Porady40latki

oj to już nie jest film dla mnie,ja od jakiegoś czasu jestem na etapie kryminałów

To obejrzyj sobie Raven, tj klasyczny kryminał. Miłośnikom tego gatunku powinien się bardzo podobać

moja córka lubi sobie popłakać na filmie,ja w jej wieku też tak miałam

Mi niestety to przyszło z wiekiem. Za młodu butna i twarda, teraz tak wrażliwa, że jak zacznę to z trudem udaje mi się opanować potok łez.

może dlatego ja nie oglądam,też bardzo szybko się wzruszam,mi wystarczą piosenki z ,którymi mam jakieś wspomnienia z młodości

hmmm, a może to przypadłość 40 latek+ ?

może i tak,ale to pewnie zależy od człowieka,moja ciocia odkąd pamiętam czyta romanse, i jej to nie przeszło z wiekiem

jestem dzisiaj obolała,wczoraj wieczorem moje psy chciały się pogryźć i musiałam interweniować

Hmm, pewnie marz racje. Choć podczas czytania pracuje nasza wyobraźnia, nie każdy ma jakąś no wiesz... Gdy oglądamy niestety ulegamy zwykle zamierzeniom reżysera. Nie wiem czy to jest jakaś reguła. Przy piosenkach nie płaczę w ogóle. Aczkolwiek jest jedna, przy której zawsze ronię łzy, Tyle, że to ma głęboki zwinek emocjonalny. Była grana na moim ślubie podczas pierwszego tańca, a mój maż już nie żyje. gdy ją słyszę wraca wiele wspomnień.

dziwne prawda,kiedyś nasze szczęśliwe chwile a teraz ich wspomnienie wywołują łzy,ja nie oglądam zdjęć

Chcesz powiedzieć, że pogryzły również Ciebie?

nie na mnie się nie rzucą,mam 2 psy i sukę ,kundel ma 9 lat nie jest duży ale bardzo silny,córka ma 1,5 rocznego malamuta,stary go nie lubi od początku,wczoraj bez powodu się rzuciły na siebie,zdążyłam je rozdzielić ,położyłam się na malamuta ale ciężko mi go było utrzymać,waży prawie 50 kg ,wyrywał się a ten drugi dolatywał do niego,dlatego mnie poobijał i mocno podrapał,dobrze ,że brat był w pobliżu i zamknął jednego w domu,dzisiaj chodzą w kagańcach

O rany co za przeżycia... Ja uwielbiam psy ale mam do nich ogromny respekt. Jako dziecko miałam dość przykre doświadczenie, jeden wstręciuch rozszarpał mi łydkę. Miałam również niesamowicie pozytywne bo inny z kolei uratował mi życie kiedy się topiłam. Żeby było śmieszniej oba były moje:)

Witam wszystkich w słoneczne południe :) Dziś zacznę od pytania, które zwykle wszystkich krępuje, mianowicie, czy jesteście zadowoleni z swojego życia seksualnego. Czy zdarza Wam się jeszcze iść do pracy, lekko zdezorientowanym wspomnieniami poprzedniej nocy?

U mnie w pracy dyro podobno miał kiedyś powiedzieć, że widzi która miała dobry sex i jest wyluzowana, a która chodzi smętna i wkurzona. Ja po takiej super nocy się bardziej rozmarzam, wspominając i uśmiecham się sama do siebie :-).

Cześć dziewczyny, Wierzycie, że będąc jedną nogą w czterdziestym roku życia jest szansa na zmianę pracy. Właśnie dziś dowiedziałam się, że "góra" zdecydowała, by ograniczyć etaty i padło na mnie, bo pracowałam w niepełnym wymiarze godzin (chociaż chciałabym na pełnym etacie). Zaczynam od września, a właściwie od października własną działalność, ale nikt nie da mi gwarancji, że interes ruszy. Miało być inaczej, a teraz nie dość, że wydałam już prawie całe oszczędności na remont i reklamę, to jeszcze zostaję bez pensji od września, za to z opłatami ZUS, czynszem i in. Z jednej strony czuję, że jestem w najlepszej formie, by stworzyć coś nowego, z drugiej poczułam ogromny strach, że już za stara jestem, żeby zaczynać od zera:(

