zycie wdowy

gośćHALA 2015.12.17 Chciałabym żeby mnie tak ktoś kiedyś pokochał, taka miłość to rzadkość. Pozdrawiam cieplutko.

Trzeba próbować i się nie zrażać :)

Jest grupa zamknięta na Facebooku "Wdowy - Wdowcy (grupa wsparcia)" Jakby ktoś chciał pogadać to zapraszam

A KTÓRA CHCE MNIE PODERWAĆ?

Tylko wdowa zrozumie wdowe pod warunkiem że miała kochającego męża. Dla mnie swiat sie zawalil

Wdowiec też zrozumie wdowę...i odwrotnie

Ooo,nieprawda.Wdowiec gloryfikuje swoją śp. żonę i z takimi trudno mieć partnerską rozmowę.

A wdowa nie gloryfikuje swego sp męża? Co ty opowiadasz?

Posiadam na profilu kilka wdów i świetnie nam się ze sobą gada. Andrzej one nie narzekają na rozmowę ze mną ani ja na rozmowę z nimi

tu zapraszamy http://multi-forum.46349.x6.nabble.com/

Nie dziękuję...wolę sobie porozmawiać z kimś kto przeżył to samo na Messengerze albo Whatsappie.

18'08 no wlasnie dlatego nie dogadają się,bo on gloryfikuje śp. żonę a ona śp.męża i zamiast sprobowac tworzyć nową więż (kolezenska czy partnerską), to przebijają się na "argumenty" kto ma gorzej po śmierci czyli życie przeszłością a nie choćby teraźniejszością.Nie wspomnę o przyszłości.

Nawet nie wiesz jak bardzo się mylisz. Tak się składa że od roku z pewną wdową tworzymy świetny układ koleżeński. Piszemy do siebie dzwonimy i utrzymujemy ze sobą stały kontakt. Wdowy z wdowcami świetnie się dogadują. Więce oszczędź sobie wygadywania głupot nie popartych w rzeczywistości.

A ja bardzo chciałabym być wdową, ale niestety mąż żyje i ma się dobrze :-(

16:52 to,że masz kontakt z jakąś wdowa nie znaczy,że nie gadasz jej o swojej śp.żonie a ona przez grzeczność słucha. I skad pewność,że nie znam tych spraw ?

Aaa,babka "wyhaczona' w necie (piszemy,dzwonimy…), to nie to samo co real panie wdowcu.

Koniec tematu. Szkoda się wdawać w zbędne dyskusje.

Jak jest coś prawdziwe,ale niewygodne, to "koniec tematu"...

Kopać się z koniem nie ma sensu. Koń zawsze odda. Ja mam swoje racje a ty swoje. I niech tak zostanie.

Siedzimy w tym samym bagnie ale ty oczywiście wiesz wszystko lepiej.

11'33 wróciłeś gościu potrollować ?

G...cię to obchodzi. Z tobą napewno trollowal nie będę

Rozwalasz kolejny raz temat trollu z ostatniego wpisu.

Cześć. Mnie też dopadło po 37 latach dobrego małżeństwa. Mam 64 lata i od pół roku jestem wdową. A od blisko czterech lat najpierw przeżywałam koszmarny strach o męża, potem jego chorobę i wszystko, co było z tym związane, a potem ogłupienie po jego śmierci. Właściwie sobie radzę, ale są chwile, że tak bardzo mi brak kogoś bliskiego. Jestem zupełnie sama, w nowym środowisku, bez mobilności. Próbowałam poszukać kogoś , ale na razie spotykam samo chamstwo, bezduszność, dowc**asy i wyrachowane, nieludzkie podchody. Albo kretyńskie wymądrzanie się wiedzących lepiej. Czy nie ma porządnych mężczyzn po sześćdziesiątce?

Ciepla wdówka, ledwie od pol roku i już szuka kogoś ?....

I tu też chamstwo! Żegnam. Bydlaków nigdzie nie brakuje.

A gdzie tu niby chamstwo i bydlaki ? a to sobie wystawiasz świadectwo.

Hej ja mam 29 lat jestem wdowa od ponad miesiąca bardzo kocham męża i cholernie za nim tęsknię zginal nagle w wypadku tydzień temu nasz synek skończył 2 latka był oczkiem w głowie taty i odwrotnie synek nie chciał się odklejac od niego tylko tata tata ciągle. Tyle planów życie dla nas dopiero się zaczynało w przyszłym roku mieliśmy wkoncu zamieszkać sami w naszym domku który mąż własnymi rękami budował. Jak żyć dalej

Czy to kiedyś przestaje boleć:(

Bardzo Ci współczuje .Wiem jaki to bol ,tez jestem mloda wdowa z 3 malych dzieci.Maz zmarł 3 tygodniach pobytu w szpitalu.Choć minely 2 lata ja nadal nie umiem sie pozbierać, zyje bo musze , dla dzieci wszystko co kiedys cieszylo dzis robie z wymuszonym usmiechem na ustach zeby dzieciaki byly szczęśliwe .Bol jest w sercu, wieczne pytanie dlaczego? Trzeba byc silnym , nie jest łatwo. Choc wszystko wywróciło sie do gory nogami życie biegnie nadal i nie oglada sie do tylu czy nadarzasz. Nasi mezowie sa przy nas marne to pocieszenie,ale ja z czasem je docenilam .