Co robić, pomocy...

Nie wiem od czego zacząć, mam za dużo myśli w głowie.. Mam 24 lata, jestem ze swoim partnerem ponad 4 lata, on jest o 2 lata starszy, prawie rok temu postanowiliśmy wyjechać za granicę w wiadomym celu, lecz zrobiliśmy to osobno ponieważ z kilku powodów bardziej nam się to opłacało, oczywiście widywaliśmy się co weekend ( weekendy spedzalismy głównie u niego lub u mnie, żadnych wyjść), pracowaliśmy w miarę blisko siebie. Jakiś czas temu on musiał zjechać do Polski, i od wtedy moje uczucia się zmieniły, nie potrafię sobie odpowiedzieć czy nadal chce z nim być, codziennie myślę i nie potrafię do niczego sensownego dojść, na dodatek poznałam kogoś w mojej pracy, z kim spotkałam się raz.. Oczywiście to nic nie znaczy, ale ten ktoś pokazał mi, że czas można spędzać zupełnie inaczej niż na kanapie przy piwie.. Powiedziałam o tym mojemu partnerowi, zaczął panikowac i obiecywac, że wszystko się zmieni, ja nawet nie wiem czy chce jakichkolwiek zmian. Przez chwilę wyobrażam sobie naszą przyszłość, a za chwilę jej nie widzę. Nie wiem czy to praca, czy odległość, czy ludzie z którymi pracuję to zmieniło. On jest naprawdę dobry, kochający, chce założyć ze mną rodzinę, ma plan na przyszłość a ja nie wiem czy tego chce? Może głupia jestem, ale mam w sobie obawę, że nie spotka mnie w życiu nic niezwykłego, że nie będę miała żadnego porównania z innymi mężczyznami, ponieważ on jest moim pierwszym.. W każdym sensie, taka pierwsza miłość, która przeżywa kryzys, skończyła się? Wiem, że jeśli pójdę w to dalej, to nie do końca będę szczęśliwa z tą świadomością. Nie chcę go ranić, ani na siłę nic obiecywac, obecnie jedyne co mam to pustke w głowie.. I chęć spotkania się z tamtym.. Co robić.. Nie mogę przedłużać dalej mojego "dystansu"