Polacy za granicą - horror ?:I

ggghhhh kurcze znowu walnelam kilka literowek szczegolnie w odmianach, wiec zanim sie ktos przyczepi; tak wiem, zgrzeszylam postaram sie na raz nastepny przeczytac tekst napisany przez siebie zanim go wysle w siec.

Jestem już w manchesterze 5 lat.I czytam , jakby ten post dotyczył mnie. Miesiąc temu się przejachałam znowu.Także od tego czasu , jak poznam kogoś , kto nie zna angielskiego,to odwracam się na pięcie. Sytuacja zawsze ta sama:koleżanka , która nie zna angielskiego , a jest tu trzy lata.Pomoc w załatrwianiu benefitów , domu z councilu , szukanie pracy.A za plecami obrabianie dupy itd. Pomogłam jednym złożyć aplikacje o dom , a jej mąż rozpowiedział , że ma TAM znajomości i zapłacił.Pracuje w takim miejscu , gdzie polacy tez dzwonia i prosze , abym ich sprawą zajela się za darmo. Największe obgadywanie się zaczęło ,jak kupilśmy mieszkanie i dość drogi nowy samochód.I jak mówiłam , ze mam przyjaciół ,ale angielskich.(Co mnie dość boli,bo marzylam tutaj o prawdziwej przyjaciółce-Polce.)Wtedy dowiedziałam się jaka jestem , taka i owaka.,materialistka , wredna ,zarozumiała , itp. Dodam jeszcze , ze tu gdzie jestem , to polskie dziewczyny uważają się za gwiazdy.Nie znają języka , nie próbują sięstarać,a wszystko im się należy.Oglądają tylko polską teleweizję , zakupy-jedzenie i kosmetyki tylko polskie. Jednej pożyczyłam 200 funtów na jedzenie.Zobaczylam ,że ona kasę wydaje na kosmetyczkę,solarium , fryzjer , a na rachunki nigdy nie miała.Jak poprosiłam o zwrot kasy , to się obraziła , że jej chleb z ust zabieram.

Mam takie same doświadczenia , jak w/w.

mieszkalam kiedys z taka para jedna, zero jezyka, niedaleko naszego domu byly organizowane kursy angielskiego za darmo to ani jedno ani drugie nie poszlo bo woleli nabrac nadgodzin w robocie, zeby wiecej kasiory bylo, kupowali tylko w polskim sklepie bo od ciapatego nie rusza a angielskie zarcie to g..., wogole non stop tylko gadali, ze angole sa glupi, leniwi, ze ich nienawidza...to po jasna cholere tu siedza? raz laska przyszla do mnie do pokoju z prosba, zebym jej sprawdzila na internecie jakie im sie benefity naleza i jak zalatwic mieszkanie z councilu tylko w jakiejs dobrej dzielnicy bo ona z czarnuchami nie bedzie mieszkac hahahaha w Londynie byli juz od 3 lat ale ani razu nie poszli do muzeum, na koncert czy do kina, po pracy do domu, piwko, polska telewizja, w weekendy na impreze do polskich znajomych przy polskim piwie...matka tego chlopaka to nawet mu paczki z zarciem slala co jakis czas a nawet proszek do prania z polski hahaah

dodac o paczkach z polski z podpaskami , proszkiem i tamponami,bo do funciaka nie chciala isc , bo tam po angielsku gadaja , ha ha

kolejna historia to dziewczyna z poprzedniej pracy, kazdy zarobiony funt przeliczala na zlotowki, raz poszlysmy na zakupy do primarka to wziela ze soba kalkulatorek i przeliczala ile to na polskie, przymierzyla pare rzeczy, ale w koncu stwierdzila, ze u niej w miescie sa tansze na targu a miala niebawem jechac do Polski to sobie tam kupi, pracowalam z nia razem w kawiarnii, gdzie mozna bylo brac jedzenie do domu na koniec dnia jak cos zostalo, to ona potrafila wyniesc nieraz dwie reklamowki pelne...inni to sie tylko podsmiewali a jeden to ja w zarcie zapytal czy w polsce to nadal komuna i wszystko na kartki.....wogole strasznie sie chwalila tym jaka ma bogata rodzine,. ze wojek w dubaju, ciocia w stanach, brat w australii, kazdy podobno siwetne prace ma..co rusz gadala, ze a to jedzie do dubaju a to do stanow a w koncu tylko do polski jezdzila

