Dotarło do mnie że życie w samotności nie ma sensu.

Nie mam dla kogo żyć, nie mam dla kogo mieć planów, marzeń. Zawsze byłam sama, niekochana, ale cieszyło mnie wiele rzeczy, drobiazgów. Teraz tego we mnie nie ma. :-(((((

wczesnojesienna depresja? minie...

może i jesienna, ale bolesna :-((((

Ile masz lat ??

nie pozostaje Ci nic innego jak szukać bliskiej osoby ale wszelkie związki międzyludzkie, oczywiste i konieczne społecznie i psychologicznie, są najczęściej polane gęstym sosem hipokryzji w tym sensie samotność jest stanem naturalnym

melancholia - ja tak mam od pół roku i nawet letnie słońce nie nadało mi uśmiechu:(

mam 17 lat a wiem ze bede sam , czasem smutno :D ale szkoda kasy , czasu ,lepiej zyc samemu, nie ma problemow

Mam już 32 lata.

Ehh ja mam 21 i czasem czuje sie tak jak Ty teraz...wiem że zaraz ktoś napisze ,że jestem jeszcze młoda ale czasem mam wrażenie ,ze przegrałam życie

Nigdy nie szukalam bliskiej osoby. Jestem trochę dzika, nieśmiała, zakompleksiona no i też trochę zrażona po niezbyt dobrych doświadczeniach.

zielony żelek czytasz w moich myślach..? :D tak właśnie widzę zagadnienie sensu życia

Zawsze bałam się samotności i jednocześnie miałam przeczucie że zawsze będę sama. Nawet jak byłam nastolatką to tak czułam.

żelek! co jest? nie widzisz mnie? no! pocztę żelek czytał?

Bycie samym to nie to samo, co bycie samotnym. Można być samym (czyli nie w związku), ale czuć się spełnionym, mieć wokół wielu cudnych i kochających ludzi, być zaangażowanym w różne inicjatywy. I wtedy nie jest się samotnym. A można nie być samym (czyli być w związku),a tak naprawdę być samotnym. Żyć z osobą, która jest oziębła, spać obok tak naprawde obcego człowieka, mieć coraz mniej tematów do rozmów.

Masz rację, razem jest łatwiej żyć. Cokolwiek byś sobie nie wmawiała człowiek jest stworzeniem stadnym i tylko poczucie przynależności czyni go zadowolonym z życia. Można żyć w pojedynkę, dbać o dom o siebie, mieć wielu przyjaciół, podróżować, prowadzić bogate życie ale... Zawsze przychodzi chwila zwątpienia: znów sama kładę się do łóżka, znów nikt nie powie mi dzień dobty kochanie, znów nie mam z kim się przytulić..

zielony żelku dzięki za pocieszenie :-) Wiem, że jest tak jak piszesz, ale są chwile kiedy wydaje mi się że jestem sama na tym świecie taka nieudana, że wszystkim w życiu się jakoś wiedzie, a mnie nie, że u wszystkich się coś zmienia, a u mnie nie.

no to pozostawiam żelka w spokoju ;)

lalineczka - czuję tak właśnie jak piszesz

można sobie żyć na pełnych obrotach, ale kiedy masz poczucie że jesteś sama, nikt cię nie kocha, nadchodzą chwile zwątpienia.

Nie mam już sił. Nic mnie nie cieszy. Nic, nie mam komu powiedzieć że jest mi źle, nie mam komu powiedzieć jak jest mi czasem pięknie.

Całkiem jak ja. W jakimś tam stopniu przywykłam do samotności, do tego że wracam do domu i zastaje ciszę, że zasypiam sama i budzę się sama, że przytulić się to ja mogę tylko do poduszki :( a jak w nocy jest mi zimno to jedyne co mogę to wstać po ciepły sweter i skarpetki, a nie ogrzać ciepłem drugiej osoby. Morze kiedyś na dobre wyzbędę się marzeń o byciu z kimś ... a może nie.

* Może ( ale błąd :O )

bycie kimś nie jest zalezne od bycia z kimś. Owszem człowiek to zwierze stadne,ale czasem lepiej być samemu niz z byle kim. Głowa do góry,zapisz sie na jakies kursy,nauczysz sie czegos nowego.

mp30 widzę że jest nas więcej samotników.:-(((((( Też zadajesz sobie pytanie dlaczego właśnie mnie to spotkało?

Dlaczego ja? Czy faktycznie aż taka zła jestem, że nikt nie chce mnie pokochać? itp.

myślałyście o ty m

teraz we dwie bedziecie sie użalać nad sobą ?

kto Cię tak wymłóci, że zapomnisz na co narzekałaś

Sami - Nie :P bo ja zaraz idę spać, muszę wcześnie rano wstać.

mp 30 czytam Cię nie od dziś dla mnie jesteś spoko kobieta,ale masz strasznie zanizoną samoocenę weż sie w garśc kobieto,zapisz się gdzieś gdzie sa faceci zrób coś z sobą :P NIE MARUDZ