Pytanie o książkę "W Paryżu dzieci nie grymaszą".

Różne opinie słyszałam o tej książce, w tym też taką, że jej treść sprowadza się do tego, co robić, żeby matce żyło się dobrze i wygodnie, a nie dziecku, jak również, że zaleca się w niej policzkowanie dzieci. Czy jest to prawdą??? Taka opinia mnie mocno zniechęciła do zakupu.

Totalna bzdura. Jakie policzkowanie dzieci? Książka bardzo fajna, bardzo fajnie pisze o relacjach dorosłych z dziećmi. Dzieci we Francji sa bardziej zaradne i maja pewne zasady a to przecież dobrze. Traktuje sie tak dziecko jak partnera na równym poziomie a nie głupia niedorajdę która sama nic nie umie zrobić.Krytykują książkę bardzo nadwrażliwe kobiety które uważają, ze dzieci musza być z nimi 24 h na dobe a tatuś to nie rodzic i ma dziecka nie dotykać. Ksiazka świetna. Polecam. Pamietajmy, ze mając dzieci mamy prawo do swojego życia a dzieci tez musza być samodzielne.

naprawdę nie- to bardzo powierzchowna i jednostronna opinia. to ksiąźka o tym, jak dac dzuecku naleźne mu miejsce: w centrum, ale nie na piedestale. piedestał naleźy do matki :)

Książka mowi o tym, ze kobieta ma być szczęśliwa i dzieci sa ważne ale nie najważniejsze i nie wolno przesadzać. Dziecko ma znać zasady i sie ich trzymać a nie tak jak u nas, ze dziecko przerywa, mamusia jest na skinienie dziecka. Dzieci musza umieć bawić sie same kiedy dorośli rozmawiają. W Polce jest tez wiele kobiet które tak wychowuje dzieci, w sumie w Polce dawniej chyba w podobny sposób wychowywano dzieci. Teraz niestety w Polsce jest czas nawiedzonych i nadwrażliwych mamusiek. Czasami krew mnie zalewa jak słyszę teorie tych mamusiek, same na własne życzenie odbierają dzieciom ojca bo dziecko bardziej sie ucieszy jak mama przyjdzie po nie do przedszkola a nie tata.

Bo tam akurat maja zdrowe podejdzie do macierzyństwa . U nas za duzo nawiedzonych matek ...co widać na tym forum .

Książki nie czytałam, ale czy mają zdrowe podejście do wychowania, to mam wątpliwości, bo jakoś te dzieci wyrastają później na dorosłych z piórkiem w tyłku. Wiele rzeczy u francuzów mnie inspiruje, ale nie da się zaprzeczyć, że mają piórko w tyłku i połknęli kija :)