przyznam, że ja nie trafiłam na jakiegoś 'skrzywionego' rodaka :) mieszkam w wiedniu od września i w sumie mam sporo dobrych znajomych polaków. ci w moim wieku nie oszczędzają, uczą się tutaj i korzystają z uroków życia. mam także 2 znajome rodzinki, rodzice w wieku ok. 30paru lat, z nimi sprawa wygląda już zdecydowanie inaczej - w ciągu tygodnia ciężko się z nimi skontaktować, tylko praca praca do późnego dnia, nie szastają też pieniędzmi. tyle tylko, że oni nie chcą mieszkać na stałe w austrii, a jedynie się dorobić. co prawda, nie wiem jak im to wyjdzie, już trochę latek mają i bobasy ich też się powoli przyzwyczajają do swojego otoczenia. oprócz polaków, chwalę sobie ludzi miejscowych. austriacy są naprawdę mili i sympatyczni :) chyba, że mam takie szczęście i spotykam samych dobrych ludzi hehe :P

strasznie mi sie spodobalo to stwierdzenie: 'Czy np. mogłabym się z którąś z was przyjaźnić, bez uszczerbku na moim życiu?' :D to wlasnie mnie dotyczy. przez te lata co tu jestem w londynie poznalam duzo roznych polek, z niektorymi sie zakolezankowalam i one w 70% licza na jakas forme pomocy z mojej strony. nie wiem dlaczego tyle osob ma nastawienie ze jak 'przyjaciel', to znaczy ze mozna go wykorzystac do pomocy, i ze on zrobi wszystko w imie przyjazni, a jak tego nie zrobi to znaczy ze nie jest prawdziwym przyjacielem i ze mozna go kopnac w dupe i obgadac za plecami. ja mojej przyjaciolki nigdy nie prosze o jakas wielka pomoc bo wiem ze to stawia osobe w niezrecznej sytuacji. mozna komus pomoc raz czy dwa, ale bez jaj. ja licze sama na siebie i dobrze na tym wychodze. mam kolezanki ktore: chca ode mnie pozyczac pieniadze, chca zebym przenocowala u siebie ich kuzynow i sasiadow z polski, chca zebym im zalatwila prace, chca mi podrzucac swoje dzieci w sobote bo jak nie pracuje w weekend to znaczy ze nic nie robie i moge byc darmowa nianka(nie chce byc ani darmowa nianka ani platna nianka, nie chce byc zadna nianka). to wszystko powoduje ze nie chce utrzymywac takich blizkich kontaktow z nimi, bo wiem ze zaraz bede im do czegos potrzebna. chce miec kolezanki ktore beda sie ze mna spotykac bezinteresownie i ktorymi moge sie przyjaznic bez uszczerbku na moim zyciu

Łączmy się więc. Też mi się to stwierdzenie spodobało pozdrawiam forumowiczki i forumowiczów

Witam Forumowiczów :) Rozpoczął się słoneczny dzień w UK. Mam nadzieję, że spędzę dzisiaj fajny dzień w pracy i obędzie się bez narzekających na potęgę rodaków. Zrobiłam już pierwsze kroki eliminujące przykre wiochmeny z mojego życia. Kilka dni temu łukiem ominęłam, w restauracji, gromadkę matek-Polek, gdy z radością szłam w kierunku mojej dobrej koleżanki i jej chłopaka (ona-Polka, on-nie :)) Znowu będą plotki :) Ale tak jest łatwiej i przyjemniej. Pozdrawiam wszystkich zagorzałych emigrantów. ps. Jeśli obije się o moje uszy jakaś historia z horrorem w tle o Polakach to napiszę, ale jeśli ktoś z Was ma ochotę założyć topic o pozytywnych stronach naszej natury - to chętnie się dołączę.

w tej chwili doszedłem do wniosku, że mam zajebistą rodzinę i znajomych. ;) Kuzynowi proponowałem, żeby przyjechał mnie odwiedzić. mam dwa materace, z noclegiem nie będzie problemu. Nie chce. :) Kolega niedawno stracił stałą pracę, pracuje dorywczo itd. Mówię - załatwię Ci prace nie ma problemu. Nie chce. :) Reszta pracuje i zadowolona w Polsce jest. Nic tylko się cieszyć. :D Co tez czynię.

lepiej sobie problemow na glowe nie sprowadzaj!! nie chca, to nie.

Jak wiadomo wszystko ma swoją przyczynę. Przyczyną takiego zachowania Waszych znajomych/przyjaciół/kolegów/koleżanek jest mianowicie taka plotka: Dwóch Polaków siedzi przy wódeczce i ogóreczkach i tak rozmawiają: - To jest życie! - wzdycha pierwszy - Nie..., życie to jest w UK. W Anglii, Irlandii... - Jak to? Co tam takiego jest? - Stary, wstajesz rano, zajebiste śniadanie, potem seks, seks, seks do południa. Potem zajebisty obiad, potem seks, seks, seks do wieczora. Potem zajebista kolacja przy świecach, drogi szampan i potem znów seks seks, seks, seks, a potem idziesz spać. I tak codziennie... - No co Ty stary, nie gadaj. Naprawdę tak tam jest? Byłeś tam? - Ja nie, ale moja siostra była. ;)

