Urodziłam drugie dziecko, mam poczucie, że moje życie się skończyło...

No nie przesadzaj. Dzwonisz do skzoly ze dziecka nie bedzie i jedziecie. Potem zalatwisz korepetycje to nadrobi materiał. Dzieci wyjezdzają w roku szkolnym. Sama jezdzilam z rodzicami zwalniali mnie bez problemu, potem nadrabialam.

kurze po prostu nie ma juz tego pelnego luzu......majac dziecko ze soba nie ma juz tej swobody na jakimkolwiek wyjezdzie...nie oszukujcie sie

Nie ruszysz na wędrówkę? Moja 2 latka na wlasnych nóżkach wpsinalą się na 3 korony. Moze to nie szaleństwo ale dla niej byl to wyczyn. Calą drogę przeszła sama! Co wychowasz to masz moja droga.

no wiesz tu gdzie ja zyje nie jest tak latwo z ta szkola...tel. niczego nie zalatwi, czy karteczka ze zwolnieniem od rodzica.........

Nie wiem o jaką swobodę Ci chodzi. Chyba faktycznie nie rozumiem bo dla mnie wyjazdy z dziećmi to sama radosc ze mogę pokazac moim dzieciom to co ja kocham i co kiedyś pokazali mi rodzice, albo odkrylam sama. My nie pijemy wiec nie mam problemu ze nie mogę się uchlać do nieprzytomnosci bo kto sie dzieckiem zajmie, ale po nocha lubimy pochodzić. Dzieci jak byly male to wklądalismy je w wozek i łaziliśmy z nimi w letnie noce. One sobie spały. Teraz jak są starsze to gdzie im w glowie sen kiedy wokolo tyle atrakcji również noca.

Nie mam dzieci bo dzieki bogu za mlodu zdalam sobie sprawe ze dzieci to nie dla mnie...jak jest pelno kobiet ktore sa stworzone aby byc matkami i tyle samo co urodzily dzieci i potem sobie zdaly sprawe ze to nie dla nich ale niestety za pozno i dlatego tak sie czuja teraz. Mysle ze dzieci to jest najpiekniejszy dar jaki moze miec i dac kobieta i spoleczenstwo/panstwo powinno pomagac rodzinom tak jak sie dzieje we francji ,angli....Aczkolwiek nie zmienia faktu ze ja ich nie chce...nalezy tylko sobie zdac sprawe do czego sie jest stworzonym a do czego nie.

wy chyba na prawde nie rozumiecie......przed ciaza caly swiat byl przede mna otwarty...macie racje majac pieniadze jest latwiej.....dziecko ogranicza ci e w pewien sposob...przed nie ograniczalo mnie nic....pracowac nie musze codziennie, moge miec urlop co drugi tydzien....wiec ....roznica jest duza, dla mnie...

Shizuka Hiou- ty masz dziecko???? bo pieprzysz jak nastolatka co musi si na dyskotece z kolesiem wyszumieć z dzieckiem nie wyrusze na dłuższą wędrówkę??? moje dziecko zwiedziło juz praktycznie całe Sudety i większość Tatr. Wędrówki całodniowe to były, gdzie na wieczór dopiero do domu wracaliśmy.

No to nie wiem gdzie żyjesz. Chyba faktycznie w innej galaktyce niż ja bo u ans nie ma problemów ze zwolnieniami ze szkoly nawet zaświadczeń od lekarza nie trzeba. Po prostu się nie idzie i tyle. Jak material jest nadrobiony i ma się 70% obecności to jest zaliczone. Obecność można odpracowac punktami z zachowania.

w europie zyje:) i niestety jest tak jak pisze....

No to nie wiem co Ci poradzić. Ja na prawde nie mam takich problemów. Jedyne co nas ogranicza to pieniądze i wyobraźnia, ale na pewno nie dzieci.

to chyba nie w PL żyjesz że takie warunki nauczyciele stawiają

warunek jeden zwolnienie od lekarza.....nic poza tym.....dzieki za rozmowe...dobrej nocy

Zgadzam sie z a.p. i ja tez zyje za granica i nie wiem jak w polsce ale tutaj to jest szok z tymi dziecmi , nie chodzi tyle o dzieci jak o sytuacje jaka je otacza...jest niemozliwa.

Widocznie mają tam inne wymogi. U nas na prawde nie ma zadnych problemów i rodzic moze zwolnić dziecko w każdej chwili ze szkoły. Wiadomo ze idąc gdzieś z dzieckiem ma się dodatkowe obowiązki pt zabrać butelkę, pieluchy kiedy jest jeszcze małe, spakowac leki przeciwgorączkowe na wyjazdy. No ale to już chyba rozumie się samo przez sie ze kiedy ktoś decyduje się na dziecko to decyduje się też na wszystko co z nim zwiazane. Ale żeby to dziecko w jakiś znaczący sposób nas ograniczało to raczej tego nie zauważyłam.

