JEDYNACTWO przeklenstwo i zmarnowane zycie... co o tym sądzicie

Pytanie kieruje glownie do jedynakow i osob planujacych jedno dziecko... Jestem ciekawa opinii osob bez rodzenstwa i argumentow tych, co chcamiec tylko jedno dziecko...

rodzeństwo jest przereklamowane :)

Ja byłam jedynaczką przez 17 lat :D Miało to swoje plusy i minusy, a potem jak na wiat przyszedł mój braciszek moje życie odwróciło się radykalnie :D Teraz wiem, że mój syn napewno będzie miał rodzeństwo młodsze o jakieś 3 lata.

Naprawde??? Bo ja sobiemysle ze jedynak = samotnosc Jak masz rodzenstwo to: -masz z kim wyjechac na wakacje -masz z kim spedzac swieta -masz kogos, kto zawsze ci pomoze i bedzie stal po twojej stronie

tez uwazam, ze rodzeństwo jest przereklamowane, i różnie to się moze między nimi ułożyć. Z tymi wyjazdami na wakacje to ptrzegięcie, z reguły to raczej separowac trzeba, bo to różnice wiekowe, płciowe, i temperamentu i tak niekoniecznie musza pokochac takie wspólne wyjazdy. Tym bardziej, ze jak z rodzicami to ok, jak samodzielnie, to obozy i kolonie mają swoje grupy wiekowe.

Ja byłam jedynaczką (rozpuszczoną jak diabli) i mojej córci tego na pewno nie zrobię, na pewno będzie miała rodzeństwo:)

chodzi mi o jedynactwo w doroslosci... nieo wiek szkolny, ale juz pozniej.....

Teraz mysle,ze byloby cuownie miec jeszce ze dwie, no i braci..ale mysle,ze bywaja towarzyscy jedynacy i tez sobie radzą Kiedys mnieprzerazala mysl o dziecku, mam dwoje ,za pozno na nastepne, ale gdyby miala nieograniczone srodki kiedys, to chyba bym miala wiecej dzieci.

tak uwazasz? Ja mam siostre i jest w porządku, ale jednak pozwierzac to sie wolę przyjaciółce, mam taką od ponad 20 lat. Śwęta?, jadę , bo rodzice, ale póżniej i tak spędzamy po swojemu. Wsólne wakacje?, nie chciałabym, za bardzo się róznimy, nie za bardzo np. lubię jej męża, uroczystości rodzinne to jedno, ale wolny czas wolę spędzac w towarzystwie wybranym przez siebie. Wiem, ze mogę na nia liczyc, a ona na mnie, ale na codzien nasze kontakty nie sa takie scisłe, wiadomo powchodziły inne osoby i juz. A wczesniej, 4 lata różnicy , to kawałek czasu, ona miał a innych znajomych i problemy ja inne. Nie wyobrazam sobie, zeby jej nie było, bo jest..

moim zdaniem jedynactwo jest OK a czy będę miała jedno dziecko czy dwójkę, nie wiem, jeśli dwójkę to raczej dla siebie, nie ze względu na dobro dziecka (bo tu mam wątpliwości)

Mam starszego brata o 3 lata i młodsza o 5 lat siostre. Jestesmy juz w takim wieku, ze nie czuc róznicy .I powiem wam , ze nie wiem co bym robiła jakby ich nie było. Kiedys sie bilismy az do łez, a teraz zawsze kazde sobie pomaga, martwi sie. I chocby cały swiat sie odwrócił to zawsze są oni. I po to jest wlasnie rodzenstwo.

jestem jedynaczką, córką jedynaków. Nie narzekam i nigdy nie narzekałam, wprawdzie nie mam żadnej prawdziwej cioci, wujka, kuzyna , kuzynki, ale nie jest źle. W ogóle sobie nie wyobrażam, że może być inaczej. Mam dwóch synów. Różnica między nimi - 12 lat.

RODZEŃSTWO przeklenstwo i zmarnowane zycie...

roznie bywa..ja mam szescioro rodzenstwa, maz jest jedynakiem Rozimy sie strasznie-ja jestem oszczedna, bez towarzystwa po prostu umieram, i generalnie nie mam problemow w kontaktach z luidzmi; maz jest skoncentrowany na sobie (ale nie w zlym tego slowa zanczeniu) do tego stopnia, ze w wieku 26 lat musi miec obchodzone urodzinki, jak jest w domu czekolada=wtrzacholi cala od razu, nigdy nei da sobei nic powiedziec, obraza sie, przerazalo go nawet pytanie o droge!!! Teraz troche ie zmienia, ale pewne rzeczy pozostaja stale. Wcale nie sadze zeby taka duza rodzina jak moja byla lepsza od takiej gdzie jest jedno dziecko(bo bywalo cuiezko i buntowalam sie nie raz), ale roznice w pozniejszym podejsciu do zycia sa znaczne. jedno jest pewne--------wszelkie imprezy rodzinne sa fajniejsze w duzym, rozesmainym gronie niz siedzenie kilku godzin przy stole z mama i babcia--maz tez to potwierdza.