ja nie mialam nigdy problemu zeby pomagac ludziom, wielu zalatwilam prace, nocelgi, pomagalam w wypelnianu formularzy, chodzilam do banku, do lekarzy, do sadow, do wszelkich urzedow. w 90% przypadow nie doczekalam sie niestety rewanzu, w 50% dostalam noz w plecy.. ale na szczescie mam kilku sprawdzonych znajomych polakow, bliskich jak rodzina, na ktorych moge liczyc w kazdej sytuacji. trzydziestoletni --> haha dobre :D a tak wogole to czytam twoj nick i mysle sobie "o ja, jaki stary" a potem sobie mysle, ze ja tez stara :)

haha 30 to stary? ledwo co dojrzałem do poważnych przedsięwzięć. ;) a waćpanna ile ma wiosen skończonych? żona... pewnie też matka... a to postarza... :D nie metrycznie, ale życiowo.

kurcze ale sie naczytałam:P, pewnie jedna z niewielu na swojej drodze nie spotkałam się aż tak wielką podłością, ale może to dlatego że nie szukam kontaktu z polakami za granica, moimi znajomymi sa tylko ci z pracy ale tylko na stopie koleżeńskiej żadnej zażyłości, mam pracę rodzinę i staram się żyć normalnie, pamiętam jak jeszcze na początku człowiek patrzył na ceny i przeliczał, jak patrzył na ludzi, czasami oceniał, nawet próbował wbić się w tłum, ale stwierdziliśmy z mężem, że nie ma po co, żyjemy spokojnie i korzystamy z życia :-)

trzydziestoletni --> matka tak, ale nie zona akurat, jeszcze nie :) 30 stunie mi w maju, czyli juz bardzo niedlugo, ale na pewno nie zmienie nicka na "trzydziestoletnia", bo bym sie depresji nabawila :D

etam, Zona nie pekaj haha zycie zaczyna sie po 30-stce :P

mam nadzieje, bo jak nie, to cie pomarancza znajde :P

witam.to co poszecie na tym topiku to po prostu straszne..zastanawiam sie czy ludzie innej narodowości tez są wobec siebie tak podli?. mam zamiar wyjechac za jakiś czas za granicę,ale tak w wyobrażni mysle sobie komu to ja nie pomoge..kogo nie zanbiorę..przeciez nikt nikomu z miski nie wyjada...a tu proszę..same samolubne i dziwne zachowania:(

dodam jeszcze tylko,że tez liczę na pomoc kogoś,kto juz tam jest i kto poprowadzi przez pierwszy najtrudniejeszy okres...rodzina jednak która jest juz w wielu miejcach europy nie jest jednak skora podac ręke...dziwne to ale cóz..samo zycie:)

pierwsza i najważniejsza zasada każdego imigranta brzmi: - umiesz liczyć, licz na siebie. ;)

do kasza 23 W stanach zadko mozna spotkac zyczliwego Polaka, przewaznei zazdrosci ile zarabiasz. W agencjach pracy patrza wcisnac najgorsza robote na ktora jeszcze musisz zaplacic cale szczescie mam juz to za soba

Już jestem po pracy. Obyło się bez większych narzekań, plotek i obgadywania. Czyli dzień był b. udany :) Wiecie co - pracuję w większości z facetami (którzy nie są Polakami). Dlatego w pracy mam dobrą atmosferę :) Wasze rady, że życie zaczyna się po 30-stce biorę sobie do serca :) Co prawda mam jeszcze trochę czasu na świętowanie, ale za niedługo i mnie się przytrafi. Pozdrawiam i liczę tylko na siebie ;):)

Zona, teoretycznie az tak daleko nie masz ;) :P

Jest takie powiedzenie, ze jak Ci Polak za granica nie zaszkodzil, to juz Ci pomogl...

ano z tym powiedzeniem to sie zgadzam...

najlepsi sa ci polacy ktorzy tak naprawde nic od ciebie nie chca, ty nic od nich tez nie potrzebujesz i wtedy w razie okolicznosci zawsze sobie wzajemnie pomoga.

Witam Forumowiczów, Miałam w pracy sytuację w której Polak pokazał, że jest prawdziwą dumą narodu. (Chcę zauważyć, że faceci Polacy, w większości, za granicą to prawdziwe jełopy. Oczywiście, przepraszam wszystkich fajnych facetów, których ja tutaj nie spotkałam, a którzy pewnie zaraz się oburzą :)) Wchodzi młody Polak do miejsca w którym pracuję. Otwiera szeroko drzwi, z dużą siłą. Drzwi wracają do niego i uderzają go w ramię. Po czym chłopak krzyczy na głos: "K***AAAAAAAAAAAAAAA" ! Na marginesie wspomnę, że koleś też lubi gadać o innych i ma przykrą wadę wyłudzania od Polaków (tylko Polaków, bo języka nie zna) jakiś bzdur na temat ich życia. Więc bądźcie rozważni i róbcie swoje. :)

haha ale to raczej zabawne bylo z tymi drzwiami :)