NIE UMIEM PORADZIĆ SOBIE Z 15 LETNIM SYNEM!

A ja uważam, że trzeba zrobić wszystko, by taki małolat nie upadł na samo dno...Walczyć o dziecko póki się da. To nie jest równy dorosłym "przeciwnik" i nie mogłabym olać go i czekać aż co?? Wyląduje w więzieniu? Wpadnie w narkomanię,alkoholizm? Zaćpa się na śmierć? Nie mogłabym spać spokojnie wiedząc, że nie zrobiłam wszystkiego, co mogłam...Tym bardziej, że z okresu dojrzewania się wyrasta i często te problemy się kończą lub zmniejszają, a z samego dna się wydostać jest dużo trudniej...:(

babeczki ty masz dzieci?:O wybacz ale bredzisz :O ie masz pojecia jak taki zbuntowany 15 latek potrafi wziąć na poważnie takie w"wynoś się" i co wtedy?? Trzeba miec swiadomosc ze w niedojrzałym młodym człowieku buzują emocje, kształtują sie one i czesto mylą sie złosc z radoscią, zachwyt ze smutkiem :P To my rodzice pokazujemy dzieciom prawidłowosc tych emocji. Jesli dziecko jest złe czy smutne ma prawo takie byc...ma prawo swoją złosc wywrzeszczeć i okreslić co nim pomiata w danym momencie. Tak uczą sie jak zachowywac się w momentach kiedy dopada ich emocjonalna huśtawka. Jak młodemu człowiekowi pokażesz ze ty emocjonalnie tez sie huśtasz jak on to jak on ma zapanowac nad złoscią?? kto ma mu pokazać ze ta złosc mozna wyrazic inaczej bardziej spokojnie?? Dziecko jest wściekłe i widzisz to wiec pokaż mu co widzisz i co w zwiazku z tym czujesz :P jesli zaczniesz w domu mówic o emocjach a nie je ukryweac to młody człowiek bedzie wiedzial jak wyrazic złosc aby nikogo po drodze nie krzywdzić. Jak słuchac o emocjach i nie dać sie skrzywdzić.

powiem szczerze ze czasem rodzice tak bardzo przekraczaja granice dzieci ze az musza usłyszeć "wyynos sie z mojego pokoju" bo normalnie innej drogi na swoją prywatnosc nie mają dzieci. To swoiste "daj mi spokój" jest sygnałem "matka zamij sie sama sobą i swoimi problemami bo masz burdel w życiu swoim" dokładnie. Jesli nie uporzadkujesz chaosu w swoim życiu nie licz ze dziecko uporzadkuje swój chaos :P

Bardzo ciekawy i uważam, że potrzebny temat. Gleniu, bardzo mądrze piszesz, gratuluję mądrości i dojrzałości. Szkoda, że moi rodzice nie mieli takiego podejścia jak Ty, tak długo czułam się przez nich odrzucana i nieakceptowana, że zaczęłam ich nienawidzić :( Mam stany nerwicowe i depresyjne i teraz chodzę już do trzeciego psychologa, rodzice byli dla mnie całym światem, więc chłonęłam ich wszystkie słowa, które do mnie kierowali, za zazwyczaj była to krytyka, wyzwiska, porównywanie do innych, zero okazywania emocji, ciepła, próby zrozumienia, uwierzyłam, że jestem zerem i sama zaczęłam się niszczyć - zaburzenia odżywiania/okaleczanie się/depresja/nerwica. Wiem, że to odbiega od tematu, chciałam tylko podkreślić, że czasem złe zachowanie się młodego człowieka jest krzykiem w celu zwrócenia na siebie uwagi i sygnałem, że cały 'system rodziny' szwankuje, odwracanie się wtedy od dziecka i 'ostre' traktowanie jest dokładnie odwrotnością tego, czego dziecko potrzebuje, ale nie zawsze potrafi o tym rozmawiać.

Nie rozumiem jak w ogóle niektórzy z was mogą mi sugerować, abym olała całą sprawe związaną z moim synem. To w końcu moje dziecko, kocham je, jest częścią mnie i chciałabym aby miało dobrze w życiu. Nie potrafię tak po prostu powiedzieć "niech dzieje się co chce'' i zostawić sprawę w spokoju. Co do syna - dzisiaj również byłam wezwana do szkoły i zostałam "postraszona", że jeśli wystąpi jeszcze jeden incydent syn zostanie wyrzucony ze szkoły. Nie wiem czy czekać, aż go wywalą, czy po prostu zmienić mu szkołę teraz..

jakby mieli go sami wyrzucić ze szkoly bo wtedy mialby to w papierach zapisane :)

z moim bratem było identycznie, teraz ma lat 21, jest po zawodówce, skończył uzupełniające liceum, zdał maturę i pracuje.

Glenia: Nie będę w dupę właził małolacie, która każe mi wyjść z pokoju jak do niej mówię. I serio zafundowałbym jej ośrodek wychowawczy. Bo jak nie to ją koledzy wychowają - upijając i opalając trawą, a potem ruchając mięso do białego rana. Zrozumiałaś? Bunt to niech sobie gówniara wsadzi. Ma dom, żarcie i opierunek i ma słuchać i się uczyć w tym wieku, a nie dupy dawać jak zwykła kurwa. A jak ją ciśnie to wibrator mogę zafundować i tylko tyle. Podobno niektóre matki tak robią.

wyruchaj synka

Dalej właźcie pociechom w tyłki i wychowujcie bezstresowo to będziecie mieli małych kryminalistów i kurewki za parę lat. Zrozumcie, kiedyś nie było buntów. Ojciec czy matka mówił i dzieciak słuchał i ani fiknął. Bo tak trzeba. I tak samo z maluchami w pewnym wieku - każdy wie, że dziecko próbuje krzykiem albo płaczem rządzić. I która matka sobie na to pozwoli i nie przełamie tego, to ma przekichane.

Charakter buduje się wyznaczając mądre reguły i zasady. Rygor musi być i koniec. A nie pozwalanie dzieciakowi na owsiakowe róbta co chceta.

babeczki w kropeczki ty chory jesteś :o lecz się człowieku :o

Leczyć to trzeba tę córunię i tego syneczka. Nie zauważyłaś? Jeszcze broń ich dalej, aż chatę rozniosą. Bo dzieci nie wolno karać ani nic wymagać.

to jak taki mądry jesteś to napisz autorce co dokładnie powinna zrobić z synem, bo że wprowadzić rygor to piszesz już dwadzieścia razy ale dokładnie JAK ? :o a z tym wibratorem dla córki - było przesadzone mocno :o

ja z własnego doświadczneia wiem że nastolatków wcale tak łatwo nie jest ustawić :o

Pisałem już i nie tylko ja. Poczytaj od początku.