Czy ktoś tu jeszcze zmarnował życie?

30 za progiem, a ja zmarnowałam życie ani wyglądu (mniej niż zero - obiektywnie, bez "nastoletnich" wyolbrzymień), ani rodziny (tylko biedni, sterani moimi żalami rodzice), ani majątku (nie mam szans na żadną pracę, brak umiejętności, doświadczenia i chęci) ani zdrowia (cukrzyca 2 , bardzo słaba psychika= typowa łajza). Ch*j, du*pa i kamieni kupa....

widze ze cyctat z ministra swietnie sie odnalazl w naszym spoleczenstwie... :D

z czego sie utrzymujesz?

rodzice na mnie łożą

w sumie to można powiedzieć, że każdy z nas marnuje życie czyli żyjąc powoduje to, że życie zużywa jedni zużywają je na pracę, życie zawodowe, życie rodzinne, społeczne itd. itp. nie można żyjąc "nie zmarnować" życia każdy sposób powoduje jego zużycie zależy tylko jak się do tego odnosisz Ty jak widać jesteś niezadowolony ze sposobu jaki Twoje życie się marnuje, zmień swoje myślenia, śmierć wszystko wyrówna

Kurczę, już czuję się podniesiona na duchu.

pisałam do Ciebie o 22.17, przepraszam wzięłam Cię przez nieuwagę za faceta ale powiem Ci coś bardziej pocieszającego ja swoje życie zmarnowałam na pracę zawodową, życie rodzinne, pasje, itd, itp ale całkiem niedawno przytrafiło mi się coś niesamowitego: otóż w ogrodzie mam zagonek truskawek i przykrywamy je przed ptakami [głownie przed sójkami-złodziejkami] drobno-oczkową siatką, zaplątał się w niej młody szpaczek i to tak bardzo, że gdybym go nie zauważyła siatka za chwilę pozbawiłaby go życia przykryłam go swetrem [ przed kotami] i pobiegłam po nożyczki, bo tylko przecinając siatkę mogłam wyplatać ptaszek dziobał mnie w palce i drapał pazurkami gdy przecinałam kolejne węzły, trochę to trwało, aż przecięłam ostatnie sznureczki, które splątały mu skrzydła uleciał z moich dłoni, i wylądował jakieś 50 m na wysokiej brzozie a ja stałam wpatrując się w drzewo, na którym usiadł i pomyślałam sobie " warto żyć dla takiej chwili" = warto je marnować w taki sposób

Wszystko to dobre puki się jest zdrowym i samodzielnym, a nie chorym i ubogim bez perspektyw. Jak nie masz nawet komu opowiedzieć to ci się wszystkiego odechciewa, a dzisiaj jak nie masz rodziny to nie masz nic, wszędzie hermetyczne kręgi i pogarda dla nieudaczników.