postawcie sie w mojej sytuacji

co mam zrobic? 3 lata temu dostalam kierownicze stanowisko (nie jest to prywatna firma).. pracowala tam pewna dziewczyna - 27 lat, dzieciata, bez wyksztalcenia (skonczona szkola prywatna - liceum).. z tego co mi wiadomo prace otrzymala od osoby na ktorej miejsce przyszlam ja... pracowala od 6 lat... nie zamierzalam jej zwalniac - bo niby czemu..przymykalam oko na cholernie czeste zwolnienia chorobowe itd.. niedawno dziewczyna ta znow zaszla w ciaze i sie zaczelo...od samego poczatku zwolnienie, potem macierzynski- to normalne, potem znow chorobowe i znow i znow.... nie chciala isc na wychowawczy bo mialaby za malo kasy wtedy...choc sama jestem matka - nie rozumiem tego czlowieka... po kilku chorobowych wrocila laskawie do pracy jednak zaznaczyla ze karmi piersia i tu znow problem... skonczyla karmic i znow chorobowy... bo jej dziecko zachorowalo;/ na milosc boska czy ta kobieta nie rozumie ze sa setki na jej miejsce- i to z lepszym wyksztalceniem!!!... oczywiscie bede zla, okropna i w ogole... bo jak moge zwolnic matke ktora musi zajmowac sie dzieckiem.... ale na milosc boska ile ja mam to tolerowac?????

No to może porozmawiaj szczerze z nią i wytłumacz jej w czym problem. Albo zrozumie i zacznie się bardziej starać albo żegnaj...

No ale z drugiej strony może rzeczywiście ma problemy, jej dziecko choruje czy coś. Musisz być naprawdę delikatna, no chyba ze jesteś pewna ze dziewczyna kożysta tylko z możliwych okazji aby zrobić sobie \"wolne\"

No ale ona chyba specjalnie na te zwolnienia nie chodzi, tylko ma dziecko chore?

alez ja z nia rozmawialam;/ tlumaczylam... ona tlumaczyla sie trudna sytuacja rodzinna, ze nie ma z ki dzieci zostawic, ze choruja czesto... szczerze powiem jestem zla na maksa - mogla sie na dzieci nie decydowac! co ja mam z tego ze ja zatrudniam??? doslownie nic... w zasadzie to na tym trace... najbardziej wkurzajace bylo to ze w ciazy pare razy widzialam ja szalejaca po sklepach, radosna wesola.. a pod pierwszego dnia jak sie dowiedziala chyba poszla na zwolnienie! mam juz dosc , dzis ja poinformuje o swojej decyzji

współczuje ci. To zwykła kombinatorka. Na twoim miejscu przygotowałabym wypowiedzenie, a jak przyjdzie z chorobowego natychmiast wręczyłabym jej. Ja rozumiem ze mozna mieć ciążę zagrozona i macierzyński, ale to już chyba lekkie przegięcie:o

dziewczyna przez ponad 2 lata przepracowala niecaly miesiac... wierze ze pewnie jakies problemy ma...swoja droga wykorzytywala tez swoj stan bardzo.... ale ja przez nia tez mam problemy! praca to praca... nie mozna nie pracowac i caly czas pobierac pieniadze za nic w zasadzie!

Współczuję jej, bo może rzeczywiście nie ma z kim dzieci zostawić, ale z drugiej strony Ty jesteś pracodawcą i musisz być twarda, bo przecież nie będziesz płacić komuś, kto w pracy pojawia się raz w m-cu. Jeszcze raz z nią porozmawiaj, powiedz, że masz zamiar ją zwolnić, jak to do niej nie dotrze, to trudno.

i potem dziwic się że przez takie lafiryndy pracodawcy nie chca zatrudniac kobiet, jakbym miała firme to tez bym sie mocno zastanawiała zanim zatrudniłabym kobietę

moze poprostu daj jej ostrzeżenie - dokładnie to samo powiedz- że potrzebujesz pracownika który jest w pracy- i jeśli nadal tak będzie poprostu nie masz wyjścia i będziecie musiały sie pożegnać. jasno prosto i otwarcie. albo laska przemysli i zorganizuje sobie życie albo nie- a ty przynajmniej bedziesz miala spokojne sumienie ze ja uprzedziłaś

a powiedz mi, czy nie masz możłiwości odwiedzić ją w domu jak bedzie na rzekomym zwolnieniu?

poza tym to bardzo niesprawiedliwe - tylu mlodych ludzi pisze listy, podania by dostac prace.. WYKSZTALCONYCH... jak to czytam to mnie w dolku sciska ze zatrudniam taka kobiete... ja bym na jej miejscu sumienia nie miala... kazdy ma jakies problemy... a jej chyba kazdy idzie na reke BO ONA MA DZIECI... ja tez mam dzieci... od pocztku musialam radzic sobie sama... a ta dziewucha chce wszystkiego na raz... czulabym sie nie fair na jej miejscu w stosunku do mlodych kobiet ktore ze strachu przed zwolnieniem nie decyduja sie na dziecko, ktore sa wyksztalcone i zapieprzaja jak tylko moga... a ona robi sobie co chce

Oczywiście to jest sytuacja niejednoznaczna 1. z Twojego punktu widzenia to problem, bo uważasz, że ona kombinuje, kręci i jest do zwolnienia 2. z jej punktu widzenia - jesteś nieżyczczliwa, nie rozumiesz jej problemów. A ja rozumiem Was obie. To bardzo trudna sytuacja i obie musiecie wypracować kompromis.

wiele mozna zrozumiec- tu jest większosc mam i jakos musimy dawac rade- mi do glowy nie przyszlo jak pracowalam zeby wiecznie być na zwolnieniach. a jak sie rozwiodlam i zaczelam miec problem co zrobic z dzieckiem- poprostu pracę zorganizowalam sobie sama. zawsze jest jakies wyjscie

zastanawiajace ok ja rozumiem ze ona moze miec problemy, ale nie moze wymagac ode mnie ze przez 2 lata bede jej szla na reke.. to dla mnie obcy czlowiek, pracownik, ktory nic z siebie nie daje... w pracy jest moim pracownikiem i szczerze powiem ze guzik mnie obchodzi ze jest matka! nie moge traktowac jej z tego powodu wyjatkowo... nie jest to uczciwie w stosunku do innych pracownikow...

kompromis??? pracownik ma pracowac. W domu niech sobie bedzie matka a w pracy niech pracuje!

Tak, ale popatrz z drugiej strony - co Ty zrobiłabyś na jej miejscu i w jej sytuacji. Tak samo, jak ona powinna się zastanowić, co zrobiłaby będąc na Twoim miejscu. To naprawde trudna sprawa. Współczuję dylematu.

sorry ale w tej sytuacje nie pora na czułości, postaw ją przed faktem dokonanym, oczywiscie powiedz za co to wypowiedzenie. rozumiem cie jak najbardziej.a z drugiej strony wydaje mi się ze twoja pracownica zeruje na tobie i na twojej przychylności.

NAJLEPIEJ WZYTKIM MATKOM OBNIZYC POPRZECZKE! BO SA MATKAMI! ZENUJACE!

dlatego otwarcie postaw jej ultimatum wiesz ona tez juz sie przyzwyczaila ze wiecznie przymykasz oko- wiec jesli ot tak ją zwolnisz to teraz tego nie zrozumie. daj jej okres próbny i już

JAKAS ROZPUSZCZONA LASKA- NIECH SOBIE IDZIE NA POL ETATU JAK JEJ CIEZKO!

i daj znać jak już coś postanowisz ;-)

niestety juz postanowilam, ostatnia rozmowa i jej tlumaczenia ze ma ciezko miala miejsce ok miesiac temu po czym znow dziecko jej zachorowalo( czego jej wspolczuje naprawde) i poszla na zwolnienie:( przykro mi ale praca to praca...pol etatu tez proponowalalm ale ona nie chce;/

ciekawe co wy, takie mądralińskie, robicie jak wasze dzieciaki chorują, co?

zeby sie nam placilo za nieobecnosc w pracy:P:P ja poszlam na pol etatu:P:P

I jak dziecko ci choruje, to chodzisz do pracy? I zawsze chodziłaś? :P :P :P

dziecko nie choruje mi co miesiac:P:P jakby chorowalo to rzucilabym prace, albo znalazla prac w domu////a nie naciagala ludzi zeby mi placili z anic:P:Pe

ajajajaj- ja przez jakis czas bylam samotną mamą - nie mialam absolutnie nikogo do pomocy- i jakos sobie radziłam. puki pracowałam miałam zaprzyjaźnioną panią która pilnowała malucha za malą opłatą - bo nawet nie było miejsc w przedszkolu- potem kiedy pani musiala zająć sie swoimi wnukami a nie stać mnie było na droższą opiekunkę- grzecznie zwolniłam sie sama założyłam sklepik i chodziła tam z małym. a jak był chory - trudno było ciężko- ale nikogo w balona nie robiłam

Fju, fju, Ale nie każdy może zakładać sklepik A inne koleżanki? Pewnie podobnie.

na wychowawczy, wtedy przynajmniej może przyjąć kogos na zastępstwo