Młode mamuśki. Te które rodziły młodo. Łączymy się

Witam. Fajnie tak popisać z mamamy w młodym wieku i o sprawach z wychowywaniem dzieci i tych starszych również. Może zacznę od siebie i mojego życia. Mojego męża poznałam w wieku 15 lat. Owszem wcześniej znałam go z przedszkola. W ostatniej liceum, mialam 19 lat i byłam miesiac przed matura. Denerwowalam sie. Mąż (wtedy jeszcze nie) zaprosił mnie do siebie bym trochę odetchnęła. Zjedlismy kolacje i zaczelo się calowanie. Wyladowalismy w łóżku. Oczywiście jak moglam się tego spodziewac zaszlam w ciaze. Byłam totalnie zalamana. Uspokoił mnie mąż. Zdalam maturę i urodziłam corke. Zamieszkaliśmy w kupionym przez nas mieszkaniu. Nie było łatwo ale i nie ciężko. Mąż nie zarabiał za dużo ale starczało na życie. Gdy córcia miala 2 latka wzielsmy ślub. Mąż odziedziczył firmę po ojcu a ja opiekowałam sie małą. 3 lata później kupiliśmy dom. Ja w tym czasie znalazłam pracę w biurze. Żyło nam się bardzo dobrze. 2 lata później znalazłam pracę w swoim zawodzie. Czułam się spelniona w pracy jak i w rodzinie chociaz mialam 26 lat. Gdy corka miała 12 lat na swiat przyszedl nasz synek. Ale corka była szczesliwa. Wczesniej nie planowlismy wiecej dzieci, ale gdy układało nam się w pracy postanowilismy że postaramy się o dzidziusia. Dziś mam 34 lata i myślę że nie cofnełabym czasu. Nie żałuję wpadki wręcz przeciwnie. Mam cudowne dzieci , męża jest dobrże choc nie zawsze bywa kolorowo. To teraz wasza kolej moje drogie. Zapraszam mamusie do rozmów :)

Witam ja mam 36 lat, pierwsze dziecko urodziłam gdy miałam 19 lat. Teraz mam 3 dzieci z tym samym facetem. Moja historia jest dość długa i wątpię że kogoś interesuje :p ale jest zbliżona do Twojej. Też nie żałuję

1/10

Ja poznałam męża w wieku 16 lat. Zwiazalismy się ze sobą. Widywalismy się codziennie. Byliśmy zakochani. 4 lata później był ślub. Z wielkiej miłości. Mieliśmy gdzie mieszkać. Potem mąż stracił pracę. Ja konczylam studia. Postanowiliśmy wziąść sprawę w swoje ręce. Ja wzięłam dotacje, założyliśmy firmę. Gdy miałam 22 lata urodzilam planowane dziecko. Dziś mam 28 lat. Piecio letnie dziecko. Cudownego męża,którego szalenie kocham i czuję się kochana. Nasz własny dom. Dobrze zarabiajaca firmę. I szczerze jako anonimowa osoba mogę stwierdzić, że jestem bardzo szczęśliwa. Jestem pierwszą poważną partnerką męża. On moim pierwszym poważnym partnerem. To dla nas skarb,bo oboje brzydzimy się wielu partnerów u drugiej osoby. Jesteśmy do siebie bardzo podobni. Mamy Wspólne cechy,wspólne hobby, czas wolny spędzamy razem. Nie żałuję niczego w życiu. Nie chciałabym w każdym razie zostać matką w późnym wieku. Ja byłam dzieckiem rodziców po czterdziestce i nie zrobiłabym tego mojemu dziecku. Amen

Do Gość 22:13- jeśli myślisz że to kłamstwie to jestes w bledzie. Nie chce tu negatywnych uwag a to 1/10 jest dość denerwujące więc odpusc

Do ggggygggg- no to fajnie że ci się ułożyło. Jeśli chodzi o ciaze w późnym wieku to myślę że jest to coś pozytywnego. Moja siostra ma 38 lat i jest w trzeciej ciazy. Drugie dziecko rodzilam w wieku 31 lat i myślę sobie że mogłabym zdecydować się na trzecie a zarazem ostatnie dziecko.

Wiesz,mój syn jest póki co jedynakiem. Ale czasem tak sobie myślę, że drugie też urodze w późnym wieku. Tak jak rodzice mnie. Ale jak widzę jaki mój syn ma ze mną kontakt, to ja z rodzicami takiego nigdy nie miałam. To za duża różnica pokoleń. Ciężko jest. Teraz jak gdzieś idę z moim tatą, to mówią, że to mój dziadek.... Moi rodzice są i byli cudowni. Ale dzieli nas 40 lat.... To się nie da. Ja z synem latam po placach zabaw. Moim rodzicom wtedy się nie chciało. Mój brat jest odemnie o 19 lat starszy, siostra o 14. To też dużo..

Witaj. Ja urodziłam córkę jak miałam 17 lat. Z jej tatą znalam sie 2 lata. Jesteśmy małżeństwem. Dzisiaj mam 25 lat i oczekuję drugiego dziecka, teraz planowane :-). Ja natomiast niestety nie skończyłam średniej. Mam stała pracę w sklepie ( 1800 zl na rękę) i jakoś sie żyję , nie narzekam. Nie ma co udawać są różne matki w różnym wieku. I nie każda jest do tego stworzona, ale wiek nie zawsze ma znaczenie. Jak sie dowiedzialam o ciazy bylam w szoku. Dostalam od rodziców wsparcie, ale tak na prawdę radzilismy sobie sami przeważnie. Maz pracował ja po urodzeniu tez, na pół etatu.

Przepraszam nie 2 lata a 3. Moja pierwsza wielka miłość i poki co jest nadal :-)

Poczesci masz racje. Moja corka traktuje mnie jak swoją najlepszą przyjaciolke. Bo 19 lat tak prawdę mówiąc nie jest dużo a kontakty z corką były i są świetne. Co do tego nie ma wątpliwości. To jest oczywiście plus bycia matką w młodym wieku. A jeśli chodzi o rodzenie koło czterdziestki to wiadomo roznie bywa. Niektórzy są na siłach niektórzy nie. Mój brat urodził się gdy moja mama miała 37 lat. To już nie tak mało ale i nie dużo. Kontakty mieli świetne, wychowywał się jako jedynak bo ja z siostra byłyśmy mezate. Pomimo tego że mój tata był po czterdziestce to dawał siły grać z bratem w nogę. A co do wieku rodzeństwa to między moimi jest 12 lat. Między mną a siostra jest 4 lat różnicy, bratem 2 lata a najmlodszym bratem 13 lat. Tak więc to zależy. Akurat z młodszym bratem dogaduje się swietnie. Młody ma 21 lat i zaczął studia. Doradzam mu jeśli chodzi o dorosłe życie no i strasznie go kocham.