Też nie byliście lubiani...

w okresie szkolnym? :p jak żyje wam sie teraz? macie znajomych, pszyjaciół? jak dajecie rade? :) zapraszam miłe osoby.

ja jestem odludkiem od przedszkola - zadnych znajomych , zycia towarzskiego poza praca nie mam - nigdy nie doswaidczyłam wspolnych zakupów z kolezankami,plotek przy kawce i telefon , nocek , imienin, imprez - nienawidze ludzi i nie mam mnie na zadnym portalu spolecznosciowym - nie wierze w ludzi i w przyjazn

Ja nie bylam lubiana ale za to ze mialam zawsze swoje zdanie i walilam nim prosto z mostu:) Mam przyjaciol i znajomych, zawsze mialam ale tylko takich ktorzy zaslugiwali na miano przyjaciela:) Zyje mi sie bardzo dobrze i jestem szczesliwa:)

szkoła mij a-to koniecznosc zeby pojsc dalej -nie ma co sie przywiazywac do kolegów z klasy, ze szkoły -tylko trza odczekac do skonczenia szkoły

ja czy jestem fałszywa, czy szczera czy gram otwartą czy jestem sobą to i tak lubi mnie garstka osób. w sensie garstka lubi ze mną przebywać. :O

Moze nikt cie lepiej nie poznal albo zamykasz sie w sobie i nie pozwalasz nikomu sie zblizyc:)

ja w przyjazn nie wierze i jestem odludkiem

whedif hey, chcesz o tym pogadać? :D

nie, wyjebane mam na to :-P

nie, pytam czy chcesz pogadać ze mną :D

;) jasne a o czym

bylam lubiana osoba, nadal jestem choc sa ludzie ktorzy z pewnoscia nie moga na mnie patrzec ;) a to dlatego ze moja buzia sie nie zamyka i mowi to co mysli - prawda boli, niektorym sie to nie podoba, a ja mam to w 4rech literach, nie owijam w bawelne i nie lubie falszywych ludzi - mowie wprost - nawet do tesciowej ktora mnie niesamowicie wkurza bo jest obludna, zaklamana i w ogole - dobrze wie jakie mam zdanie o niej nie lubie jak ktos przy mnie obgaduje innych ludzi, sama staram sie tego nie robic - nie lubie pseudo katolikow, wywoluje sporo klotni - nie dam sobie w kasze dmuchac pozatym nie jestem jakos przyjacielsko do wszystkich nastawiona, nie lubie grac

nie byam lubiana. w gimnazjum miałam sprawy w sądzie wyglądałam inaczej, miałam koleżanki, ale jak przychodziło co do czego nikt nie stanął w mojej obronie. ogólnie miło nie wspominam i z nikim z tej klasy kontaktu nie utrzymuje. w liceum vbyłam odludkiem totalnym, mało bywałam w szkole- ale nie z powodu ludzi. po prostu źle się czułam w tym przybytku. przez pierwszą klasę nie rozmawiałam z nikim! ani słowem. po roku, 3 nowe dziewczyny jakoś do mnie zagadały (okazalo się, że tak pozno, bo im glupot naopowiadaLI JAKI TO szatan i recydywista nie jestem) i tylko z nimi trzymałam, one ze mną. dziś to moje najlepsze przyjaciolki. a z klasa... ani mnie na studniowce, na połowinkach nie było. żadnej klasowej wycieczki nie zaliczyłam, na kasecie rocznikowej tez jestem pominięta. i dobrze.:)

mam znajomych, przyjaciol tylko w swojej rodzinie - malo kto zasluguje na miano przyjaciela

nikt nie lubi zmulonej wiecznie introwertyczki jak ja heh

whedif o wszystkim :D

:) heh zara Cię dodam do znajomych na kafe :-P

Nie byłem lubiany. Od dzieciństwa jestem introwertykiem i mam prawdopodobnie fobię społeczną oraz inne problemy psychiczne. Takiej osoby, jak ja po prostu nie da się lubić ;) Nie mam znajomych i nigdy nie miałem :)

nie warto ciagnac do ludzi bo mozna sie tylko zawiesc

Ja nigdy nie byłam zbyt lubiana, czasami nawet znęcano się nade mną i nikt nie stawał w mojej obronie - ani inni uczniowie, ani nauczyciele, ani moi rodzice... Po latach okazało się, że mam całkiem duże grono przyjaciół i bardzo dobrych znajomych. W środowisku, w którym się obracam jestem osobą lubianą. Gdzie haczyk? Pewnie tkwi w tym, że baaaaaaardzo się zmieniłam :P

"Ja nie bylam lubiana ale za to ze mialam zawsze swoje zdanie i walilam nim prosto z mostu" Wiesz co chyba kojarzę takie typy jak ty ale niestety wbrew temu jak ty się przedstawiasz nie są to ludzie biali jak śnieg. Ładnie i niewinnie to opisałaś jakbyś była całkowicie w porządku. Niestety jest bardzo cienka granica pomiędzy szczerością mówioną w dobrej wierze, a zwykłym chamstwem wobec drugiego człowieka mającym na celu poniżenie i pokazanie "kto tu rządzi". Znam osobiście takie przypadki nawet w mojej rodzinie. Tylko że jakoś tak się składa zawsze że zazwyczaj to działa tylko w jedną stronę. Tzn. ktoś się szczyci tym że jest szczery aż do bólu w stosunku do innych i myśli że jest zajebisty ale już na odwrotną sytuację sobie nie pozwoli. Jak ktoś się nie daj Boże choćby krzywo popatrzy to już jest jawnie na celowniku słownym a co dopiero jak coś złego powie to wtedy już "nie żyje" i zaczyna się mega awantura.

maravilha ciebie też to się tyczy

gdyby teraz ktos mi rzekl -chce sie z toba przyjaznic - ty bym rzekla spierdalaj

ludzie to gówno

ale mi was szkoda

czemu szkoda? szkoła mija wiec nie warto szukac szkolnej przyjazni

nigdy w przyjazn nie uwierze

akurat w czasach szkolnych bycie odludkiem to duży błąd, bo tylko kłopoty przez to

Ja nigdy nie byłam lubiana, chociaż w szkole zawsze miałam osobę czy dwie, z którymi się przyjaźniłam ;) Na studia poszłam z koleżanką i było dobrze, chociaż nie znałam innych osób z grupy, teraz zmieniłam kierunek i poszłam sama i jest ciężej, bo nie potrafię poznawać nowych ludzi i tak siedzę sobie sama :P

w podstawówce byłam lubiana, w gimnazjum to już tak średnio raczej, wszystkim byłam obojętna a w technikum lubiła mnie tylko moja stała grupka. I mam to gdzieś ;) Jestem nieśmiała więc to pewnie dlatego, zauważyłam, że osoby nieśmiałe są mniej lubiane i uważane za fałszywe :o