Powiem tylko tyle ze tutaj chodzenie do szkoly w soboty jest obowiazkowe...wiec na jakie weekendy chcesz jezdzic??? po drugie jak dziecko uprawia sport i zaczynaja sie zawody w tygodniu i w zwiazku z tym dzieciak jest nieobecny to nauczyciele tak utrudniaja strasznie zycie ze czesto trzeba wybrac albo szkola albo sport

Pewnie ze jak dziecko jest malutkie i nikt sie nie wtraca kiedy i co z nim robicie to jest pieknie i sama przyjemnosc miec dziecko ...problem sie zaczyna jak ma 3 latka i przedszkole jest obowiazkowe i przedszkolanka i dyrektorce sie wydaje ze to musi byc geniusz i musi systematycznie uczeszczac bo jak pzregapi jeden dzien to jezus mariiiiiiia

W jakim kraju tak jest? U nas z czymś takim się nie spotkałam. TZN spotkałam się z trenerami którzy są zbyt ambitni ale i tak zawsze ostatnie zdanie należy do rodzica i tyle.

przytłoczona i mam ograniczone możliwości (czas) by mieć coś tylko dla siebie a kobietą wraz z pojawieniem dziecka nie przestałam być i nadal pamiętam moje życie sprzed ciąży i to co było mi dostępne ale powiem wam jedno, to za czym obecnie tęsknicie a miałyście kiedyś pod nosem przyjdzie znowu tylko w odpowiednim czasie (możliwość wypadów na miasto, do kawiarni w dorosłym towarzystwie, kino , długie poczytanko jakiejś dobrej książki ...obowiązkowo w skupieniu;)) ..to wszystko czeka na was a gdyby wam ktoś teraz ten czas dał to nie dacie sobie chyba głowy uciąć że wykorzystywały byście go wzorowo i że każdy dzięń były niespodzianką jak to bezdzietne z wyboru mówią;D. Ja jesteś świadoma tego że teraz pełnię rolę mamy dla mojej rocznej córci, że jestem jej potrzebna i że to dzięki mnie uczy się codzienności i nabywa pierwszych doświadczeń, wiem też że lata szybko mijają i że to upragnione dziecko choć męczące i absorbujące wyrośnie , nabierze samodzielności i jeszcze zatęsknię za tym żeby było odemnie trochę zależne. Człowiek zawsze pragnie tego czego nie ma albo ma w niedostatku ..taka już nasz natura a ten wyjątkowy choć cholernie męczący czas mija nam na oczach a my narzekamy i czekamy na coś lepszego . Pomyśleć że jeszcze niedwno niejedna z nas czekała na pierwsze kroki, urodziny malucha, słowa itp. Dla kina i wolnego czasu się nie żyje , to nie jest najistotniejszy cel w życiu.

Shizuka pieprzy bo dziecka nie ma, to znana pod pseudonimem Noxelia, zakompleksiona dziewczyna ktora tnie sie zyletkami stad jej nienawisc do wszystkich i wszystkiego. Otoz Noxi, ja mam dziecko i moje zycie wcale sie nie pogorszylo, wrecz przeciwnie.Co wiecej nie brakuje w moim zyciu swobody.SYnek moze zostac z dziadkami prawda?Z moim facetem zaliczamy castle party, mera lune i wiele innych festiwali muzycznych, podrozujemy po swiecie, jest szalenie i spontanicznie.. Do pewnych rzeczy trzeba jendak w zyciu dorosnac, wiesz?

No ale zanim pójdziesz do grobu, jeszcze trochę czasu zostało.

ClanOfXymoxx dorosnac do czego? do tego aby podzucac dziecko to babce to ciotce po to zeby sie wyszalec???

Nigdy nie zrobie z siebie inkubatora, mam swoja godnosc i w zyciu bym czegos takiego nie zrobila. Moja zycie uczuciowe jest zmienne, spotykam roznych ludzi. Naprawde wyjazd na trzy dni cp czy woodstock to zadne osoagniecie. Dorosnac do rozmnazania sie niczym krolik? nie, dzieki.

Shizuka Hiou, no tak ale gdy wiek Cię posunie w odbyt, to takich ludzi później ma się głęboko w dupie. Zawsze tak było, no chyba, że będziesz hojną ciocią. To kupisz sobie odrobinę życzliwości na stetryczałe lata. Z drugiej strony mówią, że samotnicy wcale długo nie żyją.

a myslisz ze dzieciaki nie maja rodzicow w dvpie? teraz juz coraz czesciej, wiec nie traktuj potomstwa jako zus. mialam okazje na wlasne oczy sie przekonac jak starszy ludzie gasna a ich dzieci dzwonia dwa razy do roku tylko dlatego, ze wypada... no i pogrzeb, a potem lapczywe zajecie mieszkania i tego co pozostalo. i tylko to pozostalo, bo o starych sie nie opowiada, to nie modne i w ogole zbedne. wiec nie ludz sie, ze bedziesz miala lepiej :)

