kto ułożył sobie życie dopiero po 35r.ż???

Nikt nie lubi pochmurnych kobiet :) Wolimy pogodne, radosne, uśmiechnięte :)

Ha ha ha :/

uszka do góry, ja także dopiero po 35 latach ułożyłam sobie życie, wcześniej nie było mi to w głowie, wolałam poszaleć (no i poszalałam), ale usiadłam w końcu na doopie i powiedziałam sobie JUŻ CZAS, no i znalazł się taki co mnie chciał :D więc nie ma co dramatyzować, zawsze ktoś się w końcu znajdzie :)

Takie są fakty :)

Ja :)

oczywiscie nic straconego, ale najlepszy moment przespałyście...

Niezupelnie przespaly. Przeczytaj moj pierwszy post. Tak sie ułożyło.

Moja koleżanka w zeszlym roku, a dwie z pracy dopiero po 40

Ja niczego nie przespałem :P

Po 40 stce to juz za późno dla mnie. No cóż trzeba sie przyzwyczajać.

Tola, albo poluzować kucyki ;)

Ja mam za soba 22 lata malzenstwa i rok innego zwiazku i jest super . Mam 42 lata i w zyciu nie uwierze tym paniusiom piejacym peany nad samotnoscia i cisza i rozwojem , bo mile moje to jest gowno prawda :D Miec kochana i kochajaca osobe do ktorej mozna cala noc sie tulic , ktora poda herbatke albo poleci po piwko w srodku nocy , przykryje , przyniesie zakupy , pocaluje w czolko jest bezcenne. Skoro mi po przejsciach sie udalo to i Wam sie uda . :)

Jednym slowem jakaś szansa jest.A co dalej to nie wiadomo. To super że po 22latach Ci sie udało.

Ja próbuję :)

"ulozenie sobie zycia"? Bo jak chodzi o zaczepienie sie o jakiegos faceta, to mozesz zawsze. Ale chyba nie o to chodzi, tylko o wlasna wewnetrzna stabilnosc, czy tak? Jezeli o to pytasz, to taki stan najczesciej zdarza sie po 35 roku zycia lub pozniej, zalezy jak jestes dojrzala zyciowo. Jezeli czujesz sie dobrze ze soba, nie boisz sie jutra i nie probujesz dostosowac do wymagan innych, niezgodnych z Toba, jezeli zyjesz w zgodzie ze swoimi potrzebami - to znaczy, ze ulozylas sobie zycie. Ale jezeli mowisz o zwiazku z byle jakim mezczyzna ze strachu przed samotnoscia i opinia innych, to w zadnym wieku nie pomoze Ci to ulozyc zycia. Raczej je dodatkowo rozwali.

ja swojego narzeczonego poznalam jak mialam 38 lat teraz mam 42 i nadal ze soba jestesmy

i nie wyobrazam sobie zycia bez kochanego mezczyzny!

miauczydelko co to za szkaradztwo w twojej stopce?

będę sam mając 30, 35 40 itp.

po 40tce. To znaczy jestem szczęśliwa ze sobą, czuję się piękna, silna i pewna swojej wartości. Do tych rzeczy często się dorasta, młode osoby najczęściej wątpią w siebie i dlatego pozwalają się wykorzystywać i wchodzą w nieciekawe relacje. Ale te doświadczenia, jeżeli dobrze wykorzystane, uczą mądrości. Gdy masz tą mądrość, możesz ułożyć sobie życie jak chcesz i z kim chcesz. I na pewno nie będziesz czuła się źle bez partnera, jeżeli mężczyźni wokół niebędą spełniać Twoich oczekiwań. A i ten właściwy się pojawi, jak już Ty będziesz gotowa. Mój się pojawił wtedy, kiedy czułam ze sobą tak dobrze, że dowartościowanie w postaci faceta nie było potrzebne :)

Chodzi mi o poznanie mężczyzny , z którym mogłabym założyć rodzine, miec dzieci. Nie chce tego jednak za wszelką cenę,niewazne z kim,byleby iść do ołtarza. Aż tak zdesperowana nie jestem.W sumie nie obchodzi mnie też,co ludzie powiedzą,ale chciałabym tego z wewnętrznej potrzeby. Obawiam sie jednak,że wiekszosc facetow w zbliżonym wieku do mojego,ułożyło już sobie z kimś życie.Bądzmy szczerzy.

Ja nie ułożyłem i nie próbuję bo to bez sensu.

No niestety ale coś w tym jest. Za tym jedynym trzeba było sie rozglądać w wieku 22, 23, 4 lat. Ten jedyny powinien byc wtedy koło 30. To był najlepszy okres. Byłybysmy juz po slubie, kochana, młodsze uwielbiane. Chcecie czy nie, ale najlepsi faceci sa juz usidleni.Tym którym nie wyszło, albo z jakiegos innego powodu sa wolni jest zaledwie 1%. reszta to odrzutki, frustraci, nieudacznicy, mamisynki, alkocholicy, albo rozwodnicy z gromadką dzieci. Jest oczywiscie tez masa skurwieli ktorzy chca tylko poruchac i sie zabawic :( To takie przytlaczajace :( mam 28 lat, najlepsze lata stracilam na kilkuletni zwiazek ktory okazal sie niewypalem :( Podłamana jestem :(

Masz 28 lat, zaczynasz myśleć głową, teraz właśnie masz najlepszy czas na podejmowanie decyzji, które zaważą na reszcie Twojego życia, do których należy zaliczyć decyzję o małżeństwie. Ja mam 35 lat, które "przeciekły mi przez palce". Mogłem postąpić inaczej ale... gdy popatrzę, posłucham znajomych, rówieśników, którzy burzliwie się rozwodzą albo szarpią po sądach o dzieci czy stary telewizor, to... cieszę się z tego co mam, a raczej czego nie miałem i może nie będę nigdy miał. Głowa do góry, Kasiu, nie smuć się

Aż całe 3 sztuki były :>

Do....ona chyba też przegrana....... i jak tam sie potoczyło z rym Twoim rozwodnikiem?

Co to za głupota,żeby 30stkę traktować jak jakas magiczna granice, dlaczego myslicie, ze nie macie juz szans na znalezienie kogoś odpowiedniego?! Mam 24 lata, ostatnie cztery spedzilam samotnie... Moje przyjaciolki maja po 26, 27 tez sa same a niczego im nie brakuje. Nie tylko po 30 jest problem, zeby spotkać kogos wartosciowego. Studiowalam, pracowalam, wychodzilam, mieszkam w duzym miesice, i co z tego? Niczego mi nie brakuje a nikt, powtarzam nikt sie nie pojawil. Co z tego, ze faceci usmiechali sie na moj widok? Wszystkim bylo tylko jedno w glowie! Swojego obecnego poznalam na portalu randkowym! A moja mama... prawdziwie zakochala sie w wieku 38 lat. Zareczyla i byla najszczesliwsza ale... rozdzielila ich choroba :(

Ok, w pewnym stopniu masz racje, tylko' że jak sie chce mieć dziecko z ukochaną osobą,to po35tce jest już pózno.Nie mówiąc już o 40stce.Taka jest biologia.

dokładnie, biologi nie nie da się oszukać...szczególnie dla kobiety czas jest bardzo niełaskawy....taki lajf. a może portale randkowe takie jak sympatia? niby wszyscy się z niej nabijają, ale z tego cdo wiem to sympatia już nie jedno małżeństwo ma na koncie...

Nigdy sie z takich portali nie nabijałam. Jedna z drog do poznania kogos, kiedy real life zawodzi. Tak, na sympatii znalazlam swojego obecnego :)