nie mam odwagi zeby być sobą

Od zawsze byłam wielką indywidualistką. Zawsze robiłam to, co było zgodne z moimi przekonaniami i nigdy nie robiąc niczego wbrew sobie. Już od najmłodszych lat byłam szykanowana przez dzieciaki, nauczycieli i obcych ludzi . Osoby odpowiedzialne za mój rozwój na każdym kroku wytykały mi nieśmiałość, brak poczucia humoru, braku zainteresowania niektórymi kwestiami, karcili za drobne dziecięce przewinienia. To doprowadziło do tego, że zamknęłam się w sobie jeszcze bardziej, mam problemy z odnalezieniem sie w grupie, a moje zachowanie przybrało sztuczny charakter. Utwierdzono mnie w przekonaniu, że nie mogę być sobą, a muszę zachowywać się z ogólnie przyjętymi normami. Odkąd pamiętam nigdy nie byłam na 100% sobą, wszystko co robiłam dotychczas było na pokaz, żeby zadowolić innych jaka to nie jestem. Mój charakter został sztucznie wykreowany, na sztucznych uczuciach, uprzejmości, kulturze - na zasadzie że tak trzeba, wypada i co ludzie powiedzą. Moje życie to jedna wielka gra aktorska, nie mogę być indywidualistą, którym jestem z natury, bo to nie odpowiada innym, uważa mnie sie na dziwaka. Zamiast więc słuchać wciąż tych utłaczających uwag i komentarzy na swój temat, wolę grać kogoś innego niż w rzeczywistości jestem.. nie mam odwagi być sobą. Boję się, że przez to przegram życie i szkodzę sobie, ale nie potrafię.