Facet zmarnował mi życie

Moj facet, z którym jestem ponad 6 lat zmarnował mi życie. Dopiero teraz zdaję sobie sprawe z tego jaka byłam zaślepiona i głupia. Poznalismy sie jeszcze w liceum. Na poczatku było cudownie, a potem zaczelo sie psuc i bylo coraz gorzej. On odizolował mnie od wszystkich przyjaciol, uzależnił wyłącznie od siebie. 3 lata później zaszłam w ciąze i po urodzeniu synka powiedzmy, że troche wydoroślał. Niestety historia się powtórzyla. Znow była sielanka- uwierzylam, ze sie zmienil, ze bedziemy rodzina i, ze moj syn bedzie mial ojca, ktorego ja nigdy nie mialam. Niestety po 2 latach jestesmy w tym samym punkcie co kiedys- klotnie, brak szacunku, on ucieka do kolegów zeby tylko na mnie nei patrzec, ja cale wieczory spedzam samotnie patrzac w telewizor a w nocy placzac w poduszka, w weekendy wcale go nie widze, sama zajmuje sie synem bo on musi przeciez miec czas dla siebie! No i tak to jest... Na domiar zlego mieszkamy w Irlandii i nie mam tutaj nikogo. Brakuje mi rodziny, przyjaciół, jestem samotna. Zastanawiam się czy powinnam wrocic do domu, ale nie chce zeby synek cierpial przez brak ojca. Jestem na najgorszym z zyciowych zakrętów.

sama sobie zmarnowałaś!

Cóż...każdy popełnia błędy i czy to znaczy, że już nie ma z tego wyjscia. Zawsze jakies musi być

nikt nie zmarnuje ci zycia jesli nie ustawisz sie w roli biernego w nim obserwatora masz prawo do swoich decyzji i do wziecia odpowiedzialnosci za swoje zycie w swoje rece