Boję się iść do psychiatry

Proszę pomóżcie. Czy była któraś z was u psychiatry,?, jak wygląda taka wizyta, czy trzeba mówić prawdę,? Ja np. Mam spadek nastroju, boję się że to depresja, ale też boję się mówić wszystko, bo mam malutkie dziecko i nie chce mieć w papierach, że jestemmatka wariatka. Czy psychiatra może mnie skierować na leczenie psychiatryczne bez mojej zgody, mam tu na myśli szpital. I czy najważniejsze mogę iść z kimś bliskim np. przyjaciółka lub partner? 

Jeśli nie macie doświadczenia w tym temacie to może znacie jakieś forum gdzie ktos będzie mógł mi udzielić informacji. 

Zaskoczyłabyś sie ile osob chodzi do osychologa lub psychiatry. To nic złego,lekarz taki sam jak kazdy inny. Nie wiem dlaczego ludzie nie maja problemu z tym że idą do dentysty,a z najwaźniejszym organem naszego ciala to juz problem. Depresja to żadna rzadkość,tez mam i wolę łykać pigułki raz dziennie na poprawiwnie samopoczucia niż patrzeć na świat z dna studni. Porozmawiasz,bądź szczera i on Ci pomoże. 

Dokładnie, nawet nie masz pojęcia jak dużo osób zmaga się z depresją. I nie patrz na siebie jak na wariatkę!! Choroba jak każda inna. Ja idę początkiem czerwca, bo postanowiłam wziąć odpowiedzialność za siebie i swoje zdrowie. Ostatnio mąż powiedział mi, że wyglądam jakby każda minutą mojego życia bolała. A właśnie tego dla siebie nie chce. Powodzenia!

Absolutnie nie uważam, że to wstyd, ale boję się, że np lekarz skieruje mnie do szpitala lub wypisze leki podczas których nie będę mogła zajmować się dzieckiem. No i czy jest sens brania ze sobą kogoś by czuć się raźniej? 

Polecam swojego instagrama "z_depresja", dużo tam o tym piszę. Nie ma sensu brania kogokolwiek ze sobą, lekarz na 100% nie skieruje do szpitala. A jeśli chodzi o antydepresanty, to przez pierwsze dwa tygodnie jest ciężko, fizycznie i psychicznie, ale to mija i potem jest już tylko lepiej.

16 minut temu, Irenka77 napisał:

Absolutnie nie uważam, że to wstyd, ale boję się, że np lekarz skieruje mnie do szpitala lub wypisze leki podczas których nie będę mogła zajmować się dzieckiem. No i czy jest sens brania ze sobą kogoś by czuć się raźniej? 

 

Do szpitala kierują tylko ekstremalne przypadki, normalnie jest wywiad,może być skierowanie na badanie krwi pod kątem hormonów i zapisze Ci odpowiednie leki. Jeśli poczujesz że leki Ci nie odpowiadają to poprosisz o zmianę jak w przypadku każdego leczenia. Serio nie ma powodu do obaw i już sam fakt,że idziesz do specjalisty i możesz powiedzieć mu o tym co Ci dolega przynosi ulgę. 

Do szpitala to się trafia po próbie samobójczej lub jeśli stanowi się zagrożenie dla innych. Lekarz jak lekarz, wypisuje recepty i liczy pieniążki..