Nie wierze juz w milosc.Nie ma jej.

On sobie z tego nic nie robi.Ze nie przyszedl.zachowywal sie jak gdtyby nic. i jeszcze sie smial.Spytalam sie czy mamn cos do powiedzenia , on twierdzi ze nic sie niestalo i bedzie tak robil. tzn . wychodzil ze znajomymi.

No że chce wychodzić to ok, nic zlego w tym nie ma, ale jeśli jesteście razem powinien Ci o tym mówić. Jaki wniosek-olej bo szkoda nerwów.

Nie zabraniam mu wychodzic ale on mnie nie szanuje, mowi ze bedzie o 20 a go niema i nawet nic nie napisze.I olewa mnie.tak juz bylo 3 razy.

No więc sama widzisz, szkoda nerwów na takiego, jest niereformowalny.

i tak bedzie wychodzil i tak.Doskonale wiedzual ze mam male dziecko i wspolne wypady niewchodza wgre niemam zkim dziecka zostawic.na poczatku mowil ze on juz sie wyszalal i chce spokoju.i przez pierwsze.4 miesiace nigdzie nie chodzil nieraz go wyganialam mowilam idz a on twardo ' wole spedzic ten czas z wami' i teraz sie zmienilo woli kolegow niz nas.

Dlatego Ci tłumaczę, daj sobie z nim spokój.

To on chcial spedzam z nami jak najwiecej czasu.idywalismy sie codzeinnie.Nawet jak odemnie jechal wieczorem to tego samego dnia pisal czy dzwonil i mwoil ze juz za nami teskni.To on 1 powiedzial ze mnie kocha ja nie powiedzialam mu tego.Dlatego nie wierze juz w szczera i prawdziwa milosc.Ona nie iestnieje.Ludzie sa raczej ze soba bo latwiej jest zycie we dwoje i oczywiscie z wygody.