Niegrzeczne dziecko

Witam pracuję od 2 tygodni jako opiekunka do dziecka i mam dość ! pilnuję 5-latka chłopca małego tyrana on jest straszny, bije pluje ,kopie ,szczypie ,drapie wyzywa od najgorszych gdy by zwracam uwagę żeby mnie nie bił wpada w szał płacze tupie nogami grozi że wszystko powie mamie chociaż nawet go nie dotknełam . Nic mu nie robie nawet nie rozmawiam już z nim a on potrafi przyjść i zaczać cie bić bez powodu i wyzywać . Mam dość tej pracy ale muszę wytrzymać chociaż miesiąc żeby coś zarobić wykańcza mnie to psychicznie :( nie mam swoich dzieci i nawet już nie chce . To moja pierwsza praca jako opiekunka do dziecka gdy powiedziałam to jego matce czy on do wszystkich taki jest odparła z uśmiechem , że tak ja nie wiem jak można tak dziecko wychować ono nawet nie potrafi być przez 5 minut miłe nie zna słowa przepraszam , dziekuję itp. zero kultury dłubie w nosie aż mu krew leci wyzywa . Chciałabym prosić o rade jak sobie z nim radzić ?? Proszę o opinie inne opiekunki /niańki do dziecka czy również miały do czynienia z takimi dziećmi ? Zawsze myślałam że to przyjemna praca ale się myliłam opiekunki są nie doceniane ta praca jest naprawde cieżka a rodzice jeszcze proponują marne grosze za użeranie się z ich pociechami . Chyba , że tylko ja mam takiego pecha, trafiłam na małego tyrana . Pozdrawiam .

Takie zachowanie dziecka zawsze odzwierciedla jakies jego emocje. Nie wiadomo tez jakie wzorce ma w domu. Poza tym takie zachowanie zapewne jest w pelni akceptowane (w mniemaniu dziecka) przez rodzicow. Podejrzewam,ze zachowanie ktore opisujesz jest jednym wielkim krzykiem o uwage,milosc rodzicow. Byc moze i twoja uwage. Jedyne co moge ci doradzic to stanowczosc i kategoryczne "nie zgadzam sie na takie zachowanie". Pieciolatki to juz naprawde fajne dzieci,z ktorymi mozna duzo fajnych rzeczy robic. Ja opiekuje sie 5 i 2-latkiem (rodzenstwo).

znajdź na niego sposób- wiem że to dziecko wydaje sie być dla ciebie nieznośnym bachorem ale tak naprawdę to prośba o pomoc. Nie zna zasad i jest nieszczęśliwy. Po pierwsze nie krzycz na niego i nie podnoś głosu - mów do niego stanowczo ale łagodnie. Kup kolorowanki i zacznij sama malowąć bez niego- super była by plastelina lep ale tylko sama - jezeli się zainteresuje to wtedy mu daj -jeżeli bedzie niegrzeczny odejdź i zostaw go . I tak z każdą rzecza. U mnie podziałało

jeżeli masz dostęp do internetu włącz mu piosenki ( puszek okruszek, mydło lubi zabawę, a ja rosnę i rosnę) ale koniecznie śpiewaj z nim - zabawcie się w karaoke. Ale jeżeli zacznie wariować - znowu przestań i odejdź

Powyzsze wypowiedzi sa jak najbardziej sluszne. Pracowalam za granica ponad 4 lata jako opiekunka i dzieci tez malo co spedzaly czas z rodzicami przez co niekiedy reagowaly agresa i brakiem humoru a nawet i placzem.Wtedy przytulalam i tlumaczylam,ze rodzice maja bardzo duzo pracy dlatego nie ma ich w domu,ale rodzice caly czas o nich mysla i bardzo je kochaja i ze na weekend beda razem i bardzo milo spedza ten czas.Moze w ten sposob zacznij z nim rozmawiac.U mnie to podzialalo,bo wytlumaczylam jaka jest moja rola. Jesli bedziesz reagowac krzykiem to bedzie jeszcze gorzej,ale nie mozesz tez sobie pozwolic,by dzieciak rzadzil Toba i traktowal jak do tej pory.Musisz byc stanowcza...NIE to NIE.... coz wytrwalosci zycze:)poczatku przewaznie sa trudne;)

Ja postawilabym na rozmowe z rodzicami. NAJPIERW. Jesli nie opracujecie wspolnego planu dzialania, powyzsze rady nie zdadza sie na nic. Ty bedziesz sie meczyla a oni beda robic po swojemu. Najpierw rodzice, potem dziecko.

taki dzieciak jest rozpieszczony i źle wychowywany, tego nie zmienisz. Jedyne co możesz to nie reagować na jego zaczepki. Jak zaczyna cię wyzywać to się od niego odwróć i wyjdź, jak zaczyna płakać to nie zwracaj na niego uwagi, nawet na niego nie patrz. jak zaczyna Cię bić to go zaprowadź do pokoju i niech tam siedzi lub go od siebie odsuń. w końcu zobaczy, że nie reagujesz na jego humorki i się uspokoi. Kiedyś się opiekowałam takim dzieckiem. To był koszmar, Powiedziałam mu krótko, albo zacznie się normalnie zachowywać, albo nie będziemy przez cały dzień robić nic fajnego. Jak raz czy drugi nie poszedł na basen czy plac zabaw to jego zachowanie sięgnęło zenitu, wtedy zaczęłam go olewać i przypominać mu, że jest niegrzeczny i tylko dzięki swojemu zachowanie nigdzie nie chodzimy a on się nudzi. W kocu się poddał i trochę uspokoił. Przestał reagować histerią na każdą odmowę i dało się z nim wytrzymać.

Moja córa zaczyna mnie słuchać. Wina leżała po mojej stronie. Zachowywałam się nicierpliwie i reagowałam nerwowo Pomogli mi http://www.ascendo.pl/dlarodziny21.html

To proste - brakuje mu pasa na d***e.

Najśmieszniejsze jest to, że jak pójdzie do przedszkola i tak będzie wariował (a będzie, pewne) to jego mamuśka będzie mówić, że on nieee, on w domu to jest aniołek!!

ja też pracowałam przy takim dziecku,po 2 tygodniach przeszło mu ,bo wiesz co ja robiłam ,po prostu śmiałam sie z niego,jak mała zaczynała odstawiać swoje histerie to ja w śmiech i tak długo sie śmiałam jak ona krzyczała ,pokazywałąm ze śmieję sie z niej,bo najgorzej to zostać wyśmianym

Na histerie nie zwracaj uwagi, jak będzie chwilę spokojny zajmij go zabawą i rozmawiaj z nim. Pewnie tego mu brakuje

gośc powyżej ma rację,śmiej się z tego dzieciaka i krzycz jak on krzyczy