Tęsknota za domem, poczucie winy.

Mam 22 lata, pracuję, studiuję i od ponad 8 miesięcy wynajmuję mieszkanie razem z moim chłopakiem. To była moja pierwsza wyprowadzka z domu rodzinnego i do dzisiaj czuje ogromną tęsknotę i pustkę. Każde odwiedziny domu rodzinnego kończą się przeplakanym wieczorem „u siebie”. Mam dziwne poczucie winy, ze nie zostałam w domu dłużej, ze nie pomagam rodzicom finansowo (tata jest na rencie chorobowej a mama pracuje), po prostu czuje się źle. Puste mieszkanie mnie dobija, brakuje mi tego głośnego domu. Wiem jednak, że nie mam powrotu, nie jestem już jednak dzieckiem. Szukam jakiejś rady jak sobie z tym poradzić? Nie chce mówić o tym rodzicom. Muszę dać radę, boje się jednak, ze moje negatywne myślenie się pogłębia i jest coraz ciężej.