zerwalam. chcialam. nie czuję satysfakcji. nic nie czuję.

siedzielismy u mnie. bylo milo. spytalam, czy przyjedzie jutro. wtedy zaczal mowic o zmeczeniu. ze wybralam zly lykend. on pracuje w ten lykend. powiedzialam, ze nawet jesli pracuje codziennie, to wraca do domu o 18. i wtedy moglby wpasc na godzine, zadzwonic. odwiozlam go do domu. i sie pozegnalam. on chce sie spotkac w tygodniu, porozmawiac. pogadalismy w aucie. mowi, ze ma problemy z rodzicami, niepotrzebne mu teraz problemy ze mna. nie wytrzymalam. moze impuls ... ale to nie ten facet. po prostu nie ten. po co zmieniac go na sile. mam pustke w glowie. kompletna. 8 miesiecy zwiazku. zmarnowany czas. ide spac, moze jutro jak sie obudze, to cos do mnie dotrze.

no to przykre, ale dobrze że skończyłaś to teraz skoro wiesz że to nie ten. a tak wg:D łykend :D

łykend :D

powiedzialam w aucie, ze nie pasujemy. do niego nie dociera. ciagle powtarzal, ze ma za duzo pracy, ze nie ma czasu. ale ja nie czuje, ze on mnie potrzebuje. nie czuje tego. nieobecny wzrok ... nie cieszyly mnie nasze spotkania. krotko razem, a tak sie porobilo. mam 27 lat. nie moge sie spotykac z kims tylko raz na tydzien.

on sadzil, ze wystarczy tylko milosc. nie wystarczy ... powiedzial, ze nie mam cierpliwosci. rzeczywiscie - nie mam. wole byc sama niz z kims raz na tydzien. powaznie.

no to zrobiłaś dobrze... nie ma sensu tkwić w toksycznym związku, z czasem byłoby jeszcze gorzej. tego kwiatu pół światu, nie przejmuj się mała i szalej teraz :)

Oj to tak samo jak ja. Byl dobry, czuly ale po 8 miesiacach zaczelam czuc, ze cos jest nie tak. Ciagle pracowal, ok-pracowity facet, trzeba docenic ale pod koniec zwiazku bylam spieta, nieufana, nie bylam soba. Zerwalam z glupiej przyczyny. Potem zalowalam z pol roku ale kazde spotkanie po zerwaniu z nim utwierdzalo mnie w przekonaniu, ze czuje cos do niego, kocham ale nie mozemy do siebie wrocic gdyz te same problemy by sie pojawily ... Tak przez pol roku bylo cudnie a potem jakos dziwnie..wiec po 8 miesiacach koniec. Bylismy nawet zareczeni. Oddalam mu pierscionek. On nawet nie walczyl, jest juzz inna, tak mialo byc!

nie chce mi sie szalec. nic mi sie nie chce. siedze sama w mieszkaniu. pisze na necie, zeby sie skupic na wciskaniu klawiszy, ale nie na mysleniu. ogladam zuzel. nie moge sluchac mowienia mi, ze cos sie zmieni, ze mam byc cierpliwa, ze mam czekac ... to takie odkladanie problemu na bok. takie nieudaczne gadanie. dlatego zerwalam. usychalam, nie czulam milosci, ZAINTERESOWANIA przede wszystkim. jesli bede zalowac, to nikomu sie nie przyznam. rodzina i znajomi i tak nam nie kibicowali.

Ja nawet chcialam potem do niego wrocic ale to byla samotnosc, straszna tesknota za 2 osoba, wspomnienia... wybralam calkowicie rozsadek.

na spokojnie w aucie podczas jazdy powiedzialam, ze sie wycofuje i dlaczego. nie odezwal sie ani slowem. tylko krzyknal, ze kazania mu nie trzeba. powiedzialam, ze mu widac na reke ta sytuacja, bo nawet nic nie mowi. dopiero jak dojechalismy zaczal cos mowic. zebysmy przemysleli, ze sie spotkamy, pogadamy ... powiedzialam nie. po prostu ta decyzja gdzies tam dojrzewala ... ale nie planowalam tego na dzis.

zwiazalam sie z nim, zeby zagluszyc samotnosc. ale nadal bylam samotna. dlatego zerwalam. bylam z nim, ale nie widywalismy sie, nie rozmawialismy.

obudzilam sie. lezalam w lóżku i zastanawialam się, czy dam radę przetrwać teraz. kiedy nie mam z kim pogadać, spotkać się. zresztą ... z nim tego czego chcialam bylo niewiele.

mam 20 lat więcej 2 lata temu to samo poczułam i to samo zrobiłam powolutku nadszedł czas, że zrozumiałam dlaczego już nie żałuję tego, co zrobiłam, a przeszłości się nie zmieni patrzę na dzień dzisiejszy i szykuję się na przyszłość a przyszłość będzie już jutro... trzymaj się i myśl o sobie bo najpierw trzeba pokochać siebie 8 miesięcy to czas, żeby kogoś do siebie przywiązać, a potem nim juz tylko manipulować mój miał inną kobietę od wielu lat - była żoną znajomego a może mąż znajomej został kolegą, gdy... nie jesteś mieczakiem - jesteś kobietą!