czy mozliwe jest kochać kogos przez całe zycie

jak się kajtnęłas to nie ale gdybys nie byla zonata ?

Nie mam innego wyjścia. Choć, przyznam szczerze, że czasami bywa ciężko.... Na szczęście tylko czasami....

czyli najlepszy sposób to zerwać kontakt z kochaną osobą ,z którą i tak nie można być..? ....tak radzisz?

Gdybym nie była mężatką, gdyby on nie był żonaty, gdybyśmy nie mieli dzieci.... - nie wiem, pewnie chciałabym być z Nim..... Jednak jest już mąż, żona, są dzieci, więc nic mi nie można w tym kierunku robić...

Myślę, że to jest chyba najprostszy znany mi sposób...

madrze mowisz

A ty masz inne zdanie na ten temat?

Nie wiem, czy mądrze. Zapewne są osoby, które za moje podejście by mnie zlinczowały. Ja jednak chyba inaczej nie umiem...

moze faktcznie trzeba zdusić ta milos w zarodku

a czy to nie jt tak ,że ta miłość to tylko wytwór wyobrazni? że czegoś czego brak w życiu rekompensujemy sobie w snutych marzeniach? pytam bo przeżywam coś podobnego i próbuje zrozumieć czy ot prawdziwe uczucie czy tylko ucieczka w fantazje ...jak jest u Ciebie? przecież dla prawdziwej miłości człowiek jt gotów poświęcić wszystko a jeśli nie poświęca (rodziny -dzieci ,drugiej połowy) to może to nie miłość tylko senne miraże... ?

Mogę Ci tylko odpowiedzieć jak jest w moim przypadku. Ja swojego byłego kocham do szaleństwa. Kocham w taki sposób jak niegdy niekogo wcześniej nie kochałam. Kocham w sposób trudny do określenia, bo wszystkie znane mi słowa są za " małe" by to uczucie określić. Ale..., ale silnie wpojone zasady wychowawcze nie pozwalają mi na porzucenie tego co obecnie mam ( krzywdząc przy tym innych) i rozpoczęcie wszystkiego od nowa z ukochanym człowiekiem... Wiem, że to głupie, bo wolę sama cierpieć, niż skazywać innych na cierpienie....

nie pytaj mnie o to bo doskonale rozumiem a ja twierdze moze i to mzonki

Z resztą mój ukochany ma chyba w tej materii podobne zdanie do mojego.

to nie ma nic wspólnego z głupotą :-) wierze Ci i potrafie zrozumieć .ludzkie życie bywa takie poplątane ale jednocześnie to jest chyba w nim piękne. możesz napisaćile masz lat?

Powiedział coś takiego : teraz już jest za późno...na wszystko za późno....

Dlaczego pytasz o mój wiek ?????? Czy wystarczy jeśli napiszę, że jestem po 30- tce ? Wolałabym jednak nie pisać ile po 30- tce ;))

a po co pytać o wiek

A ja stawiam że masz 42 lata ;)Ale nie będziemy sie bawić w zgadywanki. Pozdrawiam.

pytam o wiek,żeby sprawdzić czy jestesmy zbliżeni mentalnie ;-) .jesteśmy

Matti_1982 Czterdziestki jeszce nie przekroczyłam ;))

ja bede musiała zakończyć te marzenia i tak przez to znieszczyłam sobie zycie bo nie umialam funkcjonowac normalnie

pstrykiiiiiiiii Chciałabym Ci dać jakąś dobrą radę, ale chyba nie mam takowej. widzisz, sama dziwnie pokierowałam swoim życiem.... ;))

dla mnie to oznaka jakichś zaburzeń, sorry. Normalny człowiek dąży do tego, żeby kochać i być kochanym, jeśli nie dostaje "zwrotu" - to jego uczucia słabną. A o jakim zwrocie może być mowa skoro nie jest się z daną osobą? co to ma wspólnego z MIŁOŚCIĄ? która polega nie tyle na wzniosłych uczuciach co na codziennej trosce o partnera, pomaganiu sobie, wsparciu, działaniu na rzecz wspolnego dobra, budowaniu wspólnych planów i przysżłości. Kochać kogoś całe życie nie będąc z nim? dla mnie to nie miłość, a jakieś chore uzależnienie, coś toksycznego - bo działa na szkodę "kochającego", ogranicza go są ludzie, którzy lubią być nieszczęśliwi, ale taplać się w tym całe życie? i to na własną prośbę (bo jednak ma się wpływ na swoje uczucia, tylko trzeba chcieć). jeśli się z daną osobą nie jest na co dzień - to się jej NIE ZNA, tworzy się fałszywy, wyidealizowany jej obraz. Jeśli się nie ma oleju w głowie, łatwo dojść do wniosku, że to chodzący ideał, i tylko z nią/nim bylibyśmy szczęśliwi. Co za tym idzie - podświadomie wyłącza się możliwość ułożenia sobie życia z kimś innym. gdzie indziej trawa jest zawsze zieleńsza - tylko że rozsądne osoby zdają sobie sprawę z tego, że to mit, realne życie ze sobą na co dzień odsłania zawsze jakieś drugie oblicze każdego człowieka - z jego wadami i przywarami. Na odległość łatwiej się kreować na idola.

Trzeba się podnieść po upadku i iść do przodu. Nie warto tracić czasu na wspomnienia. Potem sie okaże że człowiek sobie ileś lat zmarnował. Żyje się tylko raz i trzeba zrobić tak żeby ten jeden raz zupełnie wystarczył ;)

dzieki ja i tak bede musiał pojsc do psychologa bo czyje ze sobie z tym juz nie radze

Lamella - bardzo mądrze to ujęłaś ;)

lamella Dla ciebie, to jakieś zaburzenie. Dla mnie natomiast życie według zasad, które mi niegdyś wpojono. Zdaję sobie sprawę z tego, że dziś inaczej sie wychowuje dzieci, młodzież... ale czy z tego powodu dawniej wpajane reguły są gorsze i są tylko źródłem - jak to nazwałaś : "zaburzeń" w późniejszym życiu ??? W moim pojęciu nie.

Mi wpojono zasadę, że to facet powinien zabiegać o kobietę , a nie na odwrót. Dziś jest oczywiście inaczej.... Mi wpojono, że nie należy być egoistą. Nie należy dążyć do zaspokojenia swych potrzeb kosztem innych. Dziś często bywa inaczej. Uczy się by za wszelką cenę dążyć do własnego szczęścia, nie sygnalizując nawet by zwrócić uwagę, na to czy ktoś przy tym nie ucierpi...

ja tez jestem staroswiecka pod tym wzgledem

widocznie lamella ma innne doswiadczenia