40 lat to jeszcze nie dramat. Z drugiej strony na tyle wiek dojrzały, że jesteś świadoma swoich decyzji. Czy interes ruszy czy nie, takie troski niestety mamy bez względu na wiek. Powiem Ci, że wg mnie 40 latka wiedząca czego chce to już połowa sukcesu, mamy więcej zapału niż wiele młodszych osób. Wciąż udowadniamy sobie, że jeszcze na wiele nas stać. Lepiej niż ktokolwiek wiemy, że potrzeba jest matką wynalazku i że pieniądze jak manna nie spadają z nieba. Co do ZUS-u na początek można obejść pewne rzeczy by zminimalizować koszta do minimum. Wszystko zależy czy Twoje zamierzenie jest samodzielne czy z partnerem i jaki masz zamiar wykonywać rodzaj działalności?

Iskra spod lodu. Przyjęto, że jeśli kobieta jest kwaśna, złośliwa i z nosem na kwintę to z powodu braku sexu. Niestety często potwierdza się ten schemat. Brak wydajności spowodowany upojnym sexem też bywa, choć rzadziej, można go tylko pozazdrościć;)

Witajcie, jak tu cicho, jak tu pusto, a ja mam pytanie... Czy uważacie, że istnieje mężczyzna idealny, przysłowiowy książę z bajki?

myślę,że nie ma takich facetów

Ooo witaj, widzę, że z ciebie też nocny marek i stały bywalec :)

A zapomniałabym napisałam z myślą o tobie o bezsenności:) Nie wiem czy czytałaś? Ale wracając do tematu, dlaczego uważasz, że takich nie ma? W momencie kiedy wychodziłaś za mąż też tak myślałaś, czy z czasem zmienił się Twój punkt widzenia?

wydaje mi się,że po prostu 20 lat temu nie dostrzegałam pewnych rzeczy,a może nie chciałam ich dostrzec

co do ideałow - dla kazdego oznacza to, co innego.Ktos , kogo kochamy uwazany jest czesto za ideał, bo jego obiektywne i widziane przez innych wady sa dla nas niestotne, liczy sie calość. Mysle,ze nie ma kogos takiego jak jeden ideał dla kazdego czlowieka. Idealizujemy np. własne matki, choc obiektywnie idealami nie sa, czasem wrecz przeciwnie.

ja siedzę zawsze wieczorem,czasem bardzo krótko jeśli jestem zmęczona

Własnie zastanawiało mnie to ponieważ sama doszłam do takich wniosków, że ideał jako taki nie istnieje. Tylko czy faktycznie takiego nie ma, czy my kobiety po czasie zmieniamy zdanie widząc wszystko w innych barwach?

coś musi w tym być,z czasem patrzymy na partnerów inaczej i działa to w obie strony,jeśli nie to jak tłumaczyć rozstania ludzi,którzy się kochali

No właśnie coś musi w tym być...? Nie wiem czy faktycznie oboje partnerów po czasie zmienia zdanie, czy to tylko z nami jest jakiś problem, że mamy uczucie, iż idealny partner może być tylko w snach. Same też nie jesteśmy takie doskonałe. Przeczytałam ostatnio artykuł gdzie facet po wielu latach małżeństwa przyznał się, że był z żoną z czystej wygody. twierdzi iż od samego początku była tak kiepska w łóżku, że masakra, przez wiele lat żył z tym faktem tylko dlatego że była doskonałą gospodynią. W momencie kiedy zaczęła prosić go by pomagał w domowych obowiązkach złożył pozew o rozwód i jak twierdzi teraz jest szczęśliwy. Tak sobie myślę, że może wcale nie o ideały tu chodzi tylko o jakiś wyimaginowany obraz i brak komunikacji.

brak porozumienia,czasem jakiś kompromis,pewnie z pewnymi wadami przechodzimy do porządku dziennego,są rzeczy ,które mi przeszkadzają ale wiem też co przeszkadza mojemu mężowi,w sumie są to drobne nasze wady z ,którymi można się dogadać

No wiesz... w sumie na blogu sporo racji. Jednak wypowiedź nie wnosi nic odkrywczego. Trzeba się po prostu z nią zgodzić. Jest to takie wywarzanie otwartych drzwi, właściwe dla osób o zapędach grafomańskich. Dobrze by było, żebyś poszukała jakichś innych dróg. Czasem warto sprowokować i tym samym zacząć burzliwą dyskusję.