Facet pragnie dziecka

Witam! Mam 24 lata. Chorobliwie chciałbym zostać ojcem! Do tego stopnia że gdy widzę kobietę w ciąży czy z malenstwem, a nawet w sklepie dział z art. dzieciecymi czuje się jakoś dziwnie, smutny, zamyslony. Każdy dzień spozniajacego się okresu u mojej narzeczonej jest dla mnie nadzieją! Problem tkwi właśnie w niej... Zawsze to samo - za rok za pół, nie teraz, bo praca bo tam coś. A ja już mam dość! Czy ja jestem jakiś dziwny?

ojcem czy dawca spermy i w najlepszym razie alimentow/?

Dziwne jest to, że nie ustaliłeś tego wcześniej z dziewczyną. Ponieważ zajście w ciążę w przeważającej większości (zwłaszcza przez pierwsze kilkanaście miesięcy) wywróci do góry nogami głównie jej życie- proponuję liczyć się z jej zdaniem.

Znajdź inną dziewczynę

Co to ma znaczyć chorobliwie chcialbym zostać ojcem???

Co to ma znaczyć chorobliwie chcialbym zostać ojcem???

Ja nie mam w zamiarze zmieniać dziewczyny bo to właśnie Ją kocham! Tylko ona deklarowała że też chce mieć dziecko tylko teraz kiedy mamy swój dom, samochody, pracę i można myśleć o powiększeniu rodziny nagle zmiana.

Chorobliwie... Tak bardzo że czasem jest to nie do zniesienia dla mnie samego. Ale ja chce być ojcem nie tylko na papierku tylko naprawdę uczestniczyć w życiu dziecka, i jeśli dla narzeczonej praca jest tak ważna zostać na urlopie ''taciezynskim'' (jak to fajnie brzmi ;))

a jakim cudem dorobiles sie w wieku 24 lat, domu i samochodow?

podobno mężczyźni pragną dziecka w wieku 30+ ( tak piszą w kolorowych pismach ) Może to prawda Jego marzeniem również jest dziecko

Trzeba mieć odrobinę szczęścia to prawda ale też zakasac rękawy a nie liczyć na manne z nieba. Dom co prawda dostaliśmy w spadku ale resztę czyli remonty, samochody dorobilem się sam

Tylko że ja mam 20+

mój facet ma 24 lata i o dzieciach nigdy nic nie mówi

Czyli co dziewczyny sugerujecie że to ze mną coś nie tego? Może psycholog?

A ile lat ma twoja narzeczona? Może jeszcze nie dorosła do macierzyństwa? Powiem ci coś jeszcze.Mój partner też marzył o dziecku i dłuuuugo mnie namawiał nim się zgodziłam. W czasie ciąży szalał z radości, opowiadał jak będzie zajmował się maluszkiem itp. Niestety szybko czar prysł. Odkrył że dziecko to nie tylko śliczne zabawki, noszenie na rękach i słodkie buziaki. To także zarwane noce, kolki, wędrówki po lekarzach, ciągłe niewyspanie i brak czasu na zjedzenie czegoś na spokojnie. Nagle stwierdził że jednak nie dorósł do roli ojca. Wszystkie obowiązki spadły na mnie a on tylko okazjonalnie wziął synka na ręce (oczywiście wtedy gdy nie plakał).Omal się nie rozstaliśmy.Teraz, po trzech latach jest dużo lepiej, ale i tak ciężar wychowania smyka spoczywa głównie na moich barkach. I gdy jakiś czas temu wspomniał o kolejnym dziecku...prawie wydrapałam mu oczy. Nie twierdzę że będziesz taki sam, ale... poczytaj sobie najpierw o opiece i pielęgnacji małego dziecka. Uwierz że nie jest tak kolorowo jak się wydaje. Może faktycznie będziesz tatą idealnym (i tego ci życzę) ale najpierw rozeznaj się jak w praktyce wygląda bycie rodzicem.

Jak wygląda to w praktyce wiem doskonale. Mam starsze rodzeństwo które ma dzieci. Teraz teściowa(!) urodziła mi szwagra i jestem z nim non stóp! Karmie przewijam, bawie! Również gdy płacze dla jasności.... Więc w tym nie ma problemu

Czyli wychodzi na to że to ze mną jest coś nie tego. Bo jak facet w wieku 24 może tak bardzo chcieć dziecka tak?