którym byłam dwa lata nie chce już ze mną być. Nigdy nie możesz patrzec na chłopaka. Bo Widzisz mój niby bardzo mnie kochał i twierdził , że nigdy nie zostawi. Mieliśmy się pobrać i dziecko też chciał mieć. I mimo tego zostałam sama. Nie do końca sama. Bo mam kochającą rodzine która mnie bardzo wspiera Ale wiadomo, że każda kobieta chciałaby cieszyć się szczęściem ze swoim partnerem. Powiem ci szczerze, że na początku równierz chciałam usunąć ciążę! Ale teraz jak o tym Myśle , patrzę na zdjęcia USG mojego maleństwa to bardzo mi wstyd jak mogłam tak wogóle pomyśleć! Byłam zalamana ! Nie wiedziałam co robić. Rodzice zawsze byli zdania, że nie chcą w domu żadnego dziecka! Mają bardzo konserwatywne podejśćie do życia. Bałam się że mnie wywalą z domu! Tak nawet mówili! Wiedziałam , że chłopakowi może w każdej chwili odbić bo ma dopiero 22 lata a ja zostanę z tym sama. Pamiętaj , że to zawsze ty będziesz ponosić odpowiedzialność za swoje dziecko. Ja byłam zalamana na myśl o tym że już sobie nie poimprezuje i będę musiała dorosnąć. Nie wyobrażałam sobie rozmów z mamą na temat ciąży! A teraz? Wszystko się zmieniło! Rozmawiam z mamą o wszystkim jak gdyby nigdy nic! Wszyscy się cieszą na przyjście dziecka na świat. I ja sama nie mogę się już doczekać:) początek zawsze jest szokiem zwłaszcza w tak młodym wieku. Ale zobaczysz wszystko się zmieni:) ja Jestem sama. Ale wiem że ojciec mojego dziecka pożałuje jeszcze tej decyzji bo tak cudownej małej istotki nie da się po prostu nie kochać! Powiedz co zdecydowałaś. Będzie Dobrze :)

nie zabijaj dziecka. Jeśli nie będziesz mogła go wychować to zawszse możesz oddać do adopcji, zostawić w szpitalu, czy ostatecznie w tzw "oknie życia". Inni ludzie go zaadoptują i pokochają. Duzo małżeństw czeka na dziecko, bo nie mogą mieć swojego.

Jesteś autorko? Powiedzialas chłopakowi? Powiedzialas mamie? Odezwij się!