Rodzice mnie nie szanują, więc ja nie szanuje ich

Wyłączyłam autokorekte ale dodam, że nie chciłam aby ktos udzielał rad dotyczących pisowni tylko zeby ktos doradził jak sie zachowywać w takich sytuacjach

tutaj nikt ci nie doradzi, bo sami sobie nie radzimy jak ktoś nas wyzywa i się awanturujemy w swoich domach, nikt z nas tego nie lubi i sami chcielibyśmy żeby w naszych rodzinach było mniej cierpienia. Ja robie tak że nie wstrzynam kłótni, ani nie robię problemów. Jak wracam do domu i widze, że się kłócą przy drinku, to się chowam do pokoju i wkładam słuchawki do uszu, słucham muzyki albo oglądam film w necie. Generalnie izoluję się od tego.

Najlepiej poznać powód swojego przyjścia na świat. To nieprawda że dzieci przychodzą na świat z miłości, tych jest najmniej. Najwięcej jest z wpadek i dla określonego celu. Tym celem jest najczęściej tzw "złapanie męża" i zmiana statusu społecznego. Zainteresuj się wsród babć dziadków i pozostałej rodziny jak poznali się twoi rodzice i co kto na ten temat sądzi. Z takich opowieści powoli wyjdzie ich historia i fakt twoich narodzin. Jest też kwestia dziedzicznych cech charakteru, rzadko kiedy wszyscy w rodzinie się lubią a dziecko przecież dziedziczy czyjeś cechy. Może masz charakter osoby nielubianej przez twoją matkę? Taka moja rada- sięgnij w przeszłość, dowiesz się najwięcej a z czasem również zrozumiesz.

Mam 35 lat i od dziecka nikt mnie nie szanował. Ojciec przez całe życie upokarzał mnie ,znęcał sie psychicznie „masz szambo w głowie”jestes nikim”nic nie potrafisz”patrzeć nie mogę na ciebie”nieukrywan ze kilka krotnie dostałam w twaz. Gdy tyljo skończyłam 18 lat zaszłam w ciąże i wzięłam ślub chciałam uciec od rodziny która mnie nue kocha a gnębi psychicznie. Ale złe trafiłam mój maź mnie bił ,zdradzał a na sam koniec wyrzucił z domu z 2 letnia córeczka .I gdzie wróciłam ?do ojca i matki nie miałam wyjscia mialam małe dziecko ,prace i ktos musiał mi pomoc, co sie osuchalam to moje do teraz budzę sie w nocy , mój ojciec nieodzywa sie do mnie juz około 10 lat,chodzę po domu jak cień mam, tylko córkę i dla niej żyje pracuje . Tylko co sie wysłuchałam to moje . Na ile mogłam zrobiłam remonty w domu Ale to tez wykonałam złe .corka moja za niedługo bedzie pełnoletnia byłam przy niej ale teraz ja chce wyjechać chce cos dla siebie zrobić . Chce wszystkim powiedzieć ze urazy z dzieciństwa psychiczne gnębienie przez rodziców nie mające wsparcia zostawianie nawet małego dziecka samego w pokoju, ośmieszanie go a w najgorszym przypadku bicie zostaje na zawsze .dzis jako dorosła kobieta matka nadal boje sie taty swojego , zazdroszczę kazdej osobie która moze liczyć na rodzine na mamę na tatę , ja nie miałam odwagi wyjechać z mała córka a mogłam to zrobić była bym szczęśliwsza