do nauczycieli- jak radzicie sobie z dyscypliną na lekcjach?

hej. ja też jestem nauczycielką. uczę dopiero 2 rok- na szcęście w liceum, więc uczniowie nie sprawiają raczej większych problemów , choć zdarzają się osobniki chamskie i odporne na wszelkie uwagi, upomnienia itp. z natury jestem osobą spokojną i uważam że do porozumienia z drugim człowiekiem zawsze można dojść za pomocą dialogu. na razie ta metoda się sprawdza- daję się wypowiedzieć swoim uczniom,mogą spokojnie mówić co im nie pasuje a potem ja przedstawiam swoje racje i staramy się osiągnąć kompromis. sądzę że zdonyłam ich zaufanie i nie zawiodłam go- a to już połowa sukcesu. zaznaczam jednak- w gimnazjum może się to nie sprawdzić:(

ja chyba nie sprawiam wiekszych problemow ;) ale wydaje mi sie, ze jest jakies takie glupie przekonanie, ze nauczyciel to straszny wrog. nie wiem, moze to sie z domu wynosi?.. przeczytalam ostatnio o tym artykul na www.mydziewczyny.pl - tzn. o tym ze z nauczycielem trzeba zyc dobrze. nie wiem, moze by to musialo wiecej ludzi przeczytac? moze sobie cos uswiadomia?..

JESLI DZIECIAK NIE ZNA CO TO KULTURA, GODOSC I SZACUNEK DO CZLOWIEK TO ZADEN NAUCZYCIEL GO TEGO NIE NAUCZY

Przede wszystkim pamietać, że uczeń to człowiek, postępować KONSEKWENTNIE i SPRAWIEDLIWIE :-D, jasno określić zasady wspólistnienia w klasie, być uśmiechniętym ale nie luzakiem no i zawsze .................................... należy być przygotowanym do lekcji/zajęć (tak prowadzic lekcję zeby nie była nudna, aktywizowac uczniów...) Pozdrawiam :-D

Zapomniałam dodać, że pracuję 15 lat i nigdy nie miałam problemów z dyscypliną :-D

Brawo dla Pani KAI!!!!! Pozdrówka:))))))

...jak tu się dziwić, że nauczyciele nie radzą sobie z dyscypliną w szkole, skoro już w przedszkolu trafiaja się takie przypadki, że ręce opadaja... :( Dzieciaki są rozpieszczone i rozwydrzone. Rosną w przekonaniu, że wszystko im wolno i że nic sami robić nie muszą, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto to zrobi za nich. A rodzic zapatrzony w swoją pociechę przychodzi z pretensjami "bo pani podniosła głos na moje dziecko....." Wrrrrrrrrrrrrr..... Ja pytam - kiedy to dziecko ma się nauczyć szacunku, jeśli nie od najmłodszych lat....?? Oczywiście jest to generalizowanie... I może ktoś mnie wyśmieje - jakie to mogą byc problemy z dyscypliną w przedszkolu....? Ale uwierzcie mi, że mogą być... I to duże...

Wiecie co.... Dawniej to kurczę jakoś inaczej było... Ja nie jestem nauczycielem, ale mam duzuuuo młodsze rodzeństwo uczęszczające jeszcze szczęśliwie do szkoły (sztuk 3 - gimnazjum,podstawówka) tudzież inne kuzynki i pociotki ;P Cholera włos się jeży na głowie słuchając ich opowieści o szkole, nauczycielach, o tym co własciwie w tej szkole robia... Nie wspomnę o tym, jak ta młodzież szkolna wygląda... Przeraża mnie panujący wśród nich "tumiwisizm"... Dawniej było jednak trochę inaczej. Nauczyciel to nauczyciel, on w szkole był najważniejszy i cieszył się z reguły szacunkiem ( nauczycielki-jędze były zawsze, ale nie w tym rzecz teraz...), mimo iż lekcje bywały nudne jak flaki z olejem... (nie czarujmy sie - nikt ani myślał kiedys zawracać sobie głowę opracowywaniem tysięcznej metody aktywizującej :P) Zasadniczo większość nauczycieli nie trudziła się gimnastykowaniem i stawaniem na rzęsach żeby jaśnie pan raczył się zainteresować lekcją... A jedank szacunek był. A teraz brak podstawowych zasad moralnych, które powinny być wpojone w domu zrzuca się na barki szkoły, obarczając ją winą za takie a nie inne zachowanie młodzieży. Teraz uczeń robi łaskę, że wogóle siedzi w szkole, a nauczyciel ma być od tego żeby go "baaawić" i spróbować zająć mu jakos wolny czas! No ale cóż - mamy czego chceiliśmy, uczeń jest teraz w szkole traktowany podmiotowo... szkoda tylko że ten sam uczeń swojego nauczyciela traktuje zdecydowanie przedmiotowo... często nauczyciela,który nic mu tak na prawdę złego nei zrobił - po prostu, dla zasady : przychodzi nowa, młoda nauczycielka, to my jej pokażemy kto tu rządzi... Smutne......