Jak można mówić, że do samotności można się przyzwyczaić???

można się przyzwyczaić, mój facet musi zrozumieć że potrzebuję pobyć sama i to dość często

Skoro masz chłopaka to nie jesteś samotna :)

dokładnie, na co dzień chyba mało kto chodzi zdołowany czy smutny. Trzeba jakoś się trzymać, udawać, że jest ok. Ja mieszkam z przyjaciółką i jej chłopakiem. Ona też długo była sama i na początku związku cały czas się tuliła, smyrała itp. To nie tak, że zazdroszczę...ale patrzeć było przykro...

A potem przychodzi czas, że wszystkie przyjaciółki mają mężów, dzieci. Znajdują czas na kawę jedynie w tygodniu, bo weekendy mają dla rodziny. I takim o to sposobem siedzę kolejny weekend sama w domu. Pewnie dlatego mam cały zaległy urlop. Bo co robić z wolnym czasem? Można jedynie załapać depresję

Po 30 każda bezdzietna i niezamężna czuje się tak samo jak ty,zacznij się do tego przyzwyczajać albo wyjedź zagranicę, tam nikt się nie będzie czepiał i wyjdziesz z depresji. Wiem po sobie.

co to za kocper

ale ja nie umiem się do tego przyzwyczaić. Gdybym nie miała nadziei, że to się w końcu zmieni to bym popełniła samobójstwo. Moje życie nie ma sensu.

Rozumiem cię, ale zrozum też że jeżeli zostaniesz w Polsce nie wyjdziesz z depresji.Tu zawsze będą cię mieć za starą pannę której nie wyszło.Tylko że jak nie masz kogoś kto by ci pomógł wyjechać to nie zostaje ci innego jak męka.

Nie mam nikogo zagranicą. Tu mam dobrą pracę, mieszkanie (w kredycie), nieźle zarabiam. Przynajmniej realizuję się zawodowo. Nie mam po co jechać zagranicę, chyba, że siedzieć na zmywaku. Za stara na to już jestem. Do języków obcych nigdy nie miałam talentu. Ale fakt, że u nas w Polsce to nadal taki zaścianek i staromodne myślenie. Ja sama sobie dobrze radzę w życiu i bez faceta. Ale brakuje po prostu bliskości, kogoś kto będzie motywował do wszystkiego, dla kogo warto i z przyjemnością będzie się wracało do domu.

A jest inne wyjście niż starać się przyzwyczaić? 38 lat dla kobiety to wiek gdy szanse na spotkanie kogoś ''normalnego'' są minimalne. Więc pozostaje albo pogodzić się z samotnością i starać przywyknąć do niej albo dołować i żyć złudzeniami, że pojawi się ten ktoś ... i tak do osiemdziesiątki.

mp a dlaczego,ja mam 41 i nie myślę siedzieć na dupie i czekać na zgon

41 lat, ile lat jeszcze zamierzasz szukać? Nie zastanawia cię dlaczego w wieku ponad 30 lat kobieta nadal jest sama? Coś z nią musi być nie tak: albo jest brzydka - na tyle, że nikt nią nie zainteresował się, nawet taki przeciętny, albo ma pecha, albo jest odludkiem i ciężko jej zbliżyć się do kogoś, albo inne mankamenty przeszkadzają w znalezieniu tego odpowiedniego z kim mogłaby spędzić życie. I to nie zmieni się z wiekiem. Nie wyładnieje, a wręcz odwrotnie, nie stanie się nagle przebojowa, nie zmieni się to coś co spowodowało, że mężczyźni od niej stronią. A i mężczyzn wolnych, sensownych w wieku 30+ już za wiele nie zostało. To już lepiej spokojnie żyć samemu, nie liczyć na nic, nie czekać na cud. Bo cuda nie zdarzają się za często.

Mam 34 lata, nie 38. Brzydka nie jestem, jakaś bardzo nieśmiała również nie.

Przepraszam, dodałam ci lat, ale zasugerowałam się postem z drugiej strony z 23:52. Ja pisałam ogólnie, bo gdzieś na pierwszej stronie rzuciło mi się w oczy ''Jestem niezbyt ładna, figurę też mam kiepską'' - post innej samotnej. No i trochę na swoim przykładzie. Może nawet bardziej niż trochę.

Ale pewnie rzeczywiście ze mną jest coś nie tak. Jak byłam w liceum to kilku chłopaków mówiło, że jestem najładniejszą dziewczyną w klasie, w pracy słyszałam coś podobnego, że jestem najładniejszą dziewczyną, a sporo młodszych pracuje ode mnie. A jednak wszystkie kogoś znalazły tylko nie ja. Nie jestem zadufana w sobie, nie uważam się za niewiadomo kogo. I albo jest we mnie coś co odpycha mężczyzn, albo mam wyjątkowego pecha. Nigdy natomiast nie miałam problemu z facetami, którzy chcieli się ze mną tylko przespać. Takich dookoła nigdy nie brakowało :(

Dlaczego w Polsce wszyscy uważają, że kobieta w Polsce w wieku 34 lat jest juz nieatrakcyjna, stara i zapuszczona. Wg mnie teraz wyglądam lepiej niż 10 lat temu. Dbam o siebie, nie mam zmarszczek, mam ładne ciało. Rzeczywiście trzeba chyba wyjechać zagranicę. PS. na pewno wyglądam lepiej niż większość kobiet w moim wieku, które mają dzieci i mężów. I to zdanie mojego brata.

mogę natrafić na odpowiedzniego mężczyznę. Mam dziecko,córkę 11 latnią.

"Mam dziecko,córkę 11 latnią. " no to już trafiłaś. a przynajmniej on trafił.

balba2345 Szkoda ze tak malo facetow sie wypowiedzialo.

Pozostało czekać na cud, tak jak wygrana w lotto :)

Bo to bylo jak w tej ksiazce '' Mezczyzni wola zolzy ''. Tak sobie mow. ;)

NIE ROZROZNIACIE JEDNEJ RZECZY: sa osoby ktore chca byc same i sa i osoby ktore nie chca byc same a sa mp-30

ja znam pare ktora jest ze soba chyba ze strachu przed samotnoscia, obydwoje po 30,taki sztuczny grzeczny uklad ale widac ze cos tam jest nie tak,cos zaklamane,nienaturalne a swoja droga jesli chodzi o charaktery to dwa dziwaki,jesli ktos jest sam w tym wieku to niewierze zeby byl normalny

narodziny zlobek przedszkole szkola studia maz/zona dzieci praca wnuki emerytura smierc

faceci honorowi wybieraja samotnosc teraz tak sobie tlumaczycie ze was zadna nie chciala ?

"teraz tak sobie tlumaczycie ze was zadna nie chciala ?" Ciezko stwierdzic czy nie chciala , bo do zadnej w zyciu nie podbijalem

BSA masz trochę racji ale są przypadki że dziewczyna nie patrzy na kasę ale za to jej rodzice nie dają się spotykać z takim chłopakiem

"na starość wzrok się psuje" :D

Nie potrzebuję mężczyzny, który będzie pracował na mnie bo sama sobie dobrze radzę. Ważne by pracował i tak samo się dokładał do rachunków czy jedzenia. To chyba jest normalne?? I to nie jest chyba wygórowane oczekiwanie? To, że mając 34 lata jestem sama nie znaczy, że sama byłam przez wszystkie lata. Po prostu nie trafiłam na odpowiedniego mężczyznę, z którym mogłabym założyć rodzinę. A może po prostu "nie wpadłam" jak wiele obecnych małżeństw. Nie chciałam mieć dziecka, z kimś kogo nie byłam pewna, nie byłam pewna też tego czy będziemy szczęśliwi.