Rodzina wielodzietna- pogaduchy

Toksyczna pisałaś ze masz 6 dzieci . Każde ma swój pokój? Wy z mężem tez macie swoja sypialnie?

Ja jestem w pierwszej ciąży obecnie, ale sama chciałabym mieć dużą rodzinę! Trójkę dzieci na pewno. Tak zawsze marzyłam. może dlatego, że sama jestem jedynaczką. . .

wiesz co dziewucho...przestan bredzic...skonczylas pedagogike, dopiero kilka miesiecy pracujesz i od razu w ciaze zaszlas?? i my mamy w to uwierzyc? co od razu umowe na czas nieokreslony dostalas po kilku miesiacach? czytam niektore wypowiedzi i smiac mi sie chce. czy ma sie jedno dziecko, czy 5 to musimy zapewnic tym dzieciom warunki i niewazne, czy ktos ma tyle, czy tyle dzieci. decydujesz sie na jedno dziecko- powinnas temu dziecku zapewnic podstawy, a jak widac niektore kafeterianki nawet tego nie maja, bo licza na czyjas pomoc i darowizne co do ciuszkow, wozka itepe...masakra...

poza tym kochana ja znam 2 osoby po pedagogice....jedna skonczyla psychologie i pedagogike- w dwoch miejscach pracuje jako wolontariuszka, a w trzecim zarabia grosze. do tego zaczela staz i jeszcze studia podyplomowe ktore kosztuja majatek. matka tej dziewczyny byla dyrektorka domu dziecka i myslisz ze jej robote zalatwila? maz tej dziewczyny tez specjalnie skonczyl pedagogike- resocjalizacje i co ma prace w zawodzie? nie ma...i niewazne ze matka dyrektorka domu dziecka, a ojciec dziewczyny jest lekarzem. po prostu jest za duzo pedagogow i jest to marny kierunek w tych czasach. co innego do pedagogiki studiowac drugi kierunek studiow...moja kolezanka tez skonczyla pedagogike i liczy na to, ze matka w szkole zalatwi jej robote, bo jest nauczycielka...tak ciezko jest po pedagogice. chyba ze chcesz byc niania dla dziecka bo tylko to zostaje:/

do osoby powyżej - owszem, jest dużo pedagogów czy psychologów, ale część z nich przecież pracuje w zawodzie, prawda? więc dlaczego nie mieści Ci się w głowie, że ktoś tutaj piszący należy do tej grupy? co łatwiej się żyje z przekonaniem, że to niemożliwe i że inni też mają w życiu kiepsko? znajomość 2 osób po danym kierunku to nie grupa reprezentatywna raczej. ja sama jestem po psychologii i pracuję w zawodzie - choć w firmie rodzinnej, więc po znajomości, ale musiałam skończyć do tego też studia podyplomowe. szkolę się na psychoterapeutę i myślę o otworzeniu własnej firmy. a aktualnie czekam na przyjście na swiat mojego pierwszego dziecka. i w planach mam kolejne - najbardziej byłabym zadowolona, jakbym miała 3, ale to się jeszcze okaże, jak będzie. i nie będę musiała liczyć na darowizny czy zapomogi - choć z otwartymi ramionami przyjmę prezenty od rodziny czy znajomych, bo to zawsze jest miłe.

u mnie psychologie i pedagogike na UL konczyla masa ludzi i moze gora 1/3 ludzi znalazla prace w zawodzie. na psychologie idzie z 300 osob na dzienne, a gdzie jeszcze wieczorowe...tak samo pedagogika...tyle osob konczy i nikogo nowego nie widac w szkolach, w placowkach gdzie sa dzieci albo w przedszkolach. ty masz robote po znajomosci to co porownujesz?

porównuję z tym, co było napisane: że 2 osoby, które mają znajomości, nie mają pracy w zawodzie i opinią jakoby było to całkiem niemożliwe. ja pracę mam. i znam sporo osób, które też mają, niekoniecznie po znajomości. skłamałabym, gdybym powiedziała, że większość ma, ale są osoby, które mają. ale to dygresja, temat nie o tym. jeszcze raz pozdrawiam wielodzietne mamusie, które świadomie się na to zdecydowały i nikogo nie krzywdzą (pomijam skrajne przypadki patologii i zagęszczenia takiego, że do kibelka czeka się w kolejce jak na koncercie - raczej nie takie osoby tu pisały).

