Porady40latki

Nadmiar wolnego czasu na większośc kobiet wpływa niekorzystnie. To nie moj punkt widzenia tylko potwierdzone statystyki. Wiem, że propozycja ze sportem może wydać Ci się smieszna, uwierz, że to rewelacyjna terapia psychologiczna, każdy terapeuta Ci to powie.

masz racje

Aż boje się zapytać jak małej co się stało z sąsiadami, krewnymi, kolegami i koleżankami ze szkoły, z podwórka...?

każdy poszedł w swoją stronę i tyle

mieszkam na wsi,więc prawie wszyscy się wyprowadzili

Wybacz moje słowa, ale wygląda na to, że jesteś zamknięta jak konserwa. Masz świadomość, że nie masz do kogo ust otworzyć i źle się z tym czujesz to czemu tego nie zmienisz? Skoro już wiesz co jest nie tak wystarczy teraz brnąć do celu. Wiesz nieznajomy nie zapuka do Twych drzwi i nie zapyta czy mógłby z Toba pogadać.

ale ja u nas na prawdę nie mam z kim pogadać,ostatnia moja koleżanka zostawiła rodzinę i wyjechała do niemiec

Pozostałe też mieszkają za granicą? Czy może gdzieś w pobliskich miastach? Masz jakieś namiary, może rozmowy na telefon, przez jakiś czas, Odwiedziny raz na jakiś czas. albo otwórz się na bratową, dlaczego jej nie lubisz, może wcale nie jest taka zła, może powinnaś dać jej szanse? A w jakim wieku masz dzieci, co robisz w wolnych chwilach, masz jakieś pasje, zainteresowania?

córka ma 18 a syn 16 ,uwielbiam zwierzęta i mam ich sporo,mam też duży ogród ,który bardzo mnie zajmuje

ja się bardzo w życiu zawiodłam na koleżankach,zaczęłam teraz z jedną rozmawiać po 4 latach ,ale to długa historia

Widać nie tak bardzo zajmuje skoro masz doła. Jdno jest pewne musisz znaleźc coś dodatkowego. Twoje pociechy niedługo wyfruną z rodzinnego gniazda a Ty jesteś jeszcze młoda i żyć pełnią życia. Musisz zacząc robić coś dla siebie i zmyślą o sobie. Poza tym skoro brakuje Ci męża czemu włąściwie nie spędzacie wakacji razem? Byłoby chyba fajnie taki drugi miesiąc miodowy

też bym chciała,ale obok mnie mieszka moja mama i potrzebuje mojej opieki,będę wolna jak siostra wróci

Patrzę, czytam i własnym oczom... chyba powaga waszego wieku nie przyciągnęła do was trola. I niech tak trwa ;-)

nie bardzo rozumiem

Nie ma dokuczających, złośliwych itp.;-)

już była ale poszła chyba spać

Skoro potrzebuje opieki to rozumiem, że niedomaga już. Proponuje Ci skorzystaj z której z moich rad, ponadto skoro już opiekujesz się mamą może poświęć jej nieco więcej czasu, np na rozmowę. Skoro nie masz ojca to już tylko ona Ci została dobrze wykorzystać taki czas. Ja nie mam rodziców i prawdę powiedziawszy bardzo mi ich brakuje choć minęło już 20 lat od ich śmierci. Od kilku lat mieszkam za granicą i podobnie jak Ty zmagałam się z ogromnym dołkiem. Właściwie to miałam mega depresje, nie z powodu samotności ale raczej nie mogłam się odnaleźc w nowym społeczeństwie, nowych warunkach, nie mogłam się zaaklimatyzować. Strasznie duzo zmieniłam w swoim życiu. Synowie są dorosli więc nie potzrebują mnie na codzień. Mają poczucie że zawsze jestem dla nich i mamy swoje niedzielne obiady, ale każde z nas ma własne życie. W Polsce zawsze brakowało mi czasu, zaś tu miałam go w nadmiarze ale dobrze go wykorzystałam. Choc wierz mi nie było mi łatwo się przestawić. Nie mam wielu znajomych raczej rzadko ktos wpada, ale wychodzimy do kina, czasem do klubu, kocham tańczyć i brakuje mi tego, realizuje się w domu, eksperymentuje w kuchni, pisze bloga mam stały kontakt z czytelnikami, nie zamykam się przed nikim i staram się cieszy najmniejszymi drobiazgami nawet tym, że zakwitł mi jakis kwiatek, że mam wspaniałych synów, młodego męża, że wiz czuje się atrakcyjna i tak mogłabym wymieniać... Chyba o to chodzi by żyć, znaleźć coś dla siebie cokolwiek miałoby to byc, czy zwierzaka, czy podróże czy muzyke ...? Jak myślisz? Chyba to wszystko sprawia , że realizujemy się jako ludzie, matki, żony, kochanki, kobiety...

może ja za dużo czasu spędzam ze zwierzętami co?

Już byla? Nie, jeszcze nie. ;-) Do realizacji planów brak życia:-) No chyba, że ktoś obudzi się w porę.

z mamą jestem bliżej dopiero po śmierci taty,kiedyś to z nim tylko spędzałam czas

Jolka na to pytanie musisz już sobie sama odpowiedzieć. ja nie wiem jak wygląda Twoje życie, jakie są Twoje potrzeby i pragnienia? Ty sama wiesz to najlepiej...

może to już przyzwyczajenie,ale nie brakuje mi kontaktu z ludźmi z zewnątrz ,jestem bardzo zżyta z siostrą i czekam na jej powrót

Mi też brakuje siostry, nie widziałam jej już 3 lata, ale rozmawiamy co 2 tygodnie.

Szczerze to nie mam wielkiego pojęcia o życiu na wsi, od zawsze byłam wielkomiastowa. Znam je tylko z wakacji czy książek:)

tak na prawdę to jestem uwiązana na dłużej,mama jest chora ale mam nadzieję,że jeszcze będzie z nami długo,ale mam jeszcze chorego brata jest ode mnie 10 lat starszy ,mam nad nim opiekę sądową

a ja teraz bym się z chęcią wyprowadziła,ale moja rodzina nie chce

hmmm, to chyba w jakis sposób jestes przyzwyczajona do swego życia i wiesz co możesz odniego oczekiwac, a czego nie

chciała bym coś zmienić,żebym tak mogła stać się innym człowiekiem,nie być taką wrażliwą,może dlatego nie lubię swojej bratowej,ona jest taka zimna nawet dla własnych dzieci

By człowiek mógł być szczęśliwy musi akceptować samego siebie wtedy można żyć w harmonii ze sobą samym nie inaczej

Szkoda, że inni nie przyłączą się do dyskusji, miała byś inny punt widzenia czym wg innych jest szczęście. A jak chcesz coś zmienić to zmień przecież to tylko od Ciebie zależy