Jak pozbyć się potrzeby bliskości, wrażliwości?

nie, pytam po prostu z ciekawości, ogólnie interesują mnie ludzie, którzy się wyróżniają mniej lub bardziej na tle większości, no ale jak nie chcesz odpowiadać to nie odpowiadaj...

No właśnie ja tez najlepiej się wtedy czuję. I tak. Ta potrzeba bliskości to może i po trochu pranie społeczne mózgu, a nie jakaś potrzeba wbudowana, której nie da się pozbyć.

Rozumiem. Ale nie chce mi się rozpisywać na temat mojego życiorysu.

dziecino, zakładasz temat, oficjalnie i publicznie z detalami opisujesz jaka jesteś ostro pogięta i chcesz oceny i porady....no to rada jest jedna- od diagnozowania osób z problemami psychicznymi, osobościowowymi, aspołecznych w takim skrajnym zakresie są fachowcy zwani psychiatrami i psychologami. Poleżysz kilka tygodni na oddziale to dojda co i jak może ci pomóc

myśle że nie da się jej pozbyć. Próbowałam. Niby na jakiś czas wyciszyłam uczucia, ale potem to wróciło ze zdwojoną siłą...:O

dziecino, zakładasz temat, oficjalnie i publicznie z detalami opisujesz jaka jesteś ostro pogięta i chcesz oceny i porady....no to rada jest jedna- od diagnozowania osób z problemami psychicznymi, osobościowowymi, aspołecznych w takim skrajnym zakresie są fachowcy zwani psychiatrami i psychologami. Poleżysz kilka tygodni na oddziale to dojda co i jak może ci pomóc Przeczytaj sobie definicję aspoleczności, a potem sie wypowiadaj, bo jak na razie ty robisz z siebie debila. nikt tutaj nikogo nie krzywdzi, nikomu nie przeszkadza to, ze taki jest - a to z definicji NIE JEST choroba. Jak ktos kogos celowo krzywdzi albo ktos cierpi bo ma ataki paniki i jest leczony to wtedy jest uzasadnione. Wiktorianskie psychiatryki, gdzie wsadzali ludzi za inne myslenie, dawno przeminely.

Niektorzy zwyczajnie wola sobie teoretyzowac i dumac. Uwazajac sie za lepszych,z pelna oczywiscie wyrozumialoscia do mniej wysublimowanych osobnikow homo sapiens.

Jak na razie tylko ty prezentujesz pogardę, nikt inny.

good girl gone bad, właśnie tego się obawiam..

no to nienawidź się dalej, bo chyba to lubisz. Kobiety żyją u nas spokojnie do 80-tki, to masz przed sobą radosne i długie 60-65 lat zycia w nienawiści do siebie. Powodzenia

Nienawidzę swoich emocji. A nie całej siebie. Gdybym nienawidziła całej siebie, już by mnie na tym świecie nie było, zaręczam.

owocnej męki:) cierpienie uszlachetnia...podobno

a ja nie lubie ludzi i nigdy nie lubilam, dlatego troche sie identyfikuje z autorka. Choc co prawda ja mam paru znajomych z ktorymi sie niezle dogaduje i faceta. Ale to jest niewielki odsetek ludzi ktorych akceptuje. Reszte ledwo toleruje. ale gdyby tak posluchac glosow kafeterian, to autorka powinna kogos unieszczesliwiac, pakujac sie na sile w znajomosci ktorych nie chce. To chyba byloby wiekszym egoizmem

Wydaje mi sie ze te właśnie uczucia są istota człowieczeństwa,gdyby ich nie bylo bylibyśmy robotami..jaki więc sens?

Ja wolę realizować trochę inne rzeczy, jak praca na rzecz społeczeństwa. Tych wymienionych w tytule nie chcę i na tym koniec.

Idę spać, dobranoc.

Ale po co jeżeli nie lubisz ludzi? Dla poklasku?

praca na rzecz społeczeństwa i brak empatii, wrażliwości itp, to chyba coś ci się nie klei razem lalka. Co komu po twojej pracy na rzecz skoro ty się nie nadajesz do ludzi, to jak możesz z siebie coś dać

Ludzie,dajcie spokoj. Skoro nie chce miec emocji,to niech ich sobie nie ma. Probujecie ja przekonac,ze ma je miec? Niech nie ma i sobie z tym radzi,i szuka rozwiazania. Jest tak walnieta,ze duzo jej nie brakuje. Dyskutujecie z paranoiczka na temat jej paranoi

Nie, bo tak zawsze chciałam. Po prostu. Zostawić po sobie coś wartościowego. Skoro się urodziłam, to powinnam jakoś wykorzystać ten czas, prawda? Szkoda mi marnować zasoby tej pięknej planety na bezsensowną egzystencje.

buahahahahaha, to zatrzaśnij się w laboratorium i wymyśl lek na jakąś chorobę

Mam córkę z podobnymi poglądami,dlatego zainteresował mnie ten temat, tylko ona w przypływie szczerości mi kiedys powiedziała ze przeszkadza jej to ze na nikim jej nie zależy..

Nie chcę miec bliskich relacji z OSOBNYMI jednostkami, po prostu, i nie chcę czuc potrzeby bliskości z nimi. Można przecież robić coś na rzecz społeczeństwa, nie angażując się mocno emocjonalnie w bezpośrednich kontaktach z innymi. Ciężko to zrozumieć?

Jednak trzeba rozgraniczyć potrzeby emocjonalne od wrażliwości. Dwie różne rzeczy. Empatia, zdolność zrozumienia, odczuwania emocji wyższych i współodczuwania są niczym złym. To zaleta, nie wada. O ile zależność emocjonalną można uznać za wadę to bez tych powyższych mielibyśmy bardzo ograniczoną, wręcz upośledzoną emocjonalność, życie byłoby puste - jakkolwiek banalnie to nie brzmi.

co w tym smiesznego ? jak naukowiec odkryje lek na chorobe, to interesuje cie koniecznie czy on ma rodzine i zycie towarzyskie, czy sie po prostu cieszysz, ze bedzie mniej bolu na swiecie? Sam masz problemy emocjonalne jakies.

to cóż takiego robisz dla społeczeństwa nie kontaktując się ze społeczeństwem? może się podzielisz tym rewelacyjnym patentem na zycie

to znaczy mi nie chodziło o przyjaciół, rodzine itp. raczej o pozbycie się uczuć i potrzeby bliskości z jakimś facetem, nie chciałam się angażować, zakochiwać itp.

Ty naprawdę masz poważne problemy z logika. Ktoś tu kiedykolwiek pisał o NIE kontaktowaniu się ze społeczeństwem? Chyba raczej o NIE nawiązywaniu GŁĘBOKICH wiezi, tylko ograniczaniu się do powierzchownych.

Empatia, zdolność zrozumienia, odczuwania emocji wyższych i współodczuwania nie są niczym złym * miało być

Zainteresowałam sie tym tematem bo moja córka ma podobne poglądy ale kiedys mi powiedziała ze przeszkadza jej ze na nikim jej nie zależy i nikogo nie potrzebuje..