Dzięki Pomarańczowy Kwiatku za próbę wytłumaczenia "gościowi", że to, że ciężko o pracę po pedagogice, nie znaczy, że nie można w ogóle pracować w zawodzie. Niestety czuję, że dalej dla "gościa" jest to niezrozumiałe. To po pierwsze. A po drugie, temat studiów pedagogicznych ani trudności w zdobyciu pracy w zawodzie nie jest tematem tej dyskusji, więc po co to ciągnąć? Dodam tylko, że nie liczę na żadne darowizny, owszem, coś mi "skapnie" po dzieciach mojego rodzeństwa, ale stać mnie i męża na utrzymanie dziecka. Dlatego zdecydowaliśmy się na dziecko. I zdecydujemy się na następne, jeżeli tylko warunki życia nam się nie pogorszą. Strasznie mnie atakujesz, a czytać ze zrozumieniem nie potrafisz...

Ciekawy temat

?"dzis bardzo sobie cenie duza rodzine a uroczystosci w takim gronie sa zawsze radosne i mile, roi sie od dzieci (rodzice mają juz 8 wnuczat i jedno w drodze a 4 rodzenstwa jeszcze sie nie pozenila wiec kto wie ile bedzie w przyszłości ) " Zawsze mnie ciekawi- czy jak dziadkowie mają tyle wnucząt to znają chociaż ich imiona? Nie mylą się? Czy są w stanie odciążyć swoje dzieci na tyle, by zabierać czasem wnuków do siebie? Pamiętają o wszystkich ujrodzinach i imieninach najmłodszych?

Podziwiam was, matki wielodzietne. Naprawdę. Ja bym nie umiała zrezygnować z siebie, ze swoich pasji, planów i marzeń. Jestem chyba niedojrzała, ale lubię swoją pracę, lubię zwiedzać świat ( nie, nie mam na myśli leżenia na plaży- wolę muzea i zabytki), lubię się rozwijać, być w ruchy, poszerzać horyzonty; lubię być elegancka i zadbana. Przy większej ilości dzieci tak nie da rady żyć dlaqtego poprzestanę na 2- ale wiedzcie, że was podziwiam. Mi by było ciężko być zamkniętej w domu, ciągle poświęcać się dla innych, żyć tylko życiem dzieci, zaniedbać się intelektualnie- ale jeśli was to uszczęśliwia i jesteście szczęśliwe to chwała wam za to! Jeszcze jak któraś ma dom i pracuje to spoko, tak mogłabym żyć, ale nie wyobrażam sobie, jak wiele poświęcenia musi was kosztować takie gnieżdżenie się na kupie na 50 metrach- wszyscy tylko mówią o prywatności dzieci- a gdzie prywatność matki? Ja bym oszalała jakbym nie mogła w spokoju książki poczytać- a nie, sorry, przecież wy nie czytacie.

Młoda mama- 25 lat i już trójka dzieci?!? Jedno w szkole? No jeśli taka wegetacja, powolne konanie ci odpowiadają...

Podziwiam was wielodzietne mamy, ja mam swój dzieci i nie planuje więcej. Chyba jestem trochę egoistką, bo nie chce zrezygnować z siebie, ze swojego wolnego czasu, hobby itp. A podziwiam oczywiście te które same potrafią zadbać o swoje dzieci a nie chodzą do mopsu.

Nam tez marzyła się duża rodzina. Stanęło na dwójce. Przy drugim wyszło, ze mam cytomegalię na szczęście dzidziuś urodził się zdrowy, a ja nie boje się ryzykować. Cieszę się tym co mam

Proszę wspomóżcie,dajcie łapke w góre do mojego filmu>>https://www.youtube.com/watch?v=d0xctu5OA_8