No własnie! Masz racje. A dla jedynaków cz ęsto rodzice kupują pieski, zeby sie nauczyły obowiazku i opieki nad kims. Ja miałam rodzenstwo, teraz zadaje sie z jedynakiem i powiem wam róznica jest ogromna. Ta wyzej wspomniana czekolada. Dokładnie tak jest. To nie jest zarzut w stosunku do jedynków, ale fakt , ze jest róznica w zyciu z takim człowiekiem jest niepodważalna.

i jestem aspołecznym, egocentrycznym samotnikiem, żyjącym we własnym śwecie i mającym problemy z dostosowaniem się do wszystkiego, co narusza moje granice lubię ludzi, ale tylko do momentu, do którego JA chę ich mieć w swoim życiu poza tym dopiero teraz, kiedy jestem dorosła, leczę się z podejścia - ja chcę / ja zasługuję / mi się należy później od moich rówieśników dojrzałam, nauczyłam się samodzielności, odpowiedzialności za siebie ( a i tak mam wrażenie czasami, ze nie do końca mi się to udało) nie byłam jakoś specjalnie rozpieszczana, po prostu nigdy nie musiałam się liczyć z kimś innym i nie nauczyłam się tego

bo ja jstem jedynaczka i wlasnie zawsze bylam dojrzalsza od rowiesnikow, nigdy nie bylam egoistyczna, zawsze mialam mnostwo przyjaciol...wszyscy mowili, ze nie wygladam na jedynaczke... wiec co to znaczy jedynak?? egoista i egocentryk??? ja mam kolezanke, ktora ma rodzona siostre i 2 kuzynow, ktorzy mieszkaja obok i wiekszej EGOISTKI nie znam!!!!

Mam przyjaciólke od 14 lat.Jedynaczka.Zeby nie tyle czasu nas łaczyło, zebym sie juz do niej nie przyzwyczaiła...to bym jej kudły powyrywała! Boże jaka to egoistka. I najgorsze jak ludzi traktuje...Przy mnie własnego faceta z gównem zmiesza....bo jej gumy nie dał kawałek...spotkania z nią to czasem przezycia traumatyczne...

Jestem jedynaczką wcale nie uważam że rozpuszczona. Owszem rodzice łozyli we mnie pieniażki bo studia kosztowały i to nie mało-napewno dobrej klasy samochód. Jestem im za to bardzo wdzieczna i mam nadzieje że kiedyś będe mogła wynagrodzić ich wyrzeczenia i trud jaki włożyli w wychowanie mnie. Niemniej jednak żałuje że nie mam rodzeństwa, bo to zawsze ktoś bliski z kim mozna pogadac wyżalić się, poprostu być. Z rodzicami miałam zawsze kiepski kontakt i nie o wszystkim mogłam z nimi pogadać-nawet teraz kiedy mam własne dziecko. Obecnie jestem mamusia 3 miesięcznego chłopca, którego kocham ponad wszystko . Mam nadzieje że to nie jedyne moje dziecko, chociaż kiedyś myślałam tylko o jednym.

egoistką nie jestem, ostatnią kromką chleba się podzielę egocentrykiem w tym znaczeniu, że 1. skupiam się na sobie, tzn. na tym, co wewnątrz, a nie na zewnątrz mnie, takie trochę życie we własnym prywatnym świecie; 2. oceniam / widzę wszystko przez pryzmat siebie, a to błąd, ludzie są różni

czy wy nie wyobrazacie sobie imprezy w w gronie przyjaciól znajomych, zawsze musi byc rodzinka? Ja estem jedynaczką, i zdecydowania zawsze byłam bardziej otwarta i odwazana od mojej przyjaciółki, która była 3 najmłodszym dzieckiem. Mówie tu o wczesnej szkole podstawowej, bo teraz te różnice si e pozacierały. Ale to ja zostałam bardziej przebojowa, jka cos trzeba załatwic to mnie sie wypycha, bo ja potrafie załatwiac rzeczy niemożliwe.Rodzeństwa to juz teraz mi nie brakuje kiedys chciałam, ale z tym psem to prawda, ja tez mam psa.No i nie musiałam w domu rywalizowac, Egoizm, może , bo juz mam zapisane mieszkanie po babci, domek letniskowy. Nikt na mnie z tego powodu nie będzier ise krzywił.

No to super:) Ale niestety wyjątek potwierdza regułe ... :(

Ja mam rodzeństwo: starszego brata i młodszą siostrę. Nie narzekam na swoje rodzeństwo, bo są całkiem w porządku. Ale to ze mną jest coś nie tak: jestem typem jedynaczki, samotniczka z wyboru, przepadam za swoim towarzystwem. Nie lubię dużych rodzinnych imprez. Nie twierdzę, że jestem egoistką, bo to na pewno nie, ale wszyscy mi powtarzają, że zachowuje się jak jedynaczka:) Jestem w ciąży i wiem już na pewno, że moje dziecko będzie jedynakiem, to już nawet nie chodzi o to, że rodzeństwo to zło konieczne, ale chcę mieć jedno dziecko, na nim skupić całą swoją uwagę.

absolutnie nie jestem wyjątkiem, mam przyjaciółkę tez jedynaczka, i moge na nią zawsze liczyć.A miałam w klasie taką dziewczynę, która jak bys sie zapytała co zadane, to by ci zle powiedziała, bylebys gorzej od niej wypadła. Strach było ją zapytac o cokolwiek, a miała rodzeństwo, az nas zastanawiało skąd u niej taki charakter i kompleksy?

To nie zawsze musi sie brac z tego czy ktos ma rodzenstwo czy nie. Ale tak chyba niestety jest. Bo np. JA z bratem wychowywalismy sie razem, a młodsza siostra od dziecka była u babci. My za sobą w ogien a ona egoistka. Nic nie da, niczym sie nie podzieli. Dopiero jak zaczęła sie zacierac róznica to zaczeła i ona sie zmieniac. Ale cos z jedynaka jej zostało mimo wszystko.

moja kuzynka teżmowila ze chce jedno... alerożnie w zyciu bywa... ala ma 5 lat i ma guza mozgu, wszyscy mamy nadzieje że to nie jest złośliwe bo na razie oki ale dziekuja bogu ze maja jednak druga corevczke, obie kochaja bardzo, dziewczynki też za soba przepadaja i to dodaje sil...

ale dziecko to nie szklanka, jednego drugim nie zastąpisz, nie lubie tego myślenia, ze gdyby cos sie stało..... to co mam kolejne. Moze i dodaje sił, ale w ten sposób to ja niechcę i nie będę myślała. Nie da się miec zapasowego dziecka.

Chyba nie chodzi o to, że jedno dziecko można zastąpić drugim - bo nie można! Ale chodzi o to, że trzeba wtedy znależć w sobie siłę i chęć do życia, bo jednak ma się dalej dla kogo żyć i można jeszcze kiedyś uwierzyć w miłość.... A jeśli inaczej - to nie ma sensu dalej żyć...

Myśląc czysto ekonomicznie, to coraz więcej par decyduje się na tylko jedno dziecko. Nie twierdzę, że to jest dobre, ale jak dopadną nas trudne czasy: utrata pracy, ciągłe podwyżki; to z jednym dzieckiem mimo wszystko łatwiej wyżyć.

Ja ma dwoch braci i siostre -wszyscy mlodsi...i mysle ze super ze ich mam....a oni mnie....Przyklad: najmlodsza z nas siostra potrzebowala pompy insulinowej a rodzicow nie bylo stac...wiec co?zlozylismy sie i kupilismy jej ,co bardzo ulatwilo jej zycie....nie jestesmy starzy mamy po 25,22 i 21 lat a ona 15......a jednak juz kazde z nas jest samodzielne i moglismy za wlasne pieniadze zrobic jej ten prezent....mysle ze duzo tez zalezy od wychowania...u nas bylo tak ze kazdy mial to samo...ja bylam w szkole z internatem wiec bracia rowniez-bo chcieli a skoro jedno to reszta tez...nie ma wyjatkow dla moich rodzicow....a pozatym mysle, ze to, ze ma sie rodzenstwo uczy kontaktow z innymi ludzmi,dzielenia sie i wzajemnej pomocy gdy jest taka potrzeba.....niestety los rzucil mnie do USA a brata do SZkocji,mimo to kontakt ani troche nie oslabl miedzy nami wszystkimi....ciesze sie ze rodzice chcieli miec czworke....pozatym wesolo bylo jak bylismy mali.....