Moja niska samoocena jeszcze się zmniejszyła przez chłopaka..

Moje obawy, że jestem pusta, nudna i nikt mnie nigdy nie zechce tylko się potwierdziły:( Poznałam chłopaka, na początku było fajnie, on potem mi pisał jakieś smsy na dobranoc, na dziendobry też.. potem przestał.. Potem spędzilismy ze sobą jakiś ponad tydzień, widzielismy się codziennie, raz się nawet pokłóciliśmy, ale potem znowu było okej.. Okazało się tam wcześniej, że on jest chory, więc dlatego dziewczyny nie ma i nie szuka, a mógłby mieć każdą.. Między nami to nigdy nie było mowy o miłosci czy czymś takim, ale na samym początku ja miałam odczucie, że jest jakieś napięcie..ale to może dlatego, że jestem próżna i ja go polubilam bardzo. Chodzi głównie o to, że ja sobie to tłumaczę tak, że go po prostu zanudziłam swoją osobą. Bo przy pierwszym poznaniu można mnie uznać za wesołą, nawet normalną dziewczynę.. tak przy głębszym poznaniu, jeszcze jak on poznał trochę mojej historii.. wychodzę na samotną, nierozmowną (przez to też na głupią..), dziewczynę bez życia.. Nie ufam ludziom, nie umiem się otwierać... Nie jestem przyzwyczajona do rozmów, do mówienia o swoich wrażeniach, opiniach, o sobie.. No i teraz mam doła:( Bo on taki mądry, inteligenty, wygadany chłopak mnie nie chce.. to żaden z takich mnie nie zechce.. Dlatego tak jak sie obawiałam, nie powinnam dawać się poznać.. I mam doła. Samoocena mi spadła - już i tak zerowa - jeszcze niżej..

zycie jest zbyt fajne, zeby sie czyms takim przejmowac ;) uszy do gory :D

Taaa. Niby tak.. Niby się nie przejmuje, ale jednak myslenie, że jestem taka do d**y że nikt mnie nigdy nie zechce to trochę boli.

idz na impreze, poflirtuj, poczatuj, zaloguj si ena badooo, fb nie siedz i nie patrz smetnie w sufit :D tyle mild facetow na tej ziemi kochana ;)