pytanie do matek - prosze o szczera odpowiedz

Wiele kobiet po porodzie nie wygląda ciekawie, bo nie potrafią się przygotować do ciąży! Robią jedynie badania krwi i już, zachodzą w ciążę. A gdyby tak każda pół roku wczesniej popracowała nad sobą, to byłoby zupełnie inaczej! Przed zajściem w ciążę warto wzmocnić mięśnie pochwy, brzucha i piersi, a łatwiej się wróci do formy!

podnosze

ja w ciazy przytylam 20 kg :( hmmm zostalo jeszcze 5 do zrzucenia, jedynie z czego nie jestem zadowolona to piersi.... musze powiedzec ze zmalaly o dobry numer :( rozstepw nie mam prawie, (jedynie pare kreseczek po bokach) ktorych juz wogole nie widac nie mam obwislego brzucha , wogole brzuszek miala dosyc maly-moze dlatego? zalezy jak kto o siebie dba :) no i predyskozyjce genetyczne :) moja mama np po 4 porodach nie ma ani 1 rozstepu!!! a niczym sie nie smarowala :)

Przed poredem nie ćwiczyłam, kremami owszem się smarowałam, teraz urodziłam drugie dziecko (2 m-ce), pierwsze 5 lat. Przyznam się szczerze, po pierwszym porodzie nic nie robiłam, jedynie z dzieckiem chodziłam na długie spacery. Nadwaga zniknęła (przytyłam 20 kg w ciąży), drobne rozstepny na brzuchu "zatarły" się na opalonym brzuchu, pozostała mi mała fałdka nad pępkiem, takie zagniecenie skóry, które teraz postaram się wyeliminować ćwiczeniami mięśni brzucha - teraz ćwiczę(szumnie powiedziane). od 3 dni. Czy jestem szczęśliwa? TAK, JESTEM. RADOść Z DZIECI DAJE MI RADOśC Z żYCIA, DZIęKI NIM W CHWILACH KOMPLETNEGO DOłA NABIERAM WEWNęTRZNEJ POZYTYWNEJ ENERGII.

A co do zbednych kg, to nigdy nie trzeba patrzeć na wagę, a na ubrania w króre się mieścimy.

Ciało - jest identycznie a nawet lepiej, niż przed ciążą. Tylko jedna poprawka - byłam i jestem aktywna fizycznie, dobrze się odżywiam itp, więc nie spodziewałam się katastrofy ;) Do figury sprzed ciąży dochodziłam stopniowo. W ciągu 8 miesięcy wszystko się wyrównało. W ogóle czuję się bardziej kobieca. Czas - tutaj niestety jest gorzej. Dużo czasu zajęło mi zorganizowanie się od nowa. Niestety na wspólne wyjścia TYLKO z mężem nie ma możliwości, rzeczywiście poziom romantyzmu małżeńskiego obniżył się, ale ... jest lepiej, niż na samym początku tuż po porodzie. Czytanie książek - gdzie się da, jak się da. Możliwe. Co prawda zatopić się zupełnie nie da na kilka godzin, ale dwie godzinki na czytanie z pyszną herbatą jest jak najbardziej do zrealizowania. W pierwszych miesiącach w ogóle nie mogłam czytać, byłam nabuzowana hormonami itp nie mogłam się skupić itd To jednak kwestia indywidualna ;) Szaleć do rana? hehehe ja się wyszalałam na zapas, więc gula nie mam z tego powodu. ;) Pobudki w nocy - ostatnio wszystko robię na tzw "lunatyka"; nie chcę w to wnikać, po roku jestem jak automat we wstawaniu w nocy i chodzeniu po ciemku do dziecka ;) hehehe Szczęśliwa?? - jasne! Chociaż bywają momenty załamania, głównie chodzi o to, że nie mam kiedy za bardzo poczuć się tak kobieco - chodzi o wygląd, ubranie itp Moja codzienna szata to jeansy i bałewniana koszulka i zasuwam w piaskownicy za małym, wspinam się wszędzie, gdzie on. No nie potrafię tylko stać... Chciałabym kiedyś ubrać zwiewną sukienkę, but na obcasie itd eeeeeee... A tu okazji brak na razie i możliwości wyjścia. Ale na pewno to się kiedyś zmieni. Nie da się tego wszystkiego ująć w jedną ramkę. Macierzyństwo jest cholernie ciężkie, to olbrzymia szkoła życia, charakteru, cierpliwości wszystkiego.. Ja się wychowuję razem z moim dzieckiem. Jeszcze nic w tak krótkim czasie nie zmieniło mnie tak bardzo. Największe zmiany zachodzą nie w ciele, tylko w głowie.

a ja żałuję że zdecydowałam się na dziecko. I nie chodzi o figurę - ważę teraz mniej niż przed porodem. Dziecko wymaga, żeby wszystko mu podporządkować - czas dla siebie mam kiedy ono śpi, nie mogę wyjść z domu kiedy chcę, a jak wychodzę z dzieckiem trzeba zabrać różne dodatkowe akcesoria no i wózek. Nie mam kiedy się wyspać. Wyjazdy wakacyjne trzeba dostosować do dziecka. Generalnie przeszkadza ono w normalnym życiu. Oczywiście kocham je, jest wspaniałe, czasem zabawne. Ale dla mnie życie bez dziecka było lepsze, dziecko nie daje mi szczęścia. Zazdroszczę dziewczynom, które potrafią znaleźć czas na dziecko i jeszcze wszystko inne, ja taka dobrze zorganizowana nie jestem. Czy jest tu ktoś taki jak ja?

nie ?

Jestem najszęśliwsza pod słońcem :D

Moim zdaniem do macierzyństwa trzeba dojrzeć. Jeżeli ktoś ma wątpliwości czy da sobie radę z taką małą istotką - zapewniam że da i to się nazywa instynkt macierzyński. Ale jeżeli myśli że zakopie sie na dobre w pieluchy, płacz i uwiśniętego u nogi malca zero życia towarzyskiego to lepiej niech zaczeka jeższcze z decyzją o dziecku bo dzieci też chcą być akceptowane i kochane. Jeżeli masz wątpliwości że twoje życie zmieni sie na gorsze to lepiej poczekaj, kobiety wyczuwają moment kiedy zostać matką i ten będzie dobry. Ja jestem matką od roku i niczego nie żałuję choć było mi ciężko. Miałam trudną ciążę, którą cudem utrzymałam, ciężki poród, dziecko o mały włos też by było na tamtym świecie, kolki w najgorszym wydaniu - ale byłam przygotowana psychicznie że taki rzeczy mogą mi sie zdarzyć. Teraz mój syn ma rok, cieszy sie na mój widok, zaczyna chodzić, mówi mi mama jest zdrowy i szczęśliwy a my rodzice jeszcze bardziej. Uważamy że to największe szczęście jaki nas spotkało do tej pory. Dlatego dziecko najlepiej zaplanować w momencie kiedy sie na prawdę za nim zatęskni :)

Wiecie co? wali mi, jakie będę mieć ciało po porodzie. W hipopotama nie wierzę, bo teraz nim nie jestem, a kreowanie piekności photoshopem wychodzi mi bokiem.

Na pocztku bylo trudno, nie mialam zbyt duzo czasu dla siebie, na imprezy calonocne nie chodzilam juz przed zajsciem w ciaze, pracowalam , studiowalam i mieszkalam z narzyczonym wiec wolelismy w domu pobyc albo zaprosic znajomych ktorzy posiedzieli do 24 i zwijali sie do domu ;) Z czasem cxzasu mialam coraz wiecej:) az tak duzo ze zapragnelismy drugiej pociechy zebym nie przyzwyczajala sie do dobrego -hihihi 1 rok jest najtrudniejszy - pozniej juz latwiej-

A co figury - po 4 mc po urodzeniu wygladalam lepiej niz przed ciaza:D

mam 6-miesieczna córke, wrocilam po 2 miesiacach do swojej figury, piersi ma ładne, nie zwisające, skóra na brzuchu mi nie wisi do kolan. mąż nie narzeka. gdy chce isc do kina zostawiamy córeczkę z babcią. już nie wyobrażam sobie zycia bez mojej malutkiej. jak to było kiedy jej nie było? tak, tego chciałam.

w odpowiedzi na pierwszy post... cóż wszystko jest kwestią priorytetów, chęci i organizacji czasu... rozumiem, że są mamy które poświęcają się dla dziecka.... w tym właśnie są szczęsliwe... i nic nam do tego, że nie latają do fryzjerki co tydzień, czy nie polują na ciuch z nowych kolekcji.... i nie smiejcie się ze stwierdzenia, że im uśmiech dziecka wynagradza wszystko.... bo to prawda. ja należę do tych, które, nie chciały rezygnować z trybu życia z przed ciąży.... przynajmniej częściowo... rozumiem, że autorce o coś takigo właśnie chodzi.... więc mogę odpowiedzieć.... ....możliwe jest, posiadanie ekstra figury po ciąży, wygospodarowanie czasu na spotkania ze znajomymi, czy na randki z mężem.... w takim stylu życia kluczem do sukcesu jest umiejętna organizacja czasu- żyje się na godziny- z terminarzem w ręku, ot co.... ale cóż, coś za coś- nie można całe życie być lekkoduchem, bez zobowiązań, a rodzina daje coś znacznie bardziej cennego, niż wizyta w najlepszym nawet klubie.... autorko kiedyś to zrozumiesz, koledzy się zmieniają, mody się zmieniają, to co pozostaje to rodzina. tak, jestem szczęśliwa. i to bardzo.