Wyszłam za mąż i...

zaczynam się zastanawiać, czy na pewno dobrze zrobiłam. Znamy się już albo tylko 7 lat. Miałam głupią nadzieję, że coś się zmieni, ale niestety to tylko nadzieja. Niestety okazało się, że mój mąż chyba nie dorósł do takiej decyzji. Sama już nie wiem, co mam o tym wszystkim myśleć. Może poprostu czepiam się byle czego, szukam dziury w całym

masz wątpliwości

upłynęło już trochę czasu, wyszłam za niego, bo chciałam spędzić z nim resztę życia

dlaczego masz wątpliwości

nie tak wyobrażałam sobie nasze życie, on zaczął oszukiwać mnie (jak na razie i o ile wiem) w głupich sprawach, wszystko zwala na moją głowę, a sam zachowuje się jak dzieciak, który może się bawić do upadłego i nie ma żadnych obowiązków, daje się buntować koledze-przyjacielowi...

:)

wszystkie nasze plany spaliły na panewce, bo on ma jeszcze czas, nic mu nie potrzeba, robi ze mnie kozła ofiarnego, jeśli coś nie idzie po jego myśli...

a przepraszam, pytanie zasadnicze - przed ślubem tego nie widziałaś?

przedtem było inaczej

No to pewnie popełniłas błąd swojego życia . Współczuję ci serdecznie. ciekawe czy zdecydujesz się to ciągnąc i ratować małżeństwo czy też szybko się wymiksujesz ...............czas pokaże .....zobaczymy ....... .....życie uczy pokory , ciekawe czy jego nauczy no i ciekawe czy ciebie tez nauczy ......bo nie sądze aby nagle po takim czasie znajomości akurat w małżeństwie tak straszliwie się zmienił......nie wierze.................. ...........a może to ty miałas jakies dziwne oczekiwania ???????.......może to własnie ty nie dorosłaś do małżeństwa ???? Nie piszę tego złośliwie , poprostu weź to pod uwagę ...........

no jakoś trudno mi w to uwierzyć - może nie widziałeś pewnych rzeczy, bo ich widzieć nie chciałaś, albo je akceptowałaś, bo Ci w danym momencie nie przeszkadzały. No wiadomo, jak się nie mieszka razem to jest inaczej - problem w tym, że w ocenie faceta bierze się całokształt pod uwagę, a nie wybiórczo te rzeczy i sytuacje, które są nam na rękę , bo akurat w tych nasz ukochany wychodzi na plus. Niestety jak się ze sobą zaczyna mieszkać, to takia weryfikacja nie ma już racji bytu i nagle jest wielkie zaskoczenie i płacz w poduszkę

może macie rację, że jestem głupia, może na prawdę nie chciałam widzieć tego co widzę teraz, może rzeczywiście spadły mi klapki z oczu. Mieszkaliśmy przed ślubem 6 lat, więc powinnam doskonale go poznać. Jak chce to potrafi być czuły, odpowiedzialny, poprostu w porządku. Niestety tylko czasami. Ale jestem głupia i naiwna, żyć się odechciewa...

haha, bo wszystkie koleanki juz mężatki to ja też chce być!!! pretensje to mozesz miec do siebie, bo facetowi Twojemu to raczej nie przeszkadza. pozatym 7 lat go znałaś z kapelusza jak królika go nie wyciągnęłaś.

ludzie to zyja jak zombie obok siebie, a pozniej maja pretensje czym sie rozni zycie przed slubem od zycia po slubie? niczym, i sobie wmawiasz teraz jakies banialuki.

Jak Ci z nim źle, to sie rozejdź. Przecież małżeństwo nie jest skazaniem na dożywocie. Wolna wola.

no ja wiedzialam ze slub nie zmieni go jako czlowieka. czasami to dobrze, a czasami wrecz odwrotnie. nie oczekujcie zmian po slubie (jezeli juz to moga byc tylko na gorsze)

nie dorosłaś do małżeństwa, że po 7 latach masz wątpliwosci czy dobrze zrobiłaś, że wszyszłas za mąż ?