No i o czym ta debata? o tym czy lepiej mieć dzieci czy nie? Bez sensu. Jesli ktoś nie czuje się na silach i nie chce to nigdy nie zrozumie co innych moze cieszyć w rodzicielstwie. Mnie bawi samo posiadanie dzieci. To ze mogę je tulić, wdychać zapach ich włosków po kąpieli, czytać bajki, patrzeć jak się smieją, sluchać ich rozmów, widzieć na ich buziach wyraz zdziwienia kiedy widzą coś po raz pierwszy i móc im wyjasniać rzeczy i pokazywac świat. Nie wiem jakie będa jak dorosną i nie wiem jaka ja bede. Może będe wreda zgrzędliwą babą ktorą faktycznie trzeba by umieścić w jakiejś placówce bo żyć nie daje? Cholera wie co mi odbije na stare lata. Ale na razie ciesze się z tego co mam, ciesze się z mojego życia nieidealnego wcale i z moich dzieci które bardzo chciałam z pełną świadomością wszystkiego co się wiąże z rodzicielstwem. Jesli kogoś takie rzeczy nie baiwa to po prostu zajmuje się czymś innym. Tym co go bawi i cieszy. Szkoda czasu na udowadnianie kto ma rację a kto jej nie ma. Bo każdy ma swoją :)

Ja urodzilam 1 dziecko i moje zycie bardzo sie ograniczylo. Szczegolnie jesli chodzi o prace. Moge zapomniec o ciekawych propozycjach, bo wiaza sie z ponad godzinnymi dojazdami, praca po godzinach, wyjazdami zagranicznymi, a ja jestem uwiazana opieka nad dzieckiem, przedszkolem itp. Przyznam, ze z zazdroscia patrze na moje bezdzietne kolezanki z dawnej pracy. Robia kariere. Ja pracuje na pol etatu, nie w zawodzie. Mozecie mi zarzucic, ze przedkladam kariere nad macierzynstwo, ale ja bardzo lubilam moja prace. Po macierzynskim nie dalam rady jej utrzymac. Teraz chodze do pracy bo musze, bo kasy brakuje. To nie to samo. no i musialam poswiecic wiekszosc swojego czasu wolnego i hobby na dziecko. Niestety moja 4 latka nie dzieli moich pasji, a wyjazdy sa namiastka tego co moglabym zobaczyc czy zrobic bez dziecka.

Szczescie leży w nas - to czy je odczuwamy zalezy od nas samych a nie od tego co mamy, jakie mamy obowiązki itp. Szczęście można odnaleźć w każdej sytuacji. Jesli jesteś nieszczęśliwa to Twoja wina, a nie losu, dziecka, itp. Mój maluch ma 11 mies. - nie mam czasu na własne przyjemności. W ciagu dnia do pracy, a wieczorami pranie, gotowanie itp. A mimo to jestem szczęśliwa - raduje mnie kazda nowa umiejętnosć mojego dziecka, każdy jego uśmiech, to, ze on jest szczęśliwy. Co wiecej kiedyś lubiłam wydawać pieniądzę na własne przyjemności (zakupy) i bałam sie co to będzie jak dziecko sie urodzi. I sama sie sobie dziwię, ze wcale mi nie żal teraz tych pieniędzy, które pochłaniaja pieluchy, czy mleko. Jak kupuję coś małemu to mam taką frajdę jakbym kupowała sobie - nie żal mi, ze kupiłam jemu krzesełko do karmienia, czy fajną zabawkę zamiast sobie kolejnych butów. To kwesti apodejści. Szczęście mamy w głowie.

widac, ze malo jeszcze wiesz...Ja tez bylam taka szczesliwa jak moje dziecko mialo roczek. Poczekaj kilka lat,to sie zmienia, potem pogadamy...

Autorko jak masz takie nastawienie do zycia to niestety ale tak sie bedziesz czuła. NIe szukaj winy w dzieciach tylko w sobie. Trzeba miec ta umiejętnosc cieszenia sie z drobnych rzeczy, a podejscie do zycia zmieni sie o 180%. Czasami trzeba traumatycznego przejscia zeby zweryfikowac swoje nastawienie do zycia ale tego nie zycze nikomu. Jestem mamą 2-letnich bliźniaczek. Podczas cc wpadlam w wstrząs anafilaktyczny bylam jedna noga na tamym swiecie, corki podiobnie bo kiedy wpadalm we wstrząs byly jeszcze we mnie. Lekarz mial kilka sekund zeby mnie rozkroic i wyjąc dzieci bo by sie udusiły. Zdążyl. Teraz doceniam kazdy dzien, kazda chwile, kazdy poranek i usmiech moich corek, radosc w ich oczach. Z pokora przyjmuje łzy i smutek. Bo zyje i ja i moje corki... bo dostalam szanse bycia matka i zoną... a tak niewiele brakowało....