czemu nie lubi się ludzie smutnych i małomównych?

a zwsze trzeba sięcieszyć jak głupi do sera i udawać ze wszystko jest ok?

DLACZEGO? SIE PYTAM

Bo takie osoby są mało interesujące. To tak samo jak z życiem... Zaczyna się po 22 bo reszta dnia to wegetacja :P Osoby gadatliwe i uśmiechnięte to te po 22 a osoby małomówne i smutne to WEGETACJA :P

jak być interesującym?

np. nie zadawać głupich pytań.

...bo ludzie nie lubią prawdy. Theatrum mundi im wystarcza. Wdziewają komediowe maski i udają, że jest różowo. Ale... tak im łatwiej żyć. Samooszukiwanie pomaga. A na małomówność (jeśli nie jest to wynikiem chwilowej utraty humoru) zalecam czytanie dobrych książek - zawsze będzie o czym pogadać, a poza tym zasób słownictwa rośnie. Pozdrawiam

jak nie masz powodu by się cieszyć to trzeba sobie łyknąć, wtedy będziesz się hihrać bez powodu i wydasz się bardziej interesującym, aż pewnego dnia zostanie pospolitymżulem

a wtedy już nie będziesz już interesujący nie da rady zmienić sposobu bycia, albo się jest wygadanym albo nie, albo się jest słuchaczem albo gawędziarzem, najprostsza droga to akceptacje tego kim się jest a nie zadawanie pytania: "Dlaczego ja nie mogę być takie cool jak Kazio X" bo takie dywagacje i tak niczego nie zmienią jedynie zdołują.....

bo sa smutni i nie ma z nimi o czym pogadac. Nawet jesli czlowiek ma problem i potrafi to wypowiedziec, to predzej ptrzyma pomoc, a jezeli mruk bedzie tylko warczal - to wszyscy sie odsuna od niego

bo ludzie lubia wygode.Jak ktos z siebie robi glupka to oni juz nie musza sie wysilac

bo sa z reguly nudni - to tyle w tym temacie. PS. ja tez jestem malomowna, ale przynajmniej nie jestem smutna :)

eee tam ludzie nie tylko nie lubią małomównych ale od małomównych bardziej nie lubią tych, którzy rozwlekle i ciągle opowiadają o swoich problemach.....jak się idzie do ludzi to kompleksy i "problemy" powinno się kulturalnie chować do kieszeni

A kto lubi być smutny, zdołowany? Nikt. A z ludźmi to jest tak, że nastrój towarzysza/towarzyszki udziela się drugiej osobie. Chronicznego smutasa i pesymistę nawet nie opłaca się rozweselić, bo i tak zaraz się zdołuje;)

yhy to co mam ze soba zrobic? jakies rady? nie da sie tego wyuczyc?

eeeej, na rowni z mrukiem stawiam debiliade kaskadowa pierdolenia bez celu byle klapac dziobem - takich tez nikt nie lubi. Byc blaznem? To takie fajne? Byc mrukiem? Tez nie za wesolo. Trzeba umiec zachowac ten zloty srodek. Potrafic nawiazywac kontakty z ludzmi, ale nie robic z siebie trajkotalska

mruk potrafi zdolowac wesolego - wiec nie oplaca sie podchodzic. debiliada kaskadowa pierdolenia bez celu - po co podchodzic, jak komunikat nastawiony jest jednokierunkowo

zastanowic sie skad sie wzial smutek

ale ktos smutny, to taki, komu zle ze soba, wiec dlaczego innym ma byc z nim dobrze? Moze byc smutny, jesli ma konkretny powod. a nie z zasady Polska jest krajem ponurakow, to robi fatalne , niesympatyczne wrazenie jak sie po dluzszym czasie przyjedzie z zagranicy. Usmiechem w najprostszy sposob okazujemy zyczliwosc drugiemu czlowiekowi

ze cie nikt nie lubi i ze się nie ma znajomych:o to pewnie moja wina bo ja nie lubię siebie do czego kolwiek zmuszać i nie lubię ludzi tępych którzy wymyslają jakies wogłe nie smieszne akcje albo się na siłę smieja chcąc pokazac jacy są fajni albo się tylko lansują przed placia przeciwna :O chyba nie pasuje do reszty chyba ze wy też tak macie?

coś w tym jest, ponurakowatość mamy w genach a niektórzy są nią szczególnie obdarzeni....np ja, ale ja staram sie nie robić juz z tego problemu, jestem taka jaka jestem i nie zrobię z siebie lwa salonowego, albo się komuś podobam albo nie, mam lepsze labo gorsze dni i tyle....

masz nascie lat? Wydorosleja.

to ja też jestem w takim razie beznadziejna ale mam to gdzieś najwyżej jakiś pajac pomyśli że jestem nudna, kij mu w oko.....niech idzie błaznować gdzie indziej

hej ponuraki, ja was lubie wszystkich :) zmien otoczenie, nie wszyscy ludzie sa tacy.

W sumie lubię siebie, jestem mistrzynią czarnego humoru....w każdej sytuację znajdę tą "złą" stronę.... ;-)

ja tu mówie o swojej klasie przenosic sie raczej nie bede;o ale cięzko mi nie chce mi sie rano wstawac do szkoły i ciagle mi niedobrzedo kitu z takim czyms:( trudno przezyc szkołe bez znajomych

ja tez nie lubilam swojej klasy, nie bylo nikogo naprawde fajnego, za to na studiach byli super ludzie , zrobilam sie dusza towarzystwa

I to minie, za kilka lat szkoła będzie baaaardzo odległym wspomnieniem. Za kilka lat może trochę dojrzejesz, wydoroślejesz, zmienisz się i poznasz innych ludzi, takich którzy będą Cię lubili takim jakim jesteś, po prostu. Takie jest życie. Szkoła to jedynie jakiś tam etap.

Hej, w sumie co tam kumple z budy, jak tu już masz grono znajomych ;-)

ale tutaj tez mnie nie lubia:o ja juz spadam papa:)

e tam smutas to może rzeczywiscie nie jest uwielbiany , ale osoby małomówne sącałkiem fajne zwykle jak juz cos powiedzą , to to ma rece i nogi - a nie taka kłapanina bez sensu moze w wieku 15-18 ceni się takich etatowych nawijaCZY , POTEM TO PRZESTAJE BYC TAKIE ATRAKCYJNE