Tu wpisują sie tylko osoby zadowolone ze swojej pracy dla których praca to pasja

autorka po prostu założyła ten temat bo chciała się pochwalić, że znalazła pracę ( wypowiedź z 10.17 ). Nie wiem musi się w ten sposób dowartościować czy co ?

Coś znowu kafe nawala :o Pewnie się powtórze, ale trudno :) . Dziękuję za wszystkie wypowiedzi :) stwierdzam, że jest bardzo cieniutko jak na dział, gdzie tyle osób chwali się swoją pracowitością....są dumne że PRACUJĄ i ni są pasożytami :) a tymczasem wychodzi na to że 90% z was tylko z********a na kasę z przymusu :D nie ma się czym chwalić wobec tego, drogie panie "pracowite" :p

praca to przykry obowiązek, zabiera cenny czas, niszczy zdrowie niestety taka prawda

Nieprawda :) źle zrozumiałaś. Nie znalazłam pracy, miałam tylko dwa razy praktyki po jednym miesiącu :) Znalazałm za to miejsce, w którym bardzo, ale to bardzo chciałabym w przyszłości pracować i będę tak pracować choćbym miała na uszach stanąć ;)

KingaStefankaFanka- już ci mąż załatwił prace ? Bo dopiero co tydzień temu chwaliłaś sie ze rodzina może ci prace w budżetowce załatwić od reki .

Bo może mi załatwić :) gdybym chciała.... I nie chwaliłam się, tylko pisałam...taka subtelna różnica, niewyczuwalna dla niektórych

Ja pracuję w szkole. Bardzo lubię swoją pracę- jest to coś, co zawsze chciałam robić. Uważam jednak, ze jeśli pasja staje się obowiązkiem to nasza satysfakcja z tego co robimy nieco maleje. Dlatego gdybym mogła sobie na to pozwolić rzuciłabym pracę i ewentualnie charytatywnie poświęcałabym się pracy z dzieciakami. Wiele lat przed skończeniem studiów byłam wolontariuszem i wiem, że taka pomoc nieprzymuszona daje o wiele większą satysfakcję niż obowiązek jakim jest stała posada- nawet na stanowisku, które sobie wymarzyliśmy

Ale w każdym razie lubisz swoją pracę i to jest ok :)

pracuję w swoim zawodzie, ale robię drobne rzeczy, więc nie jest to tak bardzo satysfakcjonujące jak być powinno, ale przynajmniej nie tracę kontaktu z realiami i jestem na bieżąco, etatu nie mam, zresztą nie wiem jakbym się ogarnęła pracując od 9 do 17 30, pracuję w domu jak mam czas:) poza tym razem z kolegą rozwijamy firmę związaną z moją działalnością- czyli bawię się w inwestora i przedsiębiorcę, co jest dla mnie ziemią nieznaną i czego nigdy nie chciałam robić, ale coż... przyszła kryska na matyska, skoro głupsi ode mnie dają radę to ja też muszę spróbować;) natomiast gdybym wygrała w lotto to oczywiście pracowałąbym dalej i dla siebie, też pewnie na część etatu, ale pozbyłabym się najbardziej upierdliwej części działalności, czyli klientów i sama bym była swoim klientem:)

aaaa to ci mąż pracę może załatwić - no to jesteś meeeeega autorko hahaha, praca marzeń podana na tacy hahaha, a gdzie satysfakcja z samodzielności ??? z otrzymania i utrzymania pracy, bo po znajomości to każdy sobie może z radością pracować ;)

I co z tego, że ktoś może załatwić mi pracę???? Nie zamierzam z tego korzystać. W każdym razie miło widzieć jak kogoś boli, że komuś ktoś może pracę załatwić :D

nie ma takich osób które lubią prace! Pracuje się z konieczności!

to ja zaryzykuję tezę, że nie ma osób, które lubią zakupy, chodzą na nie z konieczności, bo trzeba coś na grzbiet włożyć...

Jeść też trzeba tylko z konieczności :) nikt nie lubi :p

może moja praca to nie moja pasja życiowa, ale bardzo ją lubię :) i chodzę do pracy z radością, tak samo jak z radością wracam do domu. Chyba w wieku 36 lat znalazlam po prostu harmonię między życiem zawodowym, rodzinnym...jak miałam 22 lata to potrafiłam do nocy siedzieć w pracy i mnei to jarało, teraz nie mam ani jednej nadgodziny :D Do pracy wrócilam po 6 miesiącach od urodzin córeczki na pół etatu. W sam raz. Być może od nowego roku dostanę większy wymiar godzin.

ja mam taką pracę bo wzięła się ona z mojego hobby... ale wcześniej pracowałam też "normalnie" na etacie i szczerze - męczyłam się bardzo. teraz nie czuzję że pracuję a i zarobki niezłe. nie zamieniłabym